Als ik mijn achternaam mocht veranderen

Je achternaam wordt je gegeven door je vader. Totdat de regels in 1998 veranderden, sindsdien mag men kiezen of kinderen de naam van hun vader of hun moeder krijgen. Voor mijn kinderen gold dat niet, want onze oudste is geboren in 1995 en daarmee was de trend gezet. Ik denk ook niet dat het me gelukt was om mijn kinderen mijn achternaam mee te geven, de vader van mijn kinderen was de enige zoon van de enige zoon. En ik ben ook niet zo heel trots op mijn achternaam. Smet. Het is geen beauty. Mijn overgrootvader kwam uit Sint Niklaas in België, het is een Belgische naam. De periode vlak na mijn scheiding was ik erg blij en trots op mijn achternaam. Het was MIJN naam, gaf mijn afkomst weer en ik zou hem nooit meer loslaten. Maar als ik hem makkelijk kon veranderen, dan deed ik dat misschien wel.

Mijn moeder’s achternaam was Matthezing. Prachtige naam! Een goede kanshebber dus. In de periode na haar overlijden heb ik hem vaak moeten spellen bij allerlei instanties, hij wordt standaard fout geschreven (Van Mathezing tot Matthering). Een nadeel dus. Mijn oma’s heetten van hun meisjesnaam De Jong en Meijer, daar zijn er al heel veel van. Mijn favoriete voorouder is Anna Maria Geertruida Kodde en in de lijn van mijn moeder’s kant kom ik Manten tegen. Behalve De Jong en Meijer vind ik zo’n beetje alle namen in mijn stamboom mooier dan Smet: Van Lammeren, Bon, Spijker, Maalderink, Oudshoorn, Puijk, Van Bunder en Veltmeijer.

Maargoed, die ene Belg in mijn lijn van afkomst heeft mijn achternaam bepaald, voor een achtste deel ben ik nog Belg, maar mijn naam is juist die naam. Vroeger had ik een hekel aan mijn achternaam, het werd al snel ‘besmet’ of ‘besmettelijk’ natuurlijk. Toen ik trouwde, deed ik er dus snel en makkelijk afstand van.

Smet. In de omgeving van Hilversum zijn er een boel, allemaal afkomstig van dezelfde Belg. Mijn vader had vier broers, dus in potentie was het voortzetten van de naam wel gegarandeerd. Maar toch niet. De oudste broer van mijn vader kreeg drie dochters, de daaropvolgende broer emigreerde naar Zuid-Afrika en kreeg een zoon en een dochter. Mijn vader kreeg twee dochters, zijn jongere broer ook en de jongste kreeg een zoon en een dochter, maar verbrak het contact met zijn kinderen na de scheiding waardoor die kinderen later de achternaam van hun adoptievader, de tweede man van hun moeder, kozen. Er is in die generatie dus maar één stamhouder en die woont in Zuid-Afrika. Overigens kreeg de gescheiden broer met zijn tweede vrouw … nog een dochter, maar namen de kinderen uit haar eerdere huwelijk, een zoon en een dochter weer de naam Smet aan. De kinderen van die zoon heten dus nu wel Smet, maar zijn het genetisch niet. Zo zie je maar, het kan verkeren, zo gaat een naam gegarandeerd door, zo is hij (bijna) uitgestorven.

Als ik gevoelsmatig zou moeten kiezen voor een andere naam, zou ik willen kiezen uit Matthezing, Manten of Kodde. Legaal wijzigen zou voor mij lastig worden. Dat kan als volwassene eigenlijk alleen als je een bespottelijke achternaam hebt, als je ouders zijn gescheiden toen je nog minderjarig was en je daarna bent opgevoed door degene waarvan je de naam zou willen hebben. Dat gaat dus niet gebeuren, mijn ouders zijn wel gescheiden, maar toen was ik al 38!

Overigens hebben mijn zus en ik onze achternaam op het grote gezichtsboek gewijzigd in Matthezing, om onze moeder te eren.