dit blog is begin 2019 geschreven. Findus is inmiddels overleden.
Zoals bekend mag zijn, heb ik drie Maine Coons. Findus, een black tabby mackerel (de linker op de foto), Ivy, de witte dame en Milo, de rode die bijna anderhalf geleden bij ons is komen wonen (tweede van rechts op de foto). Qua vacht zijn ze alledrie heel verschillend. Findus en Ivy hebben dezelfde vader, maar hun vacht is heel anders. Findus heeft een dikke vacht en een mooie volle kraag die nog weleens wil klitten. Dat is geen probleem, want Findus vindt het heerlijk om gekamd te worden! Hij gaat er echt voor liggen en rolt van zijn linker- op zijn rechterzij van genot. Je kunt dan ook makkelijk even een paar klitten wegknippen als dat nodig is.
Ivy, onze witte eigenwijze dame, heeft een hele sluike vacht die eigenlijk nooit klit. Soms een klein beetje in de oksel van haar voorpootjes, maar daar blijft het dan wel bij. Milo is een heel ander verhaal, toen hij anderhalf jaar geleden bij ons kwam wonen, was er niks aan de hand, maar binnen twee weken begon hij vreselijk te klitten! Waarschijnlijk is dat veroorzaakt door de stress van de verhuizing, hij kwam bij ons toen hij al 2,5 jaar oud was, een heel verschil als wanneer je een kat als kitten krijgt. Met veel moeite heb ik toen, met hulp van mijn dochters, alle klitten eruit kunnen knippen. Milo vindt dit helemaal niet leuk en verzet zich hevig! Het is een sterke, grote kater, dus dan wordt het een hele strijd.
Een hele tijd ging het goed, tot hij een paar maanden geleden weer wat klitten begon te krijgen. Als ik hem aaide en even bij een klit bleef hangen met mijn hand om even goed te voelen, werd hij al alert: ‘wat ga jij doen?’ Soms aaide ik hem en had ik de kappersschaar al in de aanslag om ongemerkt en snel een stukje weg te kunnen knippen. Zodra Milo dit doorkreeg, vloog hij weg. Ik kon hem nooit meer rustig aaien zonder dat hij argwanend werd: ‘gaat ze weer knippen?’
Omdat Milo zo sterk is en al zijn nagels en tanden inzet om weg te kunnen komen als je hem vasthoudt, wil geen van mijn kinderen hem meer vasthouden terwijl ik knip. En om te knippen, onder de knoop haar door en dus vlak langs zijn huid, moet je wel even goed kijken waar je knipt en moet hij wel even stil zitten. Niet te doen… Ik besloot dus uiteindelijk maar de hulp in te roepen van een kattentrimmer. Bij mijn dierenarts heb ik even nagevraagd of zij ervaring hadden met een kattentrimmer. Dat hadden ze.
Ik maakte een afspraak met Désiree van Perfecte Kat. Zij komt aan huis om de kat te trimmen. In het kleine kamertje heeft ze haar tafeltje neergezet en mocht Milo erop komen zitten. Het was wel even prettig om niet in een te grote ruimte te zijn voor deze behandeling en ook was het goed dat de andere twee katten even niet konden zien wat er gebeurde. Ik had me erop ingesteld dat ik Milo in de houdgreep zou moeten houden terwijl Désiree met de tondeuse aan de gang ging. Niets was minder waar. Ze had twee speeltjes meegenomen om Milo af te leiden en ook nog een potje met kattenkruid. Milo was er niet heel gevoelig voor, maar ondertussen, terwijl ze hem afleidde en steeds rustig bleef, en hem ook niet heel strak vast hield, kon ze voelen en de tondeuse zijn werk laten doen. Milo had vooral veel klitten op zijn achterlijf en achterpoten. Ze liet hem rustig wennen aan het geluid van de tondeuse, gelukkig schrok hij daar niet van.
Tegen de tijd dat Milo het echt een beetje zat begon te worden, was ze al klaar en had ik een kater met een kale kont! Maargoed, dat groeit wel weer aan, hij is bevrijd van die vervelende klonten haar. Het was duidelijk niet heel traumatisch geweest, want hij verstopte zich niet helemaal, maar volgde het geheel van een afstandje.
Onze held Findus was het bangst, zoals gewoonlijk. Hij had zich op de kast verschanst en wil bijna een dag later nog niet dat Milo bij hem in de buurt komt. Wellicht ruikt Milo nog wat anders ofzo. Findus is allergisch voor dierenartsluchtjes en doodsbang voor iedere verandering die er is in huis. Maar dat komt wel goed, even samen laten spelen met een draadje of samen een snoepje laten eten en dan accepteert Findus wel dat er eigenlijk niets veranderd is en dat er met hem niks verschrikkelijks is gebeurd. Milo zal misschien voelen dat zijn achterlijf wat sneller koud wordt, maar waarschijnlijk is hij het alweer vergeten en zoekt hij gewoon een lekker warm plekje op.
Dit is de link naar de website van de trimster www.perfectekat.nl
Eén reactie