Over liberalisme, drang en dwang

Een nieuw soort liberalisme heeft zijn intrede gedaan: Wij zijn voor vrijheid, maar. En na de ‘maar’ komt altijd de waarheid. Na ‘maar’ komt in dit geval: in het belang van de samenleving vinden we dat we de minderheid een vaccinatie kunnen opdringen, en als dat niet werkt, gaan we denken over dwang. Dat is geen liberalisme. Klaas Dijkhoff zei het een aantal jaren geleden al over de vaccinatie tegen de mazelen bij kinderen, hij had liberalisme hoog in het vaandel staan, maar met die moderne onzin van het niet vaccineren moest het maar eens afgelopen zijn. Drang en dwang. Geen vaccinatie, geen toegang tot de kinderopvang.

Drang en dwang passen niet in een vrij land. Ja, natuurlijk ben je bepaalde dingen verplicht, altijd krijg je dezelfde voorbeelden terug: ja, je moet belasting betalen en ja, je bent verplicht om een autogordel te dragen en je moet stoppen voor een rood stoplicht. Dat klopt. Dat zijn afspraken die we met zijn allen hebben gemaakt en ja, als je het daar niet mee eens bent, moet je toch meedoen. Belasting betalen we om alle gezamenlijke voorzieningen te kunnen betalen, al kan er naar mijn smaak flink bezuinigd worden op managementlagen. En ja, er zijn verkeersregels afgesproken om te zorgen dat iedereen in principe veilig deel kan nemen aan het verkeer. Als je geen gordel wil dragen, dan moet je dat niet doen, maar daar kun je dan zo af en toe een bekeuring voor verwachten, net als wanneer je te hard rijdt. Bovendien dwingt je eigen auto je ook je gordel te dragen door heel irritante piepjes. Overigens draag ik altijd keurig mijn gordel.

Toch zijn deze verplichtingen van een heel andere orde dan het opdringen of verplicht stellen van een vaccinatie. De onaantastbaarheid van je eigen lichaam is een grondrecht. Jij bent de enige die beslist wat er met je lichaam gebeurt. Of je een medische behandeling wil, of je bloed uit je lichaam laat halen of er iets in laat spuiten. Jij, en jij alleen beslist dat. En ja, er kunnen wetten komen die jouw grondrechten aan de kant zetten. Maar die moeten dan wel heel dringende redenen hebben, want grondrechten zijn belangrijk. Onder bepaalde voorwaarden mag de politie je fouilleren of in de boeien slaan, dat is een aantasting van de integriteit van je lichaam, en in dit soort gevallen is het toegestaan omdat je wellicht anderen pijn gaat doet of hebt gedaan.

In mijn ogen is verplicht vaccineren niet hetzelfde als bovengenoemde gevallen. Bij vaccineren dringt een naald je lichaam in en laat daar iets achter, in dit geval iets dat ik niet in mijn lichaam wil. Iets dat ik niet vertrouw, iets waar ik bang voor ben, voor wat het gaat doen in mijn lichaam. En ja, het wekt ook antistoffen op tegen covid-19. Inderdaad, ook, wat mij betreft, want het doet heel veel meer, gezien het overweldigende aantal bijwerkingen dat wordt gemeld. En dan heb ik het niet over de ‘huis-tuin-en-keukenklachtjes’ waar Hugo het over heeft. Een greep uit de gemelde bijwerkingen: hersenbloedingen, hartontstekingen, overlijden, miskramen. In mijn directe omgeving heb ik het meermaals meegemaakt dat oudere mensen niet meer op hun benen konden staan binnen een paar dagen nadat ze de prik hadden ontvangen. Ernstige bijwerkingen zijn het, ook bij jonge mensen, de hartontstekingen, myocarditis en pericarditis, worden vooral gemeld bij jongeren, en dan vooral mannen onder de dertig jaar.

Kun je mensen dwingen deze prikken in hun lichaam te laten zetten als zij dat niet willen? Wellicht als het om een zeer dodelijke ziekte gaat en als de vaccins steriele immuniteit zouden geven, dus als je na vaccinatie de ziekte niet meer kan krijgen en anderen niet meer kan besmetten. Beide is bij covid-19 en de vaccins niet van toepassing. Covid-19 heeft een IFR (infection fatality rate) van 0,15%, dus heel heftig dodelijk is het niet, terwijl het toch op lijst A van meldingsplichtige ziektes staat. Voor die A lijst gelden geen regels, bijvoorbeeld een bepaalde dodelijkheid. De ziekte is er simpelweg opgestemd door de Tweede Kamer. Een wonderlijke gang van zaken. En ook de steriele immuniteit wordt dus niet bewerkstelligd door de vaccins. Je kunt het virus nog steeds krijgen, er zelfs ook nog ziek van worden, zij het meestal in veel mindere mate. En je kunt dus nog gewoon andere mensen besmetten. Het vaccins wordt opgedrongen als zijnde dat je het ‘voor de ander’ en voor ‘groepsimmuniteit’ doet, maar beiden zijn dus niet van toepassing. Mensen die na hun prikjes met een gerust hart bij hun opa en oma op bezoek gaan, doen dat feitelijk ten onrechte. En dan nog iets. Coronavirussen muteren nogal snel. De vaccins werken binnen afzienbare niet meer tegen de mutant waartegen ze ontwikkeld zijn, dus gaat het, met alle kanttekeningen die er al zijn, ook nog om een beperkte periode. Daarna zal er een aangepast vaccin moeten komen en dus weer een prik, jaarlijks, 5-jaarlijks, twee keer per jaar?

Al deze bedenkingen in ogenschouw genomen, kan en mag je in dit geval nooit iemand dwingen om een goedje in zijn lichaam te laten spuiten. Maar het is net zo goed volkomen belachelijk om mensen die niet geprikt zijn te weren van plekken waar veel mensen samenkomen, zoals festivals. Als volledig gevaccineerde mensen het virus bij zich kunnen dragen en anderen kunnen besmetten, dan verschillen ze daarin niets van ongevaccineerde mensen! Hooguit is de kans iets kleiner, maar bovenal geldt: gezonde mensen maken elkaar niet ziek. Het enige ‘voordeel’ voor de gevaccineerde is dat hij zelf niet of minder ziek wordt van het virus en dat kan voor jezelf natuurlijk een zwaarwegende motivatie zijn om je te laten inenten. Net zo zwaarwegend is het echter als iemand besluit het niet te doen. Iemand kan principiële bezwaren hebben tegen vaccins of tegen deze specifieke vaccins. Iemand kan bang zijn voor de bijwerkingen en voor zichzelf besluiten dat het risico daarop voor hem zwaarder weegt dan de beperkte bescherming tegen de ziekte.

Ook bij heel ernstig dodelijke ziektes zou je geen vaccinatieplicht moeten invoeren. Mensen zijn prima in staat om daar voor zichzelf een afweging in te maken. Iemand die nu besluit geen vaccin tegen covid-19 te nemen, zal die hoogstwaarschijnlijk wel nemen als het om ebola gaat. Als je 50% kans hebt om te overlijden als je dat virus krijgt, wegen eventuele bijwerkingen van een vaccin anders.

De laatste reden om je te laten vaccineren, om de zorg te ontzien, is ook een heel rare reden. De zorg is er om te zorgen voor zieke mensen. Als we door corona, wat niet meer weg zal gaan, en wat er trouwens altijd geweest is, maar wellicht in een andere vorm, meer zorg nodig hebben, meer ziekenhuis- en IC-bedden, dan moet de zorg worden opgeschaald, structureel. Daar is kennelijk nog geen enkele stap in gezet. Vaak wordt dan als argument genoemd dat een verpleegkundigenopleiding vier jaar duurt en de specialisatie voor de IC nog een paar jaar langer, maar dat is een slecht argument als er in anderhalf jaar nog geen stap genomen is. Bovendien is er de laatste tien jaar enorm bezuinigd in de zorg, veel van die mensen zijn er nog en willen wellicht best terug de zorg in. Misschien moet er eens onderzocht worden wat daarvoor nodig is en dat hoeft niet per se alleen in het salaris te liggen.

Maar nog even iets anders. Stel dat er straks een vaccinatieplicht komt. Stel dat je bij de GGD werkt en mensen vaccineert. Mensen die dat nu vrijwillig laten doen. Stel dat je straks een rijtje mensen voor je hebt staan die je moet vaccineren, maar waarvan je weet dat ze dat niet willen. Die bij jou op dat moment ook nog aangeven dat ze dit echt niet willen, maar gedwongen worden, bijvoorbeeld omdat ze anders geen opleiding kunnen volgen, omdat ze hun baan kwijtraken, omdat ze hun uitkering kwijtraken of omdat ze anders misschien op den duur wel gevangen gezet worden. Kun je jezelf nog in de spiegel aankijken als jij die mensen injecteert met iets wat zij niet vertrouwen? Iets waarvan ook jij weet dat er een kans is op bijwerkingen? Bijwerkingen die op kunnen treden door wat jij op dat moment bij diegene inspuit. Of doe je dan gewoon wat je wordt opgedragen? Omdat je anders misschien wel je baan kwijtraakt? Hoe is dat op dit moment eigenlijk als, bijvoorbeeld een kind van 16 onder dwang van zijn ouders gevaccineerd wordt terwijl hij dat zelf niet wil? Wordt het het kind expliciet gevraagd en wat gebeurt er als het aangeeft dit helemaal niet te willen? Hugo zegt wel dat als een kind gevaccineerd wil worden en de ouders dat niet willen, het kind de keuze krijgt, maar hoe gaat het als het andersom is en het kind niet tegen zijn ouders in durft te gaan?

En zeg nu eens: als dit scenario inderdaad de werkelijkheid wordt, leven we dan nog in een vrij land? En mag ik dan de vergelijking maken met de oorlog? Ik waarschuw liever van tevoren, als dat allemaal nog niet bestaat en in stelling is gebracht. Dat moment is nu. Ik maak dus NU die vergelijking voor het straks te laat is.

(Visited 251 times, 1 visits today)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *