Een kat die in huis plast

Je kent misschien de voorgeschiedenis van Lena, mijn Britse Korthaartje dat gepest werd door mijn Coons en met mijn zoon is meegegaan toen hij de deur uit ging. Afgelopen zomer had ze bij mij een paar keer in huis geplast, het liefst op het bed van mijn dochter, die daarna haar slaapkamerdeur dicht hield. Ze heeft een tijd min of meer onder mijn bed gebivakkeerd omdat ze zich daar verstopte voor de Maine Coons en toen ze met mijn zoon mee verhuisde, was ze erg gelukkig. Tot ze na een maand of twee bij hem in huis begon te plassen… Verdorie, waar kwam dit nu ineens weer vandaan? De pesters waren uit beeld, ze had alle rust van de wereld. Verveelde ze zich soms? We kwamen er niet goed uit.

Na een week of twee was mijn zoon het, begrijpelijk, helemaal zat. Er moest iets gebeuren. Ze mocht niet meer het hele huis door en de bank werd belegd met vuilniszakken. Op een dag wilde mijn zoon Lena’s nagels knippen, ze bleef met haar nageltjes hangen in de bank. Toen hij dat wilde doen, zag hij dat een nageltje was ingegroeid. Hij wilde er met haar mee naar de dierenarts. Daar aangekomen bleek het met het nageltje mee te vallen, maar Lena werd ook even gewogen, omdat ze bij haar laatste inentingssessie behoorlijk was afgevallen. Dat weten we aan stress wegens het gepest van de Coons. Lena bleek toch nog weer verder te zijn afgevallen en mijn zoon vertelde over het plassen in huis. Het moest verder onderzocht worden.

Urinetesten wezen op zich geen blaasontsteking aan en ook uit het bloedonderzoek kwam niks. Ze kreeg toch een kuur mee tegen blaasontsteking en twee weken later moest ze terugkomen om te kijken hoe het ervoor stond. Het had niet geholpen en Lena was nog weer verder afgevallen. Er werd een röntgenfoto gemaakt en daar hadden we de boosdoener(s) te pakken! Lena bleek vier blaasstenen te hebben, twee grote en twee kleintjes. Ze moest onder het mes. Een paar dagen later kon ze worden geopereerd en werden de steentjes verwijderd. Ze moest nog een week met een lampekap om haar kop lopen, maar ook dat is weer achter de rug.

Lena eet nu veel meer, volgens mijn zoon. Ze krijgt nu wel speciaal Urinary voer om te voorkomen dat ze weer blaasstenen ontwikkelt. Volgens de dierenarts kan het wel met stress te maken hebben gehad dat ze dit is gaan ontwikkelen. Achteraf is het me ook weleens opgevallen dat ze al een tijd miauwde als ze op de kattenbak zat of was geweest, kennelijk had ze pijn bij het plassen. Maar omdat ze zich de laatste tijd zo verstopte door het pestgedrag van de andere katten, had ik er niet goed zicht op. De problemen verdwenen ook direct toen ze bij mijn zoon ging wonen. Het is dus goed om alert te zijn op veranderingen. Ik ben in ieder geval blij dat ze nu weer pijnvrij is en haar rustige bestaan als prinses Lena bij mijn zoon kan voortzetten.