Leonie krijgt een uitnodiging (S2-47)

Wat vooraf ging, lees je hier: Leonie en Ilse fantaseren erop los

“Oma vroeg of we op jouw verjaardag pannenkoeken bij ze komen eten”, Martijn stond in de gang zijn jas op te hangen. “Oma? Ben jij daar geweest?” Leonie was verbaasd. “Ja, ik was uit school even met Casper bij opa en oma, hij woont daar vlakbij”. “Ow, oké”, zei Leonie. Ze had daar eigenlijk nooit over nagedacht. Haar ouders woonden wel in hetzelfde dorp, maar toch een stuk uit de richting en met het feit dat haar kinderen zelfstandig, zonder dat zij ervan afwist, bij hun opa en oma langs gingen, was eigenlijk wel een aangename verrassing. “Dus ik kan zeggen dat het goed is?” vroeg Martijn, die zijn mobiel al openklapte. “Ow, van de pannenkoeken? O, ja, dat is wel goed, ik had verder geen plannen met mijn verjaardag eigenlijk. Dat is misschien wel gezellig.” Martijn had zijn mobiel al aan zijn oor. “Hoi oma, met Martijn. Het is goed hoor van de pannenkoeken.” Hij drukte het gesprek weg en keek naar Leonie. “Oma vraagt of Dagmar en Demi ook komen”. “Nou, wat een leuke verrassing voor mijn verjaardag!” Leonie was aangenaam verrast. Ze had haar verjaardag eigenlijk voorbij willen laten gaan dit jaar. Maar pannenkoeken eten met de familie was natuurlijk wel erg leuk. “Hoe is het met Casper, is hij al een beetje gewend?” vroeg Leonie. “Ja hoor, het gaat wel beter, volgens mij begint hij wel te wennen. We zitten bij alle vakken naast elkaar”, Martijn liep naar zijn kamer. Het deed haar zoon goed, dacht Leonie tevreden. Martijn zag er duidelijk gelukkiger uit sinds Casper bij hem in de klas was gekomen. 

Leonie besloot ‘s avonds haar moeder maar even te bellen over het pannenkoekenfeest. “Wat een leuk idee!” Complimenteerde ze haar moeder. “Ja, je vader bedacht het. Dagmar, Michiel en Siem komen ook en Demi en Stijn ook. Alexander heb ik ook gevraagd, maar voor hun is het te ver met die kleintjes”, zei haar moeder. “En misschien voor jou ook wat veel als Alexander er ook nog bij is met die hele invasie”, Leonie probeerde het zich voor te stellen. Er zou geen plek zijn voor iedereen en dan nog te bedenken hoeveel pannenkoeken er doorheen zouden gaan met zo’n heel koor. “Nou, dat is ook zo hoor, dan zou ik nu vast moeten beginnen met bakken!” Lachte Leonie’s moeder. “Maar zoveel zien we elkaar niet en ik vind het leuk om jullie bij elkaar te hebben. Martijn kwam langs met dat vriendje van hem, Casper, dat vond ik zo’n leuke verrassing!” Ze kwebbelde nog wat door erover. Leonie genoot ervan. Haar moeder was niet altijd de warme persoonlijkheid die haar vader wel was en het verbaasde haar ook niet dat het idee van het pannenkoekenfeestje van haar vader was gekomen, maar haar moeder deed erg haar best. En bovendien, ze was wie ze was en ze was goed zoals ze was.

Het vervolg lees je hier Leonie krijgt een pannenkoekenverjaardag