Blokker is failliet. Net als veel mensen, kwam ik er de laatste jaren nauwelijks meer. Wat kon je bij Blokker kopen wat je ergens anders niet krijgen kon? Online of bij winkels als Action en dergelijke. En vaak goedkoper. Dat was vroeger wel anders.
Het was in het voorjaar van 1987 dat mijn moeder vond dat ik een zaterdagbaantje moest nemen. Ik zag daar zelf niet zo de noodzaak van in. Geld lonkte niet, kennelijk. Ik durfde zelf niet een winkel binnen te stappen met de vraag of ze iemand nodig hadden, dus ging mijn moeder mee. Doodeng vond ik het. Volgens mij gingen we eerst bij het Kruitvat naar binnen. Nou ja, ik ging er naar binnen, mijn moeder bleef buiten staan. Daar kreeg ik een gesprekje met de bedrijfsleidster. Wat mij bijstaat is dat ze het had over pauzes ‘die ze zelf betaalden’. Ik snapte dat niet zo goed, al was het natuurlijk heel logisch. Daarna gingen we bij Blokker naar binnen, waar ik meneer Van den Bosch sprak. Een ontzettend vriendelijke man die heel graag wilde dat ik op zaterdag bij hem kwam werken, omdat ‘veel meisjes naar de Hema gaan’ en ze kennelijk lastig zaterdaghulpen konden krijgen. Zo was het geregeld. Ik moest verschijnen in een rok, zwart het liefst, volgens mij, of in ieder geval een donkere kleur. De blouse en een t-shirt met een col die eronder gedragen moest worden, werden verstrekt door Blokker. Op mijn eerste zaterdag was er nog een meisje voor het eerst, Brigitte. Ik werd meteen achter de kassa gezet en dat vond ik verrassend leuk. Om van mijn verlegenheid af te komen, was dat ook erg goed. Alles moest nog handmatig aangeslagen worden, je moest zelf nog bedenken wat het wisselgeldbedrag was en aan het einde van de dag moest je zelf je kas opmaken. Maximaal drie gulden kasverschil mocht je hebben, anders moest je opnieuw tellen. Ik had eigenlijk nooit kasverschillen, hooguit een stuiver ofzo, daarom mocht ik ook altijd ‘kassa draaien’. Kasverschil had je ook weleens door een ruilactie met een andere kassa, als je kleingeld tekort had. Dan zat er in de andere kassalade het missende bedrag te veel. Of andersom. Je moest altijd erg goed opletten met dat wisselen en soms had je het wel eens, dan stond je met wat briefgeld in je hand en briefgeld op de balie en dan wist je niet meer precies wat je nou aan het doen was. Kasverschil aan het einde van de dag.
In ieder geval, ‘de’ Blokker was toen een heel andere winkel. We stonden er met een heel team. Iedere vaste medewerker, dus degenen die er fulltime werkten, had zijn eigen specialiteit. Er was iemand die alles wist van de pannenwand, of van het servies, of van de elektrische apparatuur, of die de klantenservice mocht bemannen en ga zo maar door. In die tijd begonnen ze ook met tuinmeubelverkoop, waarvoor het werkelijk storm liep, zeker op zaterdag. Hele tuinsets met kussens gingen als zoete broodjes langs de toonbank en ik sloeg ze driftig aan op de kassa.
Die eerste zomer werd meneer Van den Bosch van de ene op de andere dag overgeplaatst naar Hilversum en kregen we een nieuwe filiaalleidster, uit Bunschoten, meen ik. Ik werkte in het filiaal in Baarn. Met haar had ik veel minder klik dan ik met meneer Van den Bosch had gehad. Ik weet haar naam ook niet meer, al heb ik veel langer met haar dan met haar voorganger gewerkt. Ik heb er niet heel lang gewerkt, anderhalf jaar, waarvan twee zomers waarin ik er ook vakantiewerk deed. Daarna was ik klaar met mijn Schoevers opleiding en ging ik fulltime op kantoor werken.
Jaren later zat mijn oudste dochter in haar examenjaar en vond ik dat voorjaar dat ze wel vast kon gaan kijken naar een baantje, want de hele zomer thuis rondhangen, dat leek me geen goed idee. Ze had er niet zo’n zin in en online solliciteerde ze bij Blokker. Ze dacht, en hoopte, dat ze er nooit meer iets van zou horen. Dat was anders. Ze werd direct uitgenodigd voor een gesprek. En zo trad ze in mijn voetsporen, al ging dit om het filiaal in Huizen oude dorp. Wat een andere tijd. Waar ik werkte met een heel team van collega’s, stond zij meestal met slechts één andere collega, en dan ook alleen nog maar omdat dit filiaal twee verdiepingen had, één medewerker per verdieping dus. Van tien tot drie ofzo kwam er dan iemand extra om de pauzes op te vangen. Er werd heel makkelijk gestolen, als je vast staat achter de kassa met een klant, heeft een dief vrij spel op de rest van de afdeling. Toch heeft ze er best met plezier gewerkt, volgens mij. Ze werkte er de zomer dat ze examen deed en het jaar erna, nadat ze na een semester stopte met haar eerste studie. Al met al net zo lang, of kort, als ik destijds.
En nu is het dus over en uit met Blokker. Een tijdperk is verstreken.