The Old Lady, hoe het afliep

Ik kwam een oud blog van mij tegen over onze Old Lady, Lady Lancia Lybra en ik bedacht dat ik niet beschreven heb hoe ze ons verliet. Dat is geen leuk, maar wel een bijzonder, verhaal en een half jaar later wil ik dat toch delen.

The Old Lady, Marc was helemaal gek op haar. Eind 2023 verhuisden we naar Amersfoort, de stad waar de eerste eigenaar van The Old Lady woonde, daar dateert haar eerste registratie van in ieder geval. Ze had een zeer uitgebreid bijgehouden serviceboekje in het dashboardkastje dat dat allemaal vermeldde. Daarna verhuisde ze naar Huizen, het dorp waar ik lang woonde om daarna aan het einde van de wereld, in Oudeschip, in het uiterste noorden van Groningen, op te duiken, waar wij haar ophaalden. Ze ging dus terug naar haar ‘geboortegrond’. Marc kampte een groot deel van 2023 met problemen met zijn rechtervoet, maar autorijden ging nog. Tot kort na onze verhuizing, toen durfde hij het niet meer aan. Kort daarna werd zijn onderbeen geamputeerd waardoor The Old Lady stil kwam te staan op de parkeerplaats. Er groeide gras onder haar. Eigenlijk moest er af en toe met haar gereden worden, maar tot dan toe had ik geweigerd in de auto te rijden. Een oude auto, een automaat en zo’n enorm slagschip. Ik ben er niet van. Geef mij maar gewoon een klein autootje, ik rij in een Up!, dat past meer bij mij.

Gezien het feit dat Marc niet meer in haar kon rijden en een oplossing voor zijn toekomstige mobiliteit zeker niet in the Old Lady lag, besloten we haar te verkopen. Marktplaats, je kent het vast. De biedingen vliegen je om te oren, maar als puntje bij paaltje komt, gebeurt er niks. Voor een ‘bezichtiging’ had ik haar al eens geprobeerd te starten, na drie maanden stilstand lukte dat in eerste instantie prima, maar de volgende dag was toch de accu leeg. De ANWB bood uitkomst. Maarja, dan moet er daarna wel even gereden worden om de accu op te laden. En wat ik al die jaren had kunnen voorkomen, moest toen toch gebeuren: ik moest rijden met Lady Lybra. Dat viel erg mee, maar een hobby werd het niet. De bezichtiging werd afgezegd, verrassend, het blijft marktplaats, dus alles was ook nog voor niks.

Toen we het eigenlijk helemaal zat waren en we al een sloper wilden bellen, kwam er dan toch nog een serieuze koper. Een dame uit Den Haag die onze Lady per se wilde hebben. Ze kwam met de trein. Ik probeerde de auto te starten, maar helaas. Weer de ANWB erbij dus maar. Een proefritje hoefde niet van de dame uit Den Haag en dus reden we naar de supermarkt waar de auto overgeschreven kon worden. Omdat de accu nog niet vol was, bleef zij in de auto met draaiende motor zitten terwijl ik de overschrijving regelde. Toen dat geregeld was, zou de dame mij naar huis brengen en met de auto naar Den Haag terugkeren. Zo ver kwam het echter niet.

Ik hoorde onderweg al wat tikken en de dame vroeg mij of dat normaal was. Ik stamelde nog iets van dat wij altijd vrij hard muziek aan hebben in de auto, maar dat het me nooit was opgevallen. Enkele honderden meters verderop was er een stoplicht dat op rood stond. The Old Lady stopte, maar dan ook helemaal. De motor viel stil, de lichten vielen uit en er kwam stoom onder de motorkap vandaan. We stapten uit en ik zag water onder de auto vandaan lopen. De dame uit Den Haag grapte nog dat de auto kennelijk bij ons wilde blijven.

Het was donker, we stonden midden op de weg en de auto was slecht te zien omdat alle lichten waren uitgevallen. We waren druk met mensen om de auto heen te leiden. Ik belde de ANWB weer. Die was gelukkig snel ter plaatse, een andere dan degene die eerder op de avond de auto opnieuw had gestart. De auto werd naar een parkeerplaats iets verderop geduwd, de motorkap ging open. Volgens de ANWB-er was er een scheurtje ontstaan in de koelvloeistoftank, dus niet eens iets heel ernstigs. Ik stelde de dame uit Den Haag voor de auto maar weer terug te nemen, ik begreep dat ze hem in deze staat niet wilde kopen. Als geluk bij een ongeluk waren we vlak voor een station tot stilstand gekomen en de dame stapte daar op de trein terug naar huis, zonder auto. De ANWB-er vulde de koelvloeistoftank met wat water zodat ik the Old Lady weer terug naar huis kon rijden.

Na wat gedoe stond the Old Lady een week later weer op onze naam en belden we een sloperij die haar op een ochtend heel vroeg, om 7 uur ofzo, op kwam halen. Het was de sloperij vooral te doen om de katalysator. En zo verdween ze, achterop de trailer. Wat een droevig einde voor onze Old Lady. Ze werd bijna 24 jaar.