Midas, afscheid van de liefste kater

Midas kwam in mijn leven als opvolger van mijn eveneens veel te jong overleden kater Zilver. We hadden nog een kitten van 8 maanden destijds, onze Britse Korthaar Lena, en zochten een maatje voor haar. Het mocht geen zwarte kat zijn, want dat was Zilver al en ik wilde dat deze nieuweling zo min mogelijk op hem zou lijken, het verdriet was nog zo vers…. Het was februari 2012 en op dat moment waren er nauwelijks Britse Korthaarnestjes en ik kwam terecht bij een Maine Coon nestje waar nog een rode kater beschikbaar was. Ik had al eens eerder gekeken naar Maine Coons, maar had ze nog nooit in het echt gezien. Op een zondagavond togen we naar het oosten des lands om op bezoek te gaan bij deze kater, hij was toen twee maanden oud. Een lang, dun kitten werd op mijn schoot gelegd, hij sliep. Ik was bijzonder onder de indruk van de populatie katten in deze cattery, wat zijn Coons groot en leuk! Het lot van dit kitten was bezegeld, hij zou het nieuwe kameraadje worden van Lena! Nu nog een naam… ik heb zoveel namen langs zien komen, zo gezocht, totdat ik echt een Eureka! moment had: natuurlijk: deze kat moet Midas heten, naar de ongeëvenaarde Midas Dekkers! Het aftellen begon.

Uit een ander nestje bij deze cattery, dat 8 dagen jonger was dan Midas, trok een katertje mijn aandacht en uiteindelijk kwamen ze samen, Midas en Findus, ons gezin versterken, op 25 maart 2012. Wat een gezelligheid en wat genoten we van ze, ik heb honderden foto’s gemaakt van mijn drietal!

Katten kiezen soms een eigen favoriet mens en al vrij snel koos Midas voor mij, dat is zo hartveroverend lief! Midas, mijn grote kattenliefde en ik de zijne. Midas groeide uit tot een imposante, grote, slanke rode kater met een indrukwekkend mooie staart en een prachtig karakter. Hij hield ervan om buiten op de galerij te zitten aan zijn riempje, lekker in het zonnetje, de wind in zijn manen. ’s Avonds plofte hij languit op schoot, hij was net zo lang als mijn benen! Een heerlijke kruik in de winter. ’s Morgens kwam hij vaak even bij me liggen, tegen me aan, op mijn linkerarm, zijn pootjes tegen mijn wang en dan hard spinnen, wat heb ik daarvan genoten. Ik had met hem afgesproken dat hij heel oud zou gaan worden.

Tot 8 augustus 2017 (internationale dag van de kat nota bene!) stond niets dat ook in de weg. ’s Avonds kreeg hij het ineens benauwd, gaf vlokken schuim over en wist zich duidelijk geen raad met zichzelf. We hebben hem opgepakt en zijn naar de dierenarts gereden, onderweg leek het al wat beter te gaan, ik had nog een beetje het gevoel dat we voor niks naar de dierenarts zouden gaan, maar helaas… Hij had vocht in zijn longen en heeft een tijd aan het zuurstof gelegen waarna wij werden doorverwezen naar de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren in Utrecht, hij moest in een zuurstofkooi. De volgende dag kreeg hij een echo van zijn hart: hij bleek een lekkende hartklep te hebben, veroorzaakt door een niet-erfelijke hartziekte of -afwijking. Tijdens de jaarlijkse controles bij de dierenarts is er nooit een hartruisje gehoord, niets wees erop dat dit zou gebeuren. Er was ook niets aan te doen, 2 maal daags een vochtafdrijvend tabletje en 1 maal daags een pilletje tegen trombose, Midas mocht weer mee naar huis. In Utrecht waren ze ontzettend lief voor hem geweest en hij had zich lekker laten aaien en had ook zitten spinnen, maar wat was hij blij dat hij weer thuis was, bij zijn broer en zusjes (een halfzusje van de katers is ook nog bij ons komen wonen, zij is nu bijna 2). Hij ging languit op de tafel liggen slapen en begon keihard te spinnen, zo blij was hij, ik stond er met tranen in mijn ogen bij te kijken. Toen ik ’s avonds het natvoer neerzette en ze met zijn allen begonnen te eten, wachtte Midas even, hij keek van de één naar de ander en begon weer keihard te spinnen, hij was zo blij dat ze daar weer stonden met zijn allen aan de avondmaaltijd!

Midas kwam vrijdags thuis en de woensdag erna ging ik op vakantie voor twee weken, de kinderen bleven thuis. Jeetje, wat vond ik het moeilijk om te vertrekken en hem achter te laten, toch in angst dat er tijdens mijn vakantie iets mis zou gaan en ik ver weg zou zijn. Maar gelukkig ging het goed, Midas verzette zich niet meer tegen het 2 maal daags geven van pilletjes en het leven kon weer gewoon zijn doorgang hebben. Toch leef je met een constante angst, we moesten op zijn ademhaling letten, die mocht niet te snel zijn en niet te lang achter elkaar, zoals mijn dierenarts zei: “je wordt een beetje de mantelzorger van je eigen huisdier” en zo is het. Meteen de schrik als er iets afwijkends gebeurt, als je een raar geluid hoort, ook al krijg je in de loop van de tijd meer vertrouwen dat het wel goed gaat.

Op een vrijdagavond, zeven weken later, ademde Midas weer snel, dat gebeurde wel vaker even, en dan trok dat weer bij, maar nu leek het niet bij te trekken. Zijn beide zusjes zijn bij hem komen zitten, om beurten en snuffelden aan hem en wasten hem een beetje. Achteraf denk ik: wisten zij toen al iets? Voor ik ging slapen heb ik hem toch nog maar een extra tabletje gegeven, de ademhaling was nog steeds te snel. Toen ik ’s morgens wakker werd, keek ik meteen waar Midas was, hij lag op de bank te slapen, ademde nog steeds te snel. Tja, wat te doen? Zaterdag… is er een dierenarts open? Tot 17.00 uur zou er in ieder geval een dierenarts dienst hebben, maar wetende dat het enige dat ze nog voor hem konden doen, hem uit zijn lijden verlossen was, wilde ik het toch nog even aankijken. Ik ging mijn gewone rondje op de markt doen, mijn dochter was thuis, die zou wel op Midas letten. Drie kwartier later belde ze: het ging niet goed, dus als een speer weer naar huis. Mijn zoon belde ondertussen met de dierenarts, gelukkig had onze eigen praktijk dienst. Daarheen dus maar. Ik haalde mijn andere dochter op bij de sportclub, en zoon en dochter gingen met zijn auto met Midas naar de dierenarts, we kwamen niet lang na elkaar daar aan, Midas was ondertussen op de achterbank overleden…

Mijn arme lieverd, de liefste kater die ik ooit gekend heb, mijn mooie rode was er niet meer. Veel te kort, veel te jong… Ik zal je nooit vergeten!

Midas 17-12-2011 / 30-09-2017