Week 30/31 – Het wordt zwaarder

Week 31, Dinsdag

Vorige week is dochter in huis gevallen. Ze wist niet of ze op haar buik gevallen was, het gebeurde zo snel, dus toch maar even voor de zekerheid naar de verloskundige om het hartje te luisteren en door naar het ziekenhuis om de baby te monitoren. Dat is protocol, monitoren tot vier uur na de gebeurtenis. Baby was vrolijk aan het bewegen en in het ziekenhuis was hij boos op de band die om de buik heen gedaan werd om zijn hartslag te kunnen meten. Hij zat er de hele tijd tegenaan te trappen, net als eerder al tijdens de echo. In ieder geval was er gelukkig met het ventje niets aan de hand, dus ze mochten ook vrij snel weer naar huis. Maar hij is dus nogal territoriaal, hij wil eigenlijk niet dat dochter op haar zij in bed ligt, want dan raakt de buik het matras en dat veroorzaakt weer trapperijen. Het is me een typje. 

Dochter gaat in overleg met haar werk de laatste weken tot haar verlof, nog bijna vier weken, halve dagen werken. Ze is verschrikkelijk moe, het wordt gewoon te zwaar. Misschien was dat ook wel de reden van de val. De laatste loodjes zijn zo’n beetje aan het ingaan en die zijn het zwaarst. Ze had ook al beurse ribben van het trappen, hij is ineens een stuk sterker geworden. Ik ken dat, en eigenlijk alleen van mijn zoon. Misschien dat het toch meer een jongensding is. Die kon zijn voetjes ook aan de binnenkant tegen mijn ribben zetten en dan trappen of duwen, hij probeerde zich dan te strekken ofzo, probeerde de steeds beperktere ruimte op te rekken. Dat voelde niet heel fijn, zeg maar. 

Op de stoffenmarkt heb ik lichte en wat donkerder teddystof ingeslagen voor het maken van babyjasjes. Ik heb leuke joggingstof gevonden om de jasjes mee te voeren. Stippen, golfjes, beestjes en peren. Er was ook hilarische stof met cavia’s, eigenlijk jammer dat ik die niet ook genomen heb! Voor het maken van regenjasjes heb ik ook nog gele en blauwe softshell stof gekocht. En nog wat andere leuke dingen. Het paste niet in één grote boodschappentas in ieder geval. Ik bedacht dat het eigenlijk handig zou zijn als ik een klaptafeltje had dat ik in het kantoor neer kan zetten als ik zo een tijdje bezig ben met de naaimachine. Toevallig gingen we ‘s middags even naar de kringloopwinkel en ja hoor, daar stond hij, mijn klaptafeltje. Helemaal blij mee! Ik kan nu dus gewoon even lekker prutsen zonder dat ik alles naar de keukentafel moet slepen en het achteraf weer allemaal op moet ruimen.