Week 24/25 – Levensvatbaar

Week 24
Woensdag

Afgelopen vrijdag heb ik met dochter, nou ja, laten we zeggen: onder het toeziend oog van dochter, een muur in de babykamer behangen met fotobehang. Het staat ontzettend leuk. Het is een afbeelding van dieren, een leeuw in een luchtballon, een kat in een vliegtuig, een aapje op de rug van een zebra, een ondergaande zon. Heel gezellig. De andere muren zijn door de aanstaande vader zachtgroen geschilderd. Het kamertje oogt meteen af en warm. Nu nog de plinten erop, een lamp en gordijnen. De meubeltjes komen over een paar weken. Volgens mij is de hele inboedel voor de nieuwe aardbewoner al grotendeels compleet en aanwezig inclusief de gezinsauto die is aangeschaft. 

Dochterlief blijkt overigens rhesus negatief bloed te hebben! Heel apart. Misschien dat haar vader ook negatief bloed had, dat weet ik niet zeker, maar aan mijn kant is het kennelijk generaties lang recessief doorgegeven. Want rhesus positief bloed is dominant, dus je krijgt alleen een rhesus negatief bloed als je van beide ouders het negatieve gen krijgt en in mijn familie ken ik niemand met rhesus negatief bloed. Ze krijgt dus een extra bloedonderzoek om te bepalen welke bloedgroep de baby heeft, dat is in haar bloed te zien, en dan is het met twee injecties, met 30 weken en vlak na de bevalling, gelukkig opgelost. Dat was heel vroeger uiteraard anders. De kans dat ze nu in aanraking komt met het bloed van de baby, is niet zo groot, maar tijdens de bevalling zou dat wel kunnen en dan gaat haar bloed afweerstoffen aanmaken tegen de positieve rhesusfactor. Bij een volgende zwangerschap van een rhesus positief kind, zou haar lichaam het bloed van dat kind dan gaan afbreken.

Week 25
Maandag

Afgelopen weekend was de 24 weken grens. Toch altijd wel een mooi moment. Vanaf nu is het kindje levensvatbaar! Dat zegt niet veel meer dan dat, wanneer hij nu geboren zou worden, de artsen hun stinkende best zullen doen om hem in leven te houden. Of dat lukt en hoe hij daaruit zou komen, daar wordt uiteraard geen garantie op gegeven. We gaan er maar gewoon van uit dat we daar niet mee te maken krijgen en hij nog een week of veertien in ieder geval blijft zitten waar hij zit. 

We zaten gisteren op een terras en daar zat een stel met een klein jongetje dat vrolijk rond stapte. Praten kon hij nog niet echt goed, maar het lopen ging prima. Zo’n schattig jongetje. Blonde haartjes, een mini-spijkerbroekje aan. Hij liep op een mevrouw met twee hondjes af, die op haar hurken tegen hem praatte, terwijl zijn vader er ook even bij kwam, heel verstandig, want honden blijven honden. Hij wilde bij ons aan tafel zitten en liep ook zomaar met een ander stel mee. De ouders hadden er de handen vol aan. Dan gaan je gedachten vanzelf naar dat kleine jongetje dat in januari geboren gaat worden en over twee zomers ook ongeveer zo rond zal stappen.

Dinsdag

Dochter is moe moe moe. Ik had haar al aangeraden om ijzerpillen te gaan slikken, maar ze is met haar vergeetachtige zwangerschapshoofd vergeten ze te halen. Ze heeft nu manlief geïnstrueerd het niet te vergeten als ze morgen samen in het dorp iets moeten ophalen voor baby. Ondertussen is ze al druk aan het rekenen wanneer ze met verlof wil. Liefst zo kort mogelijk voor de uitgerekende datum natuurlijk, zodat ze ook zo lang mogelijk na de geboorte nog verlof heeft, aan de andere kant is er die moeheid. Ze heeft geluk dat ze bij een bedrijf werkt waar ze echt veel vrije dagen heeft, dus ze kan ook nog wat vakantiedagen inzetten om haar verlof wat op te rekken. Destijds bij mijn oudste wilde ik ook tot vier weken voor de uitgerekende datum doorwerken, maar op het laatste moment heb ik het verlof toch zes weken voor die datum in laten gaan, het ging niet meer. Zoon werd twaalf dagen voor de uitgerekende datum geboren, dus uiteindelijk had ik toch vier weken verlof gehad voor zijn geboorte.