De laatste tijd valt het me op hoe dingen die je leest je mening kunnen beïnvloeden. Propaganda dus. Er is een verschil tussen een inzicht dat je krijgt, een mening die je vormt omdat je vindt dat iets is zoals jij vindt dat het is en een mening die zich opdringt via de media en doordat je het overal hoort, het je mening beïnvloedt.
Zo las ik jaren geleden al iets over bijen, hoe belangrijk die zijn en hoe ze bedreigt worden. Heel logisch en sindsdien plant en zaai ik bloemen die bijen aantrekken. In ons tuintje heb ik nu speciaal wat vroegbloeiers geplant, vooral voor de hommels, omdat die na hun winterslaap direct stuifmeel nodig hebben. Gelukkig zie je dat dit besef op grote schaal is doorgedrongen: gemeentes maaien niet meer zo vaak de bermen waardoor veel wilde bloemen verdwenen, boeren zaaien stroken wilde bloemen en wilgen worden steeds vaker niet allemaal geknot, maar om en om, zodat er in het voorjaar altijd een paar wilgen zijn die kunnen bloeien, heel belangrijk voor hommels en bijen. Heel goed allemaal.
Dan de schaamtes die hun intrede gedaan hebben. Vliegschaamte voorop. Ik denk dat dat de eerste was. Je moet je tegenwoordig schamen als je het milieu zo zwaar wil belasten door te gaan vliegen. Het nare is dat als je iemand hoort vertellen dat hij een vliegvakantie geboekt heeft, er een stemmetje in je achterhoofd begint over vliegschaamte. Te erg. Je bewust worden is natuurlijk prima, maar ik vind dit veel te ver gaan. Het ergste vind ik nog mensen die het compenseren. Tuurlijk, je betaalt een paar Euro en de milieuvervuiling heeft niet plaatsgevonden? Is ongedaan gemaakt? Dit is gewoon jezelf voor de gek houden natuurlijk.
Dan de genderproblematiek. Jaren geleden werd er al wel gesproken over een tuinvrouw of een timmervrouw voor vrouwen die dit soort ‘mannenberoepen’ uitoefenden, maar dat had een andere toon. Tegenwoordig klinkt uit de omroepinstallatie van de NS niet meer ‘geachte dames en heren’, maar ‘beste reizigers’. Prima en heel onschuldig. In winkels hangen de jongens- en meisjeskleren door elkaar en er worden kinderen opgevoed met een genderneutrale naam zonder dat er verteld wordt of het kind een jongen of een meisje is. Ik begrijp dat niet. Mijn dochter keek altijd al ook bij de jongensafdeling, maar de meeste meisjes maken echt een ‘roze fase’ door. Er zijn inmiddels geluiden om op het paspoort de sexe te verwijderen en er zijn mensen waarbij de gender aangegeven wordt als ‘X’. In een genealogiegroep op Facebook werd ik aangesproken op de titel van een blog van mij: ‘Ida, de naam van mijn voormoeders’. Waarom ik niet gewoon ‘voorouders’ schreef, dat was tenminste genderneutraal. Alsof ik voorvaders heb die Ida heetten! Kennelijk moet je je schamen als je een woord gebruikt dat een gender aangeeft.
Zo kun je zien hoe dingen erin sluipen. Er wordt wat geschreven over vliegschaamte en genderneutraliteit en in je omgeving én dus ook in je eigen hoofd (!) duiken de Mr. Smiths meteen op om dit nieuwe ‘inzicht’ te integreren en je te corrigeren als je een andere weg in wil lopen. Ik vind dit gevaarlijk en probeer er zoveel mogelijk alert op te zijn. Ik ben niet overal tegen, maar ik wil wel zélf nadenken over wat ik vind en mijn eigen keuzes maken en die niet laten bepalen door de overheid, social media en de Mr. Smiths.
Gisteren gebeurde er iets moois op Facebook. Ik heb daar een account voor mijn blogs en in het verleden mengde ik mij nogal eens in discussies over vaccineren bij de grote kranten. Je krijgt dan een leger trollen over je heen die je zwart maken, je slechte recensies geven en je min of meer gewoon publiekelijk afzeiken. Ik ben daar dus mee gestopt. En eigenlijk is dat heel erg, want het betekent dat je geen afwijkende mening meer mag hebben, dat je gewoon wordt neergesabeld als je hebt nagedacht en tot de conclusie bent gekomen dat je er een andere mening op nahoudt. Het betekent dat je niet meer na mag denken omdat je anders uit de kudde gegooid wordt. Het betekent dat als je het stempel ‘anti-vaxxer’ hebt, je in geen enkele discussie meer serieus wordt genomen.
Gisteren waagde ik weer een poging onder een artikel over de plannen van het kabinet over het bijbetalen voor medicijnen. De toon was min of meer dat iedereen maar getest moest worden of je wel gezond leefde en als je niet gezond leefde, dan moest je betalen. Niemand die nadenkt over de praktische uitvoering en de consequenties van zoiets. Iemand was het niet met mij eens en keek kennelijk op mijn account. Ze schreef dat ze gezien had dat maar bar weinig mensen mijn blogs aanraden en dat ze dat begreep. Ik moet daar wel om lachen. Daaronder reageerde iemand die het voor me opnam en dat gebeurt dan ook weer bar weinig op Facebook. Ze vond het kansloos om mij privé aan te vallen. Kijk, dat is dan weer mooi. Het komt voor, niet vaak, maar toch. Het was even een klein sprankje hoop .
(dit blog is geschreven voor het corona-tijdperk)