Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Ilse komt Leonie uithoren
Ilse was nog een tijdje blijven hangen. Ze hadden samen geluncht in Leonie’s huis. Voor Ilse was het het eerste weekend dat ze haar kinderen niet had, dus wist ze niet zo goed wat ze met haar tijd aan moest. Leonie herkende dat wel, maar die constateerde dat ze daar inmiddels aan gewend geraakt was en ze zag er ook de voordelen van in. Leonie vermoedde dat dat bij Ilse ook wel het geval zou zijn en wellicht zou Ilse zelfs wel meer willen. Haar kinderen waren immers maar één keer in de twee weken een weekend weg en op woensdagavond. De rest van de tijd waren ze fulltime bij haar. Leonie telde haar zegeningen wat dat betreft. Met een regeling zoals Ilse die had, zat het risico erin dat Vincent de pretvader werd waar alles kon en mocht en Ilse meer de opvoeder werd en dat kon niet gezond zijn.
De rest van de middag bracht Leonie door voor Netflix, gewoon even lekker je verstand op nul. Ze merkte dat ze moe was. Alle perikelen rond Frank, maar ook de verhuizing van Ilse naar Mandy’s appartement, het waren allemaal emoties geweest. Mandy… Leonie liet de naam nog eens door haar hoofd dwalen en probeerde erachter te komen wat ze voelde. Het leek een vorig leven, of een droom. Het leek net of het niet echt gebeurd was. Het is dat Ilse en Judith ervan wisten, anders zou ze serieus gaan twijfelen of ze het niet zelf verzonnen had!
Om zeven uur ging de voordeur open en kwamen Leonie’s kinderen binnen. Ismay plofte naast haar op de bank. Martijn slofte de kamer binnen en ging ook zitten, zijn hoofd gebogen. Hij keek teneergeslagen naar de grond. “Hey Martijn, gaat het goed?” vroeg Leonie bezorgd. Ze seinde naar Julia die in de deuropening stond, maar die haalde haar schouders op. “Ja hoor, gaat prima”, zei Martijn. Hij keek Leonie niet aan, pakte de afstandsbediening en zapte langs de zenders. Leonie babbelde met Ismay en ging daarna naar de keuken om koffie te maken. Ze stak haar hoofd om de hoek van Julia’s kamer. Julia lag met haar mobieltje op haar bed. “Wat is er met je broer?” Julia haalde haar schouders op. “Geen idee, er was eerder ook niks aan de hand, zijn humeur sloeg ineens om toen we naar jou toe gingen.”
Hoe het verder gaat, lees je hier: Leonie maakt warme chocomel
Geen tijd voor mijmerijen. De kinderen vragen aandacht!
oh jee wat is er met hem??