Week 32 – Het Teddyjasje

Woensdag

Afgelopen zondag heb ik dochter het teddyjasje gegeven dat ik gemaakt heb voor kleinzoon. Maatje 62. Met houten knoopjes met schaapjes erop. Ik had het jasje thuis al even onder de oksels beetgepakt en voor me uit gehouden. Je kan je zo voorstellen dat er een kind in zit. Nog een paar maandjes, dan zit mijn bloedeigen kleinzoon in het jasje! Dochter vond hem ook erg leuk geworden. Ze stuurde me later een foto van het jasje dat aan de capuchon aan de kapstok hangt. Zo schattig. Zijn jasje hangt al klaar.

Dochter begint een behoorlijke buik te krijgen, met de bijbehorende last. Ik ben dagelijks wel bezig met de komst van dit kleine jongetje, in gedachten denk je terug aan je eigen zwangerschappen en Marc en ik hebben het ook vaker over die tijd, de tijd dat onze kinderen onderweg en net geboren waren. Je kijkt anders naar baby’s en kleine kinderen als we in de stad zijn. En praktisch ben ik er natuurlijk ook veel mee bezig. Tienduizenden steken heb ik al gebreid sinds het nieuws afgelopen moederdag, honderden meters wol zijn verwerkt. Speciaal voor dat ene jongetje dat onderweg is naar zijn leven hier op aarde. Dat jongetje, mijn kleinzoon. 

Donderdag

Dochter heeft gisteren weer een groeiecho gehad. Het kleine mannetje is nog steeds fors voor zijn leeftijd, maar volgt keurig zijn eigen lijn. Geen zorgen dus. Mooi. Er waren op de echo zelfs al wat haartjes te zien. Knap dat ze dat tegenwoordig allemaal al kunnen zien. In de wachtkamer hingen, zoals dat bij verloskundigen meestal is, geboortekaartjes van recent geboren baby’s. Dochter stuurde een foto van het geboortekaartje van een Marjolein, die vorige maand geboren is. Dat is dan toch wel leuk. Een Marjolein, geboren in 2024. Goh.