Leonie houdt zich met haar mannen bezig (S2-40)

Het voorafgaande lees je hier: Leonie houdt haar kinderen in de gaten

Nu haar kinderen weer bij hun vader waren en ze haar handen weer vrij had, gingen haar gedachten weer naar Frank. Zou ze hem uitnodigen om langs te komen? Was dat niet te snel na hun vorige ontmoeting? Wat zou hij daarvan denken? Was het wel verstandig? Wat wilde ze zelf eigenlijk echt? Want zich zo richten op Frank en de wens met hem af te spreken, leidde dat dan niet toch tot een relatie? Een relatie die ze niet meer wilde. Toch? Het stoorde haar dat ze bij een goed contact met een man toch meteen weer aan een relatie dacht. Waarom kon hij niet gewoon een goede vriend zijn zonder dat de gedachte aan een relatie in haar hoofd opkwam? Was dit omdat de publieke opinie toch vaak zo was dat de vriendschap tussen een man en een vrouw tot een relatie leidde of was dit toch genetisch zo bepaald? Leonie had al gemerkt dat het niet hielp om zichzelf te verbieden aan Frank te denken als een eventuele nieuwe partner. Steeds weer dreven haar gedachten toch die kant op. En dus besloot ze dat ze nu geen contact met Frank zou zoeken, ze wilde het even met rust laten om te kijken wat er gebeurde, wat Frank ging doen. 

Even dacht ze eraan naar Ilse te gaan, of bij Dagmar langs te gaan om te zien hoe Siem alweer gegroeid was. ‘Nee, je verveelt je gewoon en je wil je tijd invullen met iemand anders. Ga gewoon iets voor jezelf doen’, sprak ze zichzelf streng toe. Uiteindelijk nestelde ze zich op de bank met een grote mok koffie en een boek. 

“Hoe was het bij papa?” vroeg Leonie aan Martijn toen de kinderen een paar dagen later weer terugkwamen. “Ow, goed hoor”, Martijn keek haar wat verbaasd aan. “Waarom vraag je dat?” “Nou, gewoon. Is het zo’n gekke vraag?” vroeg Leonie. “Dat vraag je anders nooit”, zei Martijn terwijl hij de deur van de koelkast open deed en een fles frisdrank pakte. “Nee, nou ja, Julia zei dat hij nogal boos was omdat het uit is met Suzanne, dus… nou ja, ik ben jullie moeder he? Dus ik wil graag weten of het goed gaat met jullie.” “Het ging goed hoor”, zei Martijn en hij vertrok met een glas drinken de keuken uit. Leonie besloot aan Julia te vragen hoe het was, gezien haar gevoel voor sensatie, zou dat meer duidelijkheid geven dan Martijn’s antwoord. 

“Hij is haar alweer vergeten, volgens mij”, antwoordde Julia toen Leonie ernaar vroeg. “Ik merkte weinig aan hem en hij zei er niets over”. Julia haalde haar schouders op. “Hmmm… oké”, zei Leonie, maar ze had er niet echt vertrouwen in. Vreemd. Suzanne was toch een behoorlijke tijd Erik’s vriendin geweest, ze kon zich niet voorstellen dat hij haar al zo snel helemaal vergeten was. Zeker gezien Suzanne het uit had gemaakt, en niet Erik. 

Hoe het verder gaat, lees je hier: Ilse heeft nieuwtjes voor Leonie