Sokken breien

Vroeger, in de jaren ’80, breide ik altijd mijn eigen truien, heerlijk vond ik dat. Later, in de jaren ’90 en een deel van de ‘zero’s’, heb ik nog wel truien voor mijn kinderen gebreid, dat was overzichtelijker, sneller klaar en de resultaten waren leuker. Truien voor mezelf, dat duurde me te lang en het resultaat wilde, na een hele winter breien, ook nog weleens tegenvallen. Later wilden ook mijn kinderen geen gebreide truien meer en toen ben ik ermee opgehouden.

Een moeder van een vriendinnetje van mijn jonste breide jaren later ineens sokken. Goh, wat leuk! Overzichtelijk, snel klaar en nuttig! En zo begon ik in januari 2011 aan mijn eerste paar sokken, boekje gekocht,een leuk sokkenwolletje uitgezocht en beginnen maar! Ik breide twee sokken tegelijk, want er is weinig zo vervelend als één sok breien (of iets anders) en daarna nog een keer exact hetzelfde moeten doen, dat vond ik bij truien vroeger eigenlijk ook al een minpuntje. Al snel was een nieuwe verslaving geboren! Er zijn ook de leukste sokkenwolletjes te koop, van die leuke wolletjes die steeds van kleur veranderen en de leukste patronen maken in de sok. Ik begin altijd bij de tenen, dan stukje breien, dan moet je de hiel maken en dan komt het saaiste stuk: het beengedeelte. Vaak heb je het patroontje dan ook wel in je hoofd en begin je alweer zin te krijgen in het volgende paar sokken. In het begin breide ik iedere maand wel een paar sokken en voorzag ik mezelf en mijn dochters van de leukste voetenwarmers. Daarna breidde het verpreidingsgebied zich uit: moeder, vader, zus, goede vriendinnen, neefjes, mensen die iets bijzonders voor me hebben gedaan… Mijn sokken hebben inmiddels al heel wat verschillende voeten verwarmd en het is een leuke manier om ‘dank je wel’ te zeggen. Op internet heb ik een site gevonden waar je wikkels kunt printen en die misbruik ik voor mijn sokken en zo worden het leuke kadootjes om weg te geven.

Ook door de restjes te combineren kun je weer leuke sokken maken en je hebt ook van die miniwolletjes waar je schattige babysokjes van breit, ook dat heb ik al gedaan voor baby’s die in mijn omgeving zijn geboren.

Een aantal jaren geleden was ik een paar dagen met mijn dochter in London en daar zat een zwerver langs de weg, met hele grote, blote voeten. Het is dat ik de tijd niet had, maar als er zo’n zwerver bij mij om de hoek zou zitten, zou ik zeker een paar sokken voor hem breien! Mijn handen jeukten toen in ieder geval.

Zo kwam er bij een vriend eens een goede vriend op bezoek toen ik daar was, hij trok zijn schoenen uit bij de deur en onthulde zo een paar voeten met sokken eraan waar enorme gaten in zaten. Hij is niet gewend om geld voor zichzelf uit te geven en vond het kennelijk prima zo, maar doordat ik het zag, keek hij er ineens met andere ogen naar en mompelde: ’toch mijn vakantiegeld maar eens gebruiken voor nieuwe sokken’. Dit bracht mij op een idee: van vier verschillende restjes heb ik een paar sokken voor hem gebreid, wikkel eromheen en tegen sinterklaas gaf ik ze aan de vriend om weer door te geven aan zijn vriend. Hij was er erg blij mee!

Inmiddels doe ik wat langer over een paar sokken dan in de beginjaren, ik veroorloof mezelf nog weleens een avond (of week of langer) zonder breiwerkje in de stoel, maar ik doe het nog steeds en de mand onder mijn tafel is nog steeds helemaal gevuld met leuke wolletjes! Vaak ben ik aan twee paar sokken tegelijk bezig, gewoon omdat het zo leuk is en als een paar af is, mag ik weer in de mand kijken en een leuk wolletje uitzoeken voor het volgende paar, heerlijk!