Downton Abbey

Downton Abbey, wat een heerlijke serie, in alle opzichten eigenlijk. Ik weet niet meer precies hoe ik deze serie ontdekte, hij was in ieder geval al jarenlang op televisie, kennelijk had ik hem gemist. Ik denk dat ik erover gelezen heb. Toen eerst maar eens de DVD box van het eerste seizoen besteld. Het sloeg direct in als een bom.

De kostuums, het schitterende Engels dat gesproken wordt in de serie, dat is echt genieten! De personages zijn ook geweldig gecast, de pittige en wat arrogante Lady Mary, heerlijk. Oma, de dowager countess, wat een heerlijk persoon, met van die zalige venijnige opmerkingen! En dan de knappe Matthew met zijn blauwe ogen…

De serie begint in 1912 bij het bericht dat de Titanic is vergaan. De serie speelt in een enorm huis waarin het rijke gezin Grantham leeft met hun hele huishouding, het geeft een prachtig inkijkje in hoe het in die dagen nog was. Dienstmeisjes voor van alles, de familie kleedde zichzelf niet eens aan, daar werden ze bij geholpen, je kunt je er niks meer bij voorstellen. En het leven van de dienstbodes, je werkte de hele week, had één middag per week vrij en woonde intern. Van een privéleven was geen sprake. De dochters des huizes wachtten op een geschikte man, dat zo prachtig ‘suitor’ wordt genoemd. Dan komen er van die typisch Engelse jongemannen langs, ik geniet ervan, de omgangsvormen en hoe dat in die tijd ging, geweldig gewoon. Ze verkleedden zich rustig drie keer per dag, ’s morgens een mooie jurk, ’s middags iets anders voor een stukje paardrijden of een wandeling, ’s avonds weer schitteren in een mooie jurk voor het avondeten, alsof het iedere dag Kerst is.

Deel 2 van de serie speelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, een oorlog die in Engeland een enorme impact heeft gehad, je ziet de tijd veranderen, en de mode verandert mee. Seizoen 6, het allerlaatste seizoen speelt zich af in 1925 en zo beslaat de serie ongeveer 13 jaar, dus gemiddeld twee jaar per seizoen. Het is een prachtig document dat o.a. laat zien welke invloed deze grote oorlog heeft gehad op het bestaan van dit soort grote landhuizen. Dat is eigenlijk na die tijd een stuk minder geworden of gewoon verdwenen. Toen de Tweede Wereldoorlog later kwam, was het helemaal gedaan met de upper class op deze manier. Dat is wellicht ook goed, maar toch ook jammer.

Ik ben in het gelukkige bezit van alle seizoenen op DVD, waar ik heel blij mee ben. Vorig jaar stonden er een paar seizoenen op Netflix, maar die zijn er inmiddels weer van verdwenen. Ik kan de serie dus gewoon lekker op DVD kijken wanneer ik maar wil en ik ben een aantal weken geleden begonnen met het voor de derde keer kijken van de serie. ‘Gelukkig’ ben ik gezegend met een slecht geheugen voor films en verhaallijnen, dus ik ben alweer veel vergeten, maar ik weet ook nog best veel wel en het is gewoon iedere keer weer genieten.

Uiteraard heb ik wel een paar favoriete personages, maar eigenlijk zijn ze allemaal zo mooi neergezet dat ze je allemaal op een bepaalde manier wel dierbaar worden. Natuurlijk de ‘koude en afstandelijke’ Mary, knappe Matthew, de scherpe dowager countess, maar ook Rosamund, Isobel Mr Carson en Mrs Hughes, ze zijn allemaal zo mooi geportretteerd dat je met allemaal wel meeleeft. De enige vervelende periode vind ik de periode dat Mr. Bates in de gevangenis zit en alles wat daaromheen gebeurt. Die hele geschiedenis is wat mij betreft wat te ver uitgerekt. Misschien omdat daar geen mooie kostuums in voorkomen en het gewoon zo’n naar verhaal is.

Hieronder een paar geweldige quotes, wat mij betreft is de serie een echte aanrader!

Violet Grantham:

I was right about my maid, she is leaving me to get married. I mean, how could she be so selfish?

I have plenty of friends I do not like
I’m not a romantic, but even I concede that the heart does not exist solely for the purpose of pumping blood

I’m a woman, I can be as contrary as I chose

Mrs Patmore: Oh dear, have you swallowed a dictionary?