Na het roerige jaar 2023, wilden we graag een rustig jaar. Het jaar begon in ieder geval erg rustig. Marc was pas drie dagen uit het ziekenhuis toen 2024 startte. Op oudejaarsavond was hij om 10 uur al zo moe, dat ik voorstelde dat hij gewoon naar bed ging. Hij sliep dus door de jaarwisseling heen en ik begon het jaar naast hem, lezend in bed en voor het raam kijkend naar het vuurwerk, alleen, voor het eerst in ons nieuwe huis in onze nieuwe woonplaats.
De eerste weken/maanden van het jaar stonden in het teken van de tuinverbouwing. Een vroegere buurman kwam een aantal keren helpen met het zware werk. De dochter ontwierp de overkapping waar we eind januari een begin mee maakten. Begin april werd hij afgemaakt, nadat dochter hersteld was van weer een enkeloperatie. Marc zijn zoon en zijn broer, die er toevallig die middag (gelukkig!) was, en mijn schoonzoon, hielpen mee en zo is de zware klus, gelukkig redelijk vlot geklaard. Een vriend hielp mee de blokhut te bouwen. Tussendoor haalde ik stenen uit de tuin en creëerde zo mijn gewenste moestuin. Er werden steentjes hergebruikt voor het leggen van paden, ik schilderde de blokhut, plantte mijn fruitboompjes en we sloten de mega regenton aan, terwijl binnen de tomaten- en paprikaplantjes ontkiemden en groeiden. Na de IJsheiligen gingen ze de tuin in, waar de paprikaplanten een maand niet groeiden wegens de kou.
In maart ging de jongste dochter een geregistreerd partnerschap aan met haar vriend, die nu haar man, en dus mijn schoonzoon, is.
Eind maart kreeg Marc zijn tweede onderbeenprothese, waar hij uiteraard meteen mee wegliep! De rolstoel kon weer verbannen worden naar de slaapkamer, hij loopt weer!
In april deed ik een workshop zuurdesembrood maken met mijn oudste dochter, in Amersfoort. Erg leuk en lekker, maar zuurdesembrood maken is me toch te bewerkelijk, dus de zuurdesemstarter heb ik dood laten gaan. Ik bak wel altijd mijn eigen gistbroden.
Op Koningsdag hielp ik mijn zus met haar dubbele kraam op de oranjemarkt in Soest en dat was erg leuk en zeker voor herhaling vatbaar. Niet voor mijn eigen verkopen, want die vielen wat tegen.
En toen werd het mei, en moederdag. Een heel bijzondere moederdag waarop mijn dochter en schoonzoon aankondigden dat er een kindje op komst is. In één klap stond de rest van het jaar vooral in het teken van mijn aankomend omaschap en alles wat daarbij komt, de vorderende zwangerschap en natuurlijk breien, breien, breien.
In juni vierden we Marc zijn verjaardag met een barbecue en wisselden we ringen uit in onze eigen trouwceremonie in onze eigen tuin. Het was een prachtige zonnige dag met onze geliefden waar ik mooie herinneringen aan bewaar.
We gingen weer niet op vakantie dit jaar, maar hebben gewoon lekker genoten van onze tuin en de nieuwe stad waarin we wonen. We hebben er een hobby van gemaakt om terrassen te testen, wat geresulteerd heeft in het feit dat we nu een soort stamcafé hebben. Amersfoort is ook erg leuk om in rond te lopen, zeker nadat ik een stadswandeling deed. Ik vind dat ik inmiddels aardig ingeburgerd ben. Van eind april tot eind september hebben we iedere avond buiten gezeten, onder onze overkapping, ook als het regende. Wat is dat een aanwinst! Tussendoor rommelde ik in mijn moestuin. De vriezer zat vol met pastasaus van eigen tomaten en eigen knoflook, maar die voorraad slinkt zienderogen! Met de paprikaplanten kwam het niet meer goed, ik heb er slechts een paar kunnen oogsten. De bijzondere soorten die ik had, kwamen niet tot bloei. Wel vond ik in de kringloop een minikasje met verwarming, dus volgend seizoen, en dat is voor paprika’s al eind januari, zaai ik ze in dat kasje en krijgen ze meteen voldoende warmte om volgende zomer een rijke oogst te kunnen geven.
Ik wilde ook de boerderijwinkels in onze nieuwe omgeving ontdekken en zo kwamen we terecht bij Oogst van Eigen Erf in Stoutenburg, waar ik iedere week rauwe melk haal om er yoghurt van te maken, in de hooicooker uiteraard, die ik ook weer zelf maak. Zo krijgen we een vleugje mee van het boerenleven en eten we heerlijk eerlijk vlees van de boerderij.
En toen werd het herfst, en al dachten we dat we tot laat in het seizoen buiten zouden zitten onder de overkapping, het werd er toch al snel te koud en te vochtig voor. Het tuinleven is dus even gestopt, al hadden we wel een nieuwe bewoner in de tuin die we iedere dag voerden. Een egel! Sinds half december heb ik hem niet meer gezien, ik denk dat hij inmiddels in winterslaap is, wellicht onder het kastje dat onder de overkapping staat. Ik heb daar wat bladeren onder gegooid en ook hebben we een egelhuisje in de tuin gezet. Het roodborstje dat in het voorjaar mijn bewegingen in de tuin met grote interesse volgde, is inmiddels ook weer terug en eet lekker van het voer dat we neerzetten voor de vogels. Vogels genoeg in onze nieuwe tuin!
En dan loopt het jaar ten einde. Donkere dagen zijn het, het breien voor het kleine prinsje dat in januari zijn intrede gaat doen, is klaar. Dochter is in de laatste fase van haar zwangerschap. In 2025 zal ik een nieuwe rol erbij krijgen. De eervolle rol van oma. En zo sluiten we het jaar af. Op naar 2025. Het jaar van het kleinkind, het jaar dat Marc zijn rijbewijs terugkrijgt, zijn geduld wordt flink op de proef gesteld. We hopen op een mooi, nieuw, positief jaar.
Jaaroverzichten van eerdere jaren vind je door op de tag ‘jaaroverzicht’ te klikken.