Ilse heeft nieuwtjes voor Leonie (S2-41)

Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Leonie houdt zich met haar mannen bezig

“Ik hoor dat Erik zijn liefje kwijt is?” Ilse viel maar meteen met de deur in huis. “Hoe weet jij dat?” vroeg Leonie. Automatisch liep ze naar de keuken om koffie te maken voor haar en Ilse. “Ow, ik sprak Karin, je weet wel, die bij Erik in de straat woont”. “Ah, ja, dat is jouw nicht natuurlijk”. Ilse knikte. “Het schijnt nogal sensatie te zijn in de straat, er gebeurt daar weinig natuurlijk. Ze viel kennelijk goed in de smaak in de straat. Ze schijnt heel vriendelijk te zijn. Iedereen is weg van haar”, Ilse onderzocht Leonie’s gezicht om te peilen wat haar vriendin vond van het feit dat haar opvolgster in haar oude straat zo goed in de markt lag. “Ja, de kinderen vonden haar ook aardig hoor”, Leonie haalde haar schouders op. “Kennelijk was er wel regelmatig ruzie. De straat vindt Erik een chagrijn en Suzanne heeft tegen de naaste buren wel gesproken over haar eigen kinderwens. Nu denken ze dat het daarop is fout gelopen.” Leonie knikte. “Ja, zoiets begreep ik, dat de definitieve ruzie daarover ging.” 

Het bracht het gesprek op de tweede leg. “Zou jij nog aan een kind beginnen als je een nieuwe partner zou vinden die dat nog heel graag zou willen?” vroeg Ilse. Leonie dacht even na. “Nou, dat denk ik niet eerlijk gezegd. Weer helemaal opnieuw beginnen met zo’n kleine schreeuwerd? Gebroken nachten, je vrijheid weg? Bovendien, ik ben veertig!” “Wat maakt dat tegenwoordig uit? Tot een jaar of 45 kun je heus nog wel een kind krijgen”, zei Ilse. “Hoezo trouwens?” Leonie werd achterdochtig. “Wil jij nog een kind?” Ze keek haar vriendin doordringend aan. Ilse haalde haar schouders op en keek onschuldig. “Nou, misschien wel, het lijkt me best leuk, en stel dat je een partner krijgt die nog geen kinderen heeft ofzo.” Leonie keek Ilse zwijgend aan. “Heb jij iemand op het oog ofzo? Waar ben je mee bezig?” “Ach, ik heb een nieuwe collega, leuke jongen. Wel wat jonger dan ik, heeft wel verschillende relaties gehad, maar geen kinderen.” Ilse zei hij heel nonchalant. “En speelt er iets tussen jullie dan?” Leonie was ineens één en al oor. “Weet ik nog niet, ik vind hem wel heel leuk en volgens mij vindt hij mij ook wel leuk.” “Vertel!” En dat liet Ilse zich geen twee keer zeggen. Ze vertelde over Marcel, die acht jaar jonger is en sinds twee weken bij het bedrijf werkte waar Ilse werkte. 

Het vervolg lees je hier: Leonie treft bij thuiskomt een verrassing aan