Mijn eigen ‘rampjaar’ 2020

Het rampjaar 2020 is ten einde, ik denk tenminste niet dat er veel mensen te vinden zijn die het afgelopen jaar een fijn jaar gevonden hebben. Voor mij persoonlijk waren er genoeg heftige gebeurtenissen, maar, zoals altijd, liefde overwint!

Het jaar begon met plannen voor mijn eerste moestuinjaar. We hebben een tuin van dertig vierkante meter en ik had het plan opgevat om daar dit jaar een moestuin in te maken, in potten. Uiteraard moest er ruimte blijven voor de tuinstoelen. Op mijn verjaardag in februari zetten Marc en ik een stellage voor de aardbeiplanten in elkaar. De tuinbonen, kapucijners en doperwten werden in de grond gedaan, in maart arriveerden de aardbeiplanten en zaaide ik tomaten.

Toen werd het april. De rampmaand april. Marc had een wondje aan zijn linkervoet en op de eerste zondag van april belandden we op de eerste hulp omdat de voet rood werd. Ook in coronatijd mag je als diabeet meteen komen als je voetproblemen hebt. Ik mocht niet mee naar binnen. Het teentje zou het waarschijnlijk niet redden, was het vonnis en drie dagen later kreeg Marc een stent in zijn bovenbeen, want de oorzaak was een verstopte ader. Het teentje zou op natuurlijke wijze afsterven. Het ging beter, echter zaten we twee weken later, weer op zondag , weer op de eerste hulp. Dit keer mocht ik wel mee naar binnen. De voet was ontstoken, Marc moest blijven en werd meteen geopereerd. Het teentje werd verwijderd. Meteen was er twijfel of het onderbeen te redden was, er was namelijk een uitgebreide ontsteking tot in de enkel, en twee dagen later werd het onderbeen geamputeerd. Vier weken revalidatiecentrum volgden, met beperkte bezoeksmogelijkheden wegens corona. We spraken soms stiekem buiten af en we videobelden veel. Ik ben die weken alleen thuis doorgekomen met lezen en rommelen in mijn moestuintje, gelukkig was het prachtig weer. Marc kwam de dag voor Hemelvaart thuis in een groene oase. We kochten een automaat zodat hij weer kon auto rijden en half juli kreeg hij zijn beenprothese. Gelukkig is alles sinds de operatie goed gegaan.

In maart kreeg Findus, mijn kater, maar eigenlijk meer die van mijn jongste dochter, het benauwd. We hebben dit drie jaar eerder al meegemaakt met zijn halfbroer en wisten dus welke kant het op zou gaan. Met medicijnen heeft hij het nog tien weken gered, mijn dochter was thuis van school in verband met corona en zo konden ze 24 uur per dag samen zijn. Vlak voor ze stage moest gaan lopen, verslechterde zijn conditie en besloten we hem uit zijn lijden te laten verlossen. Findus was, zeker voor mijn jongste dochter, een heel lieve kater, een dierbare vriend en maatje.

Ik had al meer met de gedachte gespeeld om een eigen website te beginnen en daar waren we ook al voorzichtig mee begonnen, een logo en een indeling waren al bedacht. Toen er eind juni een conflict ontstond tussen de eigenaar van de site waar ik schreef en mij en Marc, was dat de druppel die nodig was om mijn eigen site te realiseren, iets wat ineens binnen een dag geregeld was! Ik heb er nog geen moment spijt van gehad!

Mijn zoon kreeg in juli een nieuwe vriendin. Ze is een oude bekende, tien jaar eerder hadden ze ook al eens gedate, al was dat destijds niet op een relatie uitgelopen.

Vakantie zat er dit jaar niet in, net als voor veel andere mensen. We genoten van de tuin en bezochten af en toe een terrasje, één van onze hobby’s: koffie met appeltaart op een terrasje. Ik werkte drie dagen in de week thuis en was ook iedere dag in mijn moestuintje te vinden, wat heerlijk rustgevend is dat! Zaaien, water geven, planten opbinden, rupsen verplaatsen en natuurlijk oogsten! Tomaten en courgettes uit eigen tuin.

In augustus waren er twee verhuizingen, eerst kreeg de oudste dochter van Marc de sleutel van haar appartementje en een paar weken later werd mijn oudste dochter ineens ingeloot voor een appartementje! Ze was pas net op zoek. Ik nam een paar dagen vrij om te witten en anderhalve week later verhuisde ze om samen te gaan wonen met haar grote liefde, en natuurlijk konijn Teddy en kat Ivy.

Begin augustus ging ik met mijn oudste dochter een bruidsjurk kopen, ze hadden al eerder besloten dat ze in mei 2021 zouden gaan trouwen. Een bijzondere gebeurtenis, zowel voor moeder als voor dochter, en wat straalde ze toen ze ‘haar’ jurk vond! De witte vlinders en de liedjes die langskwamen op de radio gaven aan dat haar vader en haar oma, mijn moeder, vanaf hun wolk in de hemel meekeken en hun goedkeuring gaven. Wat zal ze straks in mei prachtig zijn!

En toen werd het september. Marc’s moeder kwakkelde al sinds begin van het jaar met haar gezondheid. In februari werd er longkanker geconstateerd, ze werd bestraald, maar knapte niet echt op. Begin augustus werd bekend dat ze uitzaaiingen had in de lever, ze ging vrij snel achteruit en begin september pleegde ze euthanasie. Een week later was haar uitvaart, geheel door haarzelf geregisseerd. Het huis moest leeggehaald worden en zo staan er in ons huis, naast wat spulletjes van mijn moeder die vorig jaar overleed, nu ook spulletjes van Marc’s moeder.

We kabbelden de herfst in, het moestuinseizoen liep ten einde, we aten boerenkool uit eigen tuin en kochten een perenboompje. De coronamaatregelen zorgen ervoor dat we niet veel kunnen. En zo eindigt dit jaar, in lockdown, de winkels gesloten. Ik vind het een bizarre wereld en verzet me tegen de absurditeit van de maatregelen. Op naar het nieuwe jaar, wat zal het ons brengen?

(Visited 151 times, 1 visits today)

4 reacties

  1. Het was een vreselijk jaar voor jullie inderdaad. Maar ook mooie momenten om te koesteren. Op naar een beter volgend jaar. En die website – je doet het goed. Maar dat wist ik al. ???? Fijne jaarwisseling voor jou en Marc en de rest van de familie! ????

  2. nou zeg dat het jaar 2020 gaan we gewoon schrappen. Hoewel ik in januari nog wel mijn 55 jarig huwelijksfeest heb kunnen vieren. En wij in januari met onze zoon en schoondochter een lang weekend naar Londen zijn geweest. Hadden wij van hun kado gekregen omdat we 75 waren geworden.
    Verder deleten we het jaar. Dat 2021 een beter jaar mag worden. Blijf gezond meis????????

Laat een antwoord achter aan Marijke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *