dit blog is geschreven in de zomer van 2019 en ligt ten grondslag aan het moestuinvirus dat mij te pakken kreeg.
Courgettes, af en toe gebruikte ik ze weleens in Aziatische gerechten ofzo, een beetje als opvulling. Ik vond ze niet heel bijzonder eigenlijk. Nu we ons eigen tuintje hebben waarin we een tomatenplant hebben en wat aardbeien, bedacht ik ineens dat ik nog zakjes zaadjes had liggen van paprika en courgette.
Die zaden had ik ooit eens gekocht in een actie van Bionext, de grootste zaadbank van Nederland, een actie tegen het aanvragen van patenten op groenten. Ze lagen er al een paar jaar en waren bijna over de datum, zo zag ik op de verpakking. Beide zakjes dus gezaaid. Na een week stonden er twee plantjes in mijn minikasje. Ik vermoedde courgettes. De plantjes hadden het naar hun zin en groeiden als kool! Na twee weken hebben we ze in een pot gezet, samen, want de wortels waren inmiddels zo met elkaar vergroeid, dat ik ze niet meer uit elkaar kreeg. En ook in de pot ging het in razend tempo door! Ondertussen stond er ergens langs mijn route naar mijn werk soms een tafeltje buiten met zelfgeteelde groenten. Zo in het voorbijrijden leken het komkommers, maar ik besloot op een ochtend eens te stoppen en te gaan kijken. Het bleken courgettes! Monsterlijk grote courgettes! Ik kocht er eentje die net zo groot is als een anderhalve liter fles frisdrank en hij woog bijna anderhalve kilo!