Er ligt een wetsvoorstel dat ervoor gaat zorgen dat het heel eenvoudig is om voor de wet van geslacht te veranderen. Een deskundigenverklaring is straks niet meer nodig. Twee keer kun je zonder problemen je geslacht veranderen, de derde keer moet het dan toch via de rechtbank. Ook personen onder de zestien kunnen, zij het via de rechtbank, officieel hun geslacht veranderen. Vanuit het buitenland zijn er al allerlei uitwassen bekend, mannelijke sporters die bij de mannen nooit winnen, maar als vrouw ineens alle prijzen in de wacht slepen, we hebben dit gezien bij onder andere het vrouwenzwemmen en de vrouwenwielersport. Mannelijke gevangenen die zich vrouw verklaren en dan naar een vrouwengevangenis worden overgebracht om daar andere vrouwen aan te randen.
Wat mij betreft maakt deze zelfidentificatie de vrouw en de echte transgender belachelijk. En nee, ik ben geen transfoob. Transgenders bestaan, dat zijn moeilijke processen van transitie, waarbij de persoon, laten we het nu even hebben over mannen die vrouw willen worden, leven als vrouw, zich kleden als vrouw en uiteindelijk de operaties ondergaan die ze zoveel mogelijk vrouw maakt. Lichamelijk 100% vrouw worden is onmogelijk, hoe pijnlijk ook. Iedere cel in je lichaam vertelt dat je geen vrouw bent. Borsten zijn te creëren, net als een vulva/vagina, maar een werkende baarmoeder en eierstokken niet. En als aan de hand van je skelet je sekse bepaald moet worden, verraadt je bekken sowieso je geslacht. Een transgender kan, en wil, er zoveel mogelijk uitzien als een vrouw en het hoogste wat diegene kan bereiken is dat de buitenwereld hem of haar ook ziet als een vrouw.
Tegenwoordig is er iets anders aan de hand. Ik zie filmpjes en foto’s van mannen die zich identificeren als vrouw, maar wel gewoon een driedagenbaardje laten staan, gewoon borsthaar hebben en hun piemel een ‘girldick’ noemen. Ik zie mannen die borsten hebben, maar ook een piemel en die daar trots op zijn. Zij maken geen keuze om zoveel mogelijk vrouw te worden, zij combineren de geslachten. De media gaan erin mee en zeggen dan dat sommige vrouwen een piemel hebben, dat er mannen zijn die menstrueren en dergelijke. En we moeten dat allemaal gewoon vinden en accepteren. Vrouwen die man willen zijn maar wel hun baarmoeder behouden en kinderen krijgen. ‘Mannen’ die borstvoeding geven. Foto’s van zwangere ‘mannen’, het is om te kotsen. Ik denk dan aan die kinderen die straks foto’s zien van hun ‘vader’ met een dikke buik waar zij in gezeten hebben, hoe moet je je voelen? Het komt straks zo ver dat vrouwen, in ruimtes voor alleen vrouwen, geconfronteerd worden met een man die zich vrouw noemt, en zich wellicht ontkleedt in het bijzijn van tevens ontklede vrouwen. En als je dan zegt dat je niet geconfronteerd wil worden met mannelijke geslachtsdelen, wordt er waarschijnlijk gezegd dat sommige vrouwen piemels hebben en dat het hebben van een piemel niet alleen aan mannen is voorbehouden. En dat je hierop niet mag discrimineren, om vervolgens zelf als transfoob buitengesloten te worden. Onze dochters moeten zich bij schoolgymnastiek wellicht omkleden in het bijzijn van puberjongens die zich identificeren als meisje. Totaal onveilig!
Deze idioterie is eigenlijk een grove belediging voor echte vrouwen, maar ook voor de echte transgender. Echte vrouwen die ze met de aanduiding cis-vrouw willen reduceren tot een ondercategorie van de Vrouw. Met hun borsten en baardje, in kleding die hun mannelijk geslacht niet verbergt, nemen deze zelfidentificeerders het vrouw-zijn in de maling. Er wordt zelfs door mannen reclame gemaakt voor menstruatieproducten, alsof het een soort accessoire is. Hoe dan?
Vrouw-zijn is niet kicken op je eigen borsten en tegelijkertijd een baard dragen. Gezichtsbeharing is een gruwel voor menig vrouw. Vrouw-zijn is niet een ‘gevoel’. Vrouw-zijn is je, als meisje, vaak ongemakkelijk voelen als je borsten beginnen te groeien op de basisschoolleeftijd, ongesteld worden als je net op het voortgezet onderwijs zit. Zeker in het begin ontdekken hoe je cyclus loopt, oppassen met lichte kleding, maandverband in je tas, met het idee dat iedereen het kan zien. Vrouw-zijn is een relatie krijgen, wat de zorg en de angst voor een ongewenste zwangerschap met zich meebrengt. Vrouw-zijn is ook het wonder mee mogen maken van de zwangerschap, met zijn tweeën in één lichaam. Een veranderend lijf, je kind voelen bewegen en het tenslotte op de wereld mogen zetten. En nee, dat is niet alleen maar romantiek. Daarna je lichaam accepteren, beschadigd, maar volledig in dienst van je kind functionerend. Vrouw-zijn is last kunnen hebben van je hormonen die schommelen op de maandelijkse cyclus. En dan de overgang, hormonen die uitdoven maar nog flink wat leed kunnen aanrichten.
De kinderen van nu groeien op met deze beelden van gemengde geslachten. Hoe moeten zij het mannelijke nog van het vrouwelijke kunnen scheiden? Op veel te jonge leeftijd worden ze voorgelicht over geslachtsveranderingen, alsof het om het indrukken van een knop gaat. Hen wordt niet verteld dat je nooit 100% van geslacht kunt veranderen en dat je een voor altijd verminkt lichaam zult hebben als je die transitie ingaat. Jonge kinderen wordt verteld over seksualiteit terwijl hun geesten daar nog helemaal niet rijp voor zijn. Niet zo gek dat zogenaamd steeds meer kinderen last hebben van genderdysforie, dat is wat volwassenen hen aandoen! Mijn hart breekt voor alle kinderen en pubers die denken dat ze in het verkeerde lichaam zitten en aan hormonen en operaties beginnen, hopelijk krijgen ze nooit spijt, want het proces waar ze aan beginnen is niet volledig omkeerbaar! Om nog maar te zwijgen van de non-binairen en de genderfluïden. Geen man en geen vrouw. Je vraagt je af hoe dat zit in zo’n hoofd. Naar mijn mening kan het helemaal niet. Deze jongeren zetten zichzelf in een unieke positie, maar kan en wil je dat nog wel terugdraaien als je tien jaar later concludeert dat je toch eigenlijk maar gewoon een man of een vrouw bent? Kun je dan nog afscheid nemen van de positie die je hebt ingenomen?
Wat mij betreft gaan we terug naar wat ooit normaal was, daarin zijn smaken genoeg. Man of vrouw en een zeer kleine groep die inderdaad in het verkeerde lichaam is geboren. Dan nog de keuze of je seksueel op een man of een vrouw valt. Wat mij betreft beslaat dat alle keuzes die er zijn. Laten we onze kinderen beschermen tegen de schadelijke genderwaanzin.
“Hoe moeten zij het mannelijke nog van het vrouwelijke kunnen scheiden?”
Wat nu gebeurt is uiteraard totale gekte van de kant deze satanistische bende. Later zal men de handen vol hebben aan het repareren van wat in deze idiote periode aan schade aangericht is.