Julia is weggelopen (S2-08)

Wat vooraf ging: Leonie’s kinderen zijn onderweg

Leonie zat na haar werk op haar balkon te eten. Ze hoorde een geluid alsof haar eigen voordeur open ging, maar dat kon toch helemaal niet? Haar kinderen waren… nog op de terugweg van vakantie toch? Of misschien net thuis, maar… Ze hoefde niet verder te denken, want op dat moment kwam Julia stampend de woonkamer in. Toen ze zag dat Leonie op het balkon zat, liep ze door naar het balkon. Leonie keek verbaasd naar haar op. “Wat doe jij hier nou?” Het was een overbodige vraag. Julia had een rood verhit hoofd en was overduidelijk woedend.
“Ik ga daar niet meer heen!” zei ze. Ze pakte een stoel en ging zitten. Leonie keek haar dochter aan, maar er kwam verder geen verklaring. “Wat… Vertel!” besloot Leonie.
“Nou,” begon Julia, maar ze moest even nadenken over haar bewoording. “Papa zat zo te zeuren in de auto, dat we stil moesten zijn enzo, en toen werd Suzanne boos, die zei dat ze het niet leuk vond dat hij zo zeurde tegen zijn kinderen. En toen was papa een hele tijd stil, maar ik zag wel in de binnenspiegel dat hij het niet leuk vond. En toen was hij boos op ons allemaal, ook op Suzanne. En toen zei Suzanne helemaal niets meer en die is meteen toen we thuis aan kwamen naar haar eigen huis vertrokken. En nu is papa boos op mij, alsof het mijn schuld is! Ik ga niet meer naar hem toe!” Julia had haar verhaal gedaan en zweeg met haar armen over elkaar. Leonie dacht razendsnel na.
“Hij draait straks wel bij”, zei ze uiteindelijk. “Papa is altijd gespannen in de auto en hij wil het voor Suzanne natuurlijk ook gezellig houden”. Leonie keek naar wat haar woorden bij haar dochter deden. Julia snoof. “Het is niet mijn probleem dat hij zenuwachtig wordt van een lange reis, we hoeven toch ook niet zo ver? Maar ik vind niet dat hij nu mij de schuld ervan kan geven dat Suzanne boos weg is gegaan”. Leonie knikte, daar had Julia natuurlijk gelijk in. “Weet papa dat je hier bent?” vroeg ze aan Julia. Die schudde haar hoofd. “App jij hem dat je hier bent?” Julia schudde haar hoofd. “Nee, hij zoekt het maar even uit.” Leonie knikte. “Oké, ik app hem wel. Heb je al gegeten?” vroeg ze haar dochter. “Ja, we zijn bij de Mac gestopt. Maar heb je ijsjes?” Julia was al onderweg naar de keuken.

Leonie pakte haar mobiel en dacht even na. Ze moest goed op haar bewoording letten, anders zou Erik weer boos op haar kunnen worden. ‘Hoi Erik, Julia is hier. Ik denk dat het beter is als ze hier eventueel even een nachtje blijft om tot rust te komen. Dan stuur ik haar morgen weer naar jou. Is dat oké?’ Ze zag dat Erik online kwam, maar er kwam niet meteen een antwoord. Leonie haalde haar schouders op en liep ook naar de keuken. Ze had ook wel zin in een ijsje.

Het vervolg lees je hier: Leonie bemiddelt