Leonie is vroeg wakker (S2-33)

Het voorafgaande lees je hier: Leonie past op haar neefje

Siem was rond een uur of vier ‘s nachts wakker geworden. Leonie had zonder iets te zeggen zijn speentje in zijn mond gedaan en zijn dekentje recht getrokken, daarna was hij weer tevreden gaan slapen. Om zes uur was hij weer wakker en toen was het foute boel. Hij keek om zich heen en realiseerde zich dat hij niet thuis was. Toen Leonie haar hoofd boven zijn bedje stak, begon hij nog harder te huilen. Leonie wilde snel in de keuken een fles pap voor hem maken, maar realiseerde zich dat het geen optie was om Siem in zijn bedje te laten, helemaal alleen in een vreemde kamer. Ze tilde hem dus uit zijn bedje en nam hem mee naar de keuken, in de hoop dat ze haar kinderen niet zou wekken. 

Toen ze de fles uit de magnetron haalde, stond Martijn ineens achter haar, in zijn ogen wrijvend. “Sorry, je neefje vond dat hij genoeg geslapen had”, verontschuldigde Leonie zich. Siem begon meteen te lachen toen hij Martijn zag en dat zorgde ook weer voor een lach op het gezicht van Martijn. “Wil jij hem anders zijn fles geven?” vroeg Leonie. Ze zag Martijn aarzelen. “Maar ik weet niet hoe dat moet”, zei hij. “Gewoon vasthouden, verder niet zoveel, probeer maar”, zei Leonie. Ze gaf de fles aan Martijn en wees richting de woonkamer. Ze dirigeerde hem in het hoekje van de bank en zetten Siem op zijn schoot. Siem was al erg ongeduldig geworden, die had zijn fles gezien en vond het maar lang duren. Siem greep zijn fles en Martijn hield de fles ook vast en Siem begon te drinken. Leonie knipoogde naar haar zoon, die heel trots zat te kijken. 

Al snel daarna was ook Ismay wakker geworden en zelfs Julia was veel vroeger dan normaal uit haar bed. Ze vochten om Siem’s aandacht. Leonie was blij toen Dagmar en Michiel om half elf kwamen om hun mannetje weer op te halen. “Ongelofelijk hoe je zo’n ventje dan al mist, die paar uurtjes”, zei Dagmar bij de deur. Leonie zwaaide haar zus, zwager en kleine neefje uit. 

Toen Leonie de woonkamer weer in kwam, hadden haar kinderen duidelijk een gesprekje gehad. “Zullen we de kerstboom nu zetten?” zei Julia. Leonie zuchtte, ze wilde eigenlijk eens lekker lui op de bank gaan hangen. Aan de andere kant, haar kinderen hadden er nu zin in en het werd ook eigenlijk hoogste tijd. “Oké dan”, zei ze en trok haar schoenen vast aan om naar de berging te lopen voor de kerstboom.

Het vervolg lees je hier: Leonie koopt een kerstboom