Roken, het stond altijd heel erg ver van mij af. Mijn moeder rookte vroeger soms Belinda’s, als een bepaalde vriendin op bezoek was of als ze gespannen was. Dan stond ze boven de gootsteen gauw een sigaretje te roken als ik uit school kwam ofzo. Verder rookte er in mijn familie niemand, althans, niet dat ik weet.
Op de middelbare school stond ik wel regelmatig buiten met de rokers, maar heb nooit de neiging gehad ermee te beginnen, ik vond het niet echt stoer. Een vriendin van me haalde me een keer over het te proberen samen, maar toen het pakje gekocht was en bleek dat zij al een paar maanden rookte, voelde ik me verraden en heb ik het daarbij gelaten, ik had misschien één of twee trekjes genomen.
Ik heb op Schoevers gezeten, een secretaresse-opleiding. Allemaal meiden, 6 of 7 klassen vol in een oud pand in Hilversum. De kantine was op zolder, iedereen rookte daar gewoon. De zolder had twee of drie dakramen. Ik heb dat jaar wel meegerookt. Mijn vriendin daar rookte ook, maar toch had ik nooit de drang het ook te proberen.
Ik ging werken. Mijn baas en zijn zoon rookten, een andere collega rookte pijp, dat rook lekker. Die sigaretten vond ik stinken, maar het waren de jaren 90, er werd gewoon binnen gerookt. In mijn ruimte, de centrale ruimte waar iedereen doorheen liep, hing ik een soort verkeersbord op dat ik zelf had gemaakt, met daarop de tekst dat het op prijs werd gesteld als hier niet werd gerookt. Ik geloof wel dat het een beetje hielp. Dat mijn baas het grote onzin vond, vertelde hij me een paar jaar later, toen hij zelf gestopt was.
Mijn ex-man rookte niet. In onze vriendenkring werd wel gerookt door een paar mensen, maar die deden dat dan buiten, dat kwam net in, buiten roken, toen iedereen kinderen begon te krijgen in de loop van de jaren 90.
Ik was een stevige anti-roker, ik vond het vies, had last van de rook die prikte in mijn ogen. Goed dat het niet meer binnen mocht, zeker in een restaurant vond ik het vies. Zat je aan je voorgerecht, was de tafel naast je net klaar en staken een sigaret op. Mijn beeld van rokers? Asociale mensen die geen rekening houden met hun omgeving, die gewoon de rook naar je toe laten komen en geen idee hebben hoe vies dat is. Rokers ruiken zelf tenslotte vaak minder goed, ze hebben dus geen idee hoe het stinkt en vinden het dus wel meevallen. Maar het stond vooral heel ver van me af omdat ik er geen had in mijn omgeving.
Tot ruim twee jaar geleden. Ik had een afspraakje met iemand, jullie kennen het verhaal en de klik was er, maar hij had me nog iets te vertellen en dat ging ik niet leuk vinden. Hij rookt. Tja… dat is niet zo belangrijk als de vlinders vrolijk fladderen! Voor het eerst maak ik een roker mee van dichtbij. Ik zie nu dat het echt een verslaving is, dat je niet zomaar even stopt, dat is echt moeilijk. Ik kan dat niet voelen, want ik weet niet wat het is. Wel is hij altijd zorgzaam dat de rook niet mijn kant op waait, op terrassen houdt hij daar ook altijd rekening mee, desnoods gaat hij een eindje verderop staan, als maar niemand er last van heeft. Zo kan het dus ook. Zo is hij ook altijd bereid om, waar dan ook buiten, zijn peuk in een asbak te gooien, alleen… die zijn er bijna niet! De roker is inmiddels zo’n paria geworden, dat er bijna nergens asbakken staan. Niet bij de ingangsdeuren van winkelcentra bijvoorbeeld. Een peuk gooi je niet in een vuilnisbak die een plastic vuilniszak heeft en je stopt hem ook niet in je broekzak, dus dan belandt hij op de grond. En dan wordt er geklaagd, dat die vieze rokers er zo’n bende van maken. Maar is dat wel eerlijk dan? Nee, dat is het niet.
Ik ben niet ineens op de hand van de roker, ik zie nu alleen wat er gebeurt, ik bekijk het ineens van de andere kant, van de kant van de roker. De roker die best graag wil stoppen, maar er nu de motivatie niet voor kan vinden, het is namelijk een verslaving, niet eentje waar je makkelijk van af komt. En natuurlijk weet die roker best dat het ongezond is, dat zal niemand ontkennen. Maar, als ik dan lees dat het gehele ziekenhuisterrein hier in de omgeving rookvrij wordt, vind ik dat wel ver gaan. Er stonden een paar rookcabines, maar die worden nu weggehaald, want in een omgeving waar men zich bezighoudt met gezondheid, past dat niet meer. Ik vraag me af of je nog wel een zakje suiker bij je koffie kunt krijgen, maar op die vraag weet ik het antwoord wel. Ik vind het hypocriet.