De Eindman

Gisteren zag ik op LinkedIn een post van een mevrouw die ‘leert alleenstaande, zelfstandige vrouwen wat nodig is om de ware partner te vinden’. Het was de aankondiging voor een gratis online webinar met de titel: ‘Hoe je in 5 stappen jouw eindman vindt’.

Eindman. Ik liet die naam eens op me inwerken. Eindman. Het klinkt niet als de liefde van je leven. Het klinkt koud en zakelijk. De reacties waren ook niet van de lucht. Iemand schreef dat hij het vond klinken als een computerspelletje waarbij je eerst een hele reeks tegenstanders moet verslaan tot je bij de eindbaas komt.

De eindman. Hoe weet je dat hij de eindman is? De man waar je de rest van je leven mee door zult brengen, je laatste partner. In principe weet je dat natuurlijk helemaal niet. Ik heb voor mijn huidige relatie twee lange relaties gehad en beide keren was dat met mijn eindman, tenminste, tijdens de relatie voelde dat zo en dat moet ook. Zodra je voelt en weet dat je partner niet je eindman is, ben je afscheid aan het nemen en is het einde van de relatie in zicht. Ik ben nu dus met mijn eindman. En waar ik de vorige keren ervan uitging dat ik met mijn eindman was, ben ik daar nu nog een paar stapjes zekerder van, al noem ik hem liever ‘mijn man’ of ‘de liefde van mijn leven’, mijn ware wederhelft.

Ik heb geen vijf stappen nodig gehad om hem te vinden. Ik heb dit keer niet eens gezocht. Ik wilde eigenlijk niet eens een relatie. Ik was een ‘strong independent woman’ en had helemaal geen zin in een man naast mij. En hij zocht ook niet, hij was er ook wel klaar mee. Wij hebben elkaar gevonden zonder te zoeken, het lot heeft ons samengebracht en is dat niet heel veel mooier? Maargoed, daar is natuurlijk geen verdienmodel op te maken.

Ondertussen word ik wel bijna nieuwsgierig naar wat die vijf stappen dan inhouden, maar vermoedelijk zijn het dooddoeners als: hou van jezelf, durf jezelf te zijn, wees spontaan en aardig. Zoiets. Of durf je innerlijke bitch naar buiten te brengen. Ofzo. Als je op de betreffende link klikt, moet je je eerst inschrijven voor je meer ziet, en daar heb ik geen zin in.

Laten we het hele woord maar gewoon weer meteen vergeten. De eindman. Doe mij maar mijn maatje, mijn geliefde, mijn man, mijn ware wederhelft, mijn zielsverwant, mijn schatje.

(Visited 191 times, 1 visits today)

5 reacties

  1. Zelf vind ik het ook een rare uitdrukking. Maar het werkt in die mate dat erover gaat nadenken. En er zelfs over ga schrijven. Dus een hersenprikkelende term. ????

  2. Eindman, inderdaad een raar woord. Als je in een relatie stapt ga je er (hopelijk) vanuit dat dit voor de rest van je leven is. Maar het leven en ook wij veranderden en je weet nooit of er een zwaar verlies is of dat gevoelens veranderen.
    Open staan voor liefde van anderen hoeft zeker niet te betekenen dat je op zoek bent naar iemand, zoeken levert overigens zelden iets op, het zijn de verbindingen die je ervaart bij een mens.
    Ik persoonlijk wil niet bij iemand zijn die mij aanvult, maar die mij mijzelf laat zijn en inspireert om nog meer moois te zien, ervaren, geven en ontvangen.

    1. Idd, je moet jezelf kunnen en mogen zijn bij elkaar, elkaar die vrijheid geven. En nee, zoeken levert vaak niets op, daar weet ik alles van. Op het moment dat Marc en ik beiden zoiets hadden van: we blijven wel alleen, het hoeft niet meer, vonden we elkaar.

  3. Heel apart ja om het zo te noemen. Maar jij hebt er een mooi verhaal over geschreven.
    Ik ga mijn mannetje echt niet zo noemen. ????

Laat een antwoord achter aan Marijke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *