Egeltjes, volgens mij vindt iedereen dat leuke dieren. Een beetje mysterieus ook, omdat ze zich alleen na de schemer vertonen. Of het moet zijn dat ze op de weg liggen, platgereden.
Vroeger hadden we weleens een egel in de tuin, dan werd er een schoteltje melk voor hem neergezet. Heel erg fout, ik weet het, maar dat was toen kennelijk niet bekend.
Toen we in Loosdrecht woonden, was er ook een egel in onze tuin. Ik had zo’n rieten egelhuisje neergezet en zorgde voor water. Zo’n rieten huisje is niet echt een goed egelonderkomen, maar dat wist ik toen nog niet. Al doende leert men. Toen we naar Amersfoort verhuisden, hebben we, uiteraard zou ik bijna zeggen, de tuin aangepakt. Het was een kale vlakte met teveel stenen en verder hier en daar een verwilderde struik. Ik bedacht laatst dat alleen de bramenstruik is blijven staan, verder heb ik alles uit de tuin verwijderd. Veel stenen eruit, een overkapping en een blokhut erin en natuurlijk de oppottafel. Er staan wat vaste struiken, zoals een vlinderstruik en een sering. Wat fruitboompjes en -struiken, zoals peer, appel, amandel, blauwe bes, Japanse wijnbes en framboos en natuurlijk onze aardbeienstellage. De rest van de tuin is moestuin, dus daar staat in de winter niet veel. Vorig najaar heb ik twee grote tuinzakken met bladeren opgehaald bij de bladerkorf verderop in de wijk en die over de tuin verdeeld. Ook toen hadden we af en toe een egel in de tuin, dus ik zette een schoteltje water neer en wat kittenbrokjes. Ik hoopte dat hij in onze tuin zou overwinteren, ik had een houten egelhuisje gekocht, maar ik heb de egel daarna niet meer gezien.
Een week of twee geleden zat ik rond een uur of tien ’s avonds alleen onder onze overkapping toen ik in de tuin van de buren geritsel hoorde. Ik dacht nog ‘de buurman is nu toch niet in zijn tuin bezig?’ Het geritsel was behoorlijk hard, ik verwachtte een mens of een groot dier, tot ik bedacht: ‘een egel! Dit kon weleens een egel zijn’. Het geritsel verschoof van de tuin van de buurman, naar onder de aardbeienbak, kennelijk kon ‘het’ daar de schutting passeren en toen kwam hij tevoorschijn: inderdaad, een egel! Hij scharrelde wat rond en verdween toen de moestuin in. Heel goed, ga jij maar slakken eten! Uiteraard heb ik daarna wat schoteltjes water neergezet en een schoteltje kittenbrokjes.
Hierna bezocht de egel ons iedere avond. Soms vroeger, soms wat later, maar hij loopt altijd direct op het schoteltje met kittenbrokjes af, dat zo’n beetje naast mijn stoel staat. Bang is hij niet. Hij eet een deel van de brokjes en gaat dan weer verder op zijn route. Soms komt hij nog een keer terug voor wij naar bed gaan. In ieder geval is ’s morgens het schoteltje altijd leeg.
Gisteravond was gek. De egel kwam, at twee brokjes, ging weer weg, om na een paar meter weer om te keren en toch nog een paar brokjes te eten voor hij weer wegging. Dit herhaalde zich een keer of zes. Wat was onze egel onrustig? Ineens hoorden we geritsel in de tuin van de buurman. Zou het? En ja hoor, even later was daar egel nummer twee! Die wilde ook wel naar de kittenbrokjes. Egel 1, die ik Eagle genoemd heb, was wat aan het snuiven naar egel 2, die we Eva noemen (geen idee of het een mannetje of een vrouwtje is uiteraard). Eva koos eieren voor haar geld en ging een andere kant op. Eagle besloot toen toch maar het grootste deel van de kittenbrokjes vast naast binnen te werken. Er waren nu kapers op de kust tenslotte.
Dus, we kunnen stellen dat onze tuin het keurmerk van de Nederlandse Vereniging van Egels heeft verdiend! Iedere avond dus een extra grote schotel met kittenbrokjes neerzetten om de egels vet te mesten voor de winterslaap en wie weet wat er komend voorjaar te gebeuren staat. Zou leuk zijn toch, een nestje egeltjes??