Ik ben met een nieuw breiproject bezig. Toen ik net gehoord had dat mijn dochter zwanger was, ben ik meteen het internet op gegaan om een patroontje te zoeken van een babytruitje en heb ik meteen wol besteld om een overslagtruitje, met bijpassend broekje, te gaan breien. Ik hou van natuurkleuren, dus ik had wol in de kleur ‘tarwe’ besteld. Het omslagtruitje was al snel klaar en het is meer dan schattig geworden. Langs de omslag en de mouwen heb ik een zachtgroen randje gehaakt. Helemaal verliefd was ik erop.
Toen bleek de baby een jongen te zijn en mijn kleurenblinde man meldde dat hij het truitje roze vond. Tja, kleurenblind. Maar bij bepaald licht zag ik die roze gloed ook. Weken heb ik het genegeerd, tot ik met een stoer blauw truitje begon en het pakje nogmaals bekeek. Dat overslagtruitje, met dat groene randje erlangs… Toen ik het patroon koos en het breide, vond ik het echt een neutraal pakje, maar nu het af is, vind ik het sowieso wel een heel meisjesachtig patroon. Ik besloot dochter de wol te laten zien om haar te laten beslissen, maar uiteindelijk appte ik haar een foto van het hele pakje en vroeg haar eerlijk te zijn. Tja, toch wel erg meisjesachtig. Oké, dat bevestigde mijn gevoel, dus direct maar een ander patroontje opgezocht, van een vestje wat bij hetzelfde broekje past én meteen maar nieuwe wol besteld, in licht zeegroen dit keer. Dus een nieuw vestje op de pennen gezet en dan moet ik dus ook een nieuw broekje breien. Ik lag goed op schema. Lag.
Woensdag
Dochter meldt dat baby steeds harder begint te schoppen en dat hij reageert op de stem van schoonzoon. Dit is zo’n leuke fase. Ze lag met een kat op schoot en toen schopte baby ook hard tegen de kat!
De nesteldrang is bij dochter al vroeg ingeslagen, nog even en alles is klaar voor de baby. Aanstaande vrijdag gaan we samen een muur in de babykamer behangen met fotobehang en dan kunnen de meubeltjes komen. Kinderwagen en autostoeltje/maxi cosi zijn er ook al, net als een wiegje voor naast haar bed. Dat is een nieuw concept voor mij, die cosleeper. Aan de andere kant ook weer niet. Mijn eerste hebben we in het begin, in de kraamtijd, in de kinderwagenbak op onze slaapkamer gehad, ik vond die babykamer zo ver weg… Maar vaak hield ik ze na de laatste nachtvoeding, vaak zo rond vijf uur ofzo, lekker bij me in bed. Kon je tijdens het voeden ook gewoon in slaap vallen.
Oh jee zou die niet van een kat houden??
Stem van papa herkent hij al.
Zo leuk dit hè.