Het is weer een hot item, de dalende vaccinatiegraad. Er ligt nu een voorstel om ouders die hun kinderen niet laten vaccineren, te korten op de kinderbijslag. Een dwangmiddel dus, in een vrij land. Nee, geen dwangmiddel, je kunt er tenslotte voor kiezen niet te laten inenten, dan krijg je alleen geen kinderbijslag. Natuurlijk, die keuze kun je maken, behalve misschien ouders die het niet zo breed hebben. Maar als het geen dwangmiddel is, waarom wordt het dan wel als dusdanig ingezet?
Nog los van hoe je over deze kwestie denkt, is het belachelijk dat we ons in een vrij land zo door angst laten dwingen. Want waar gaat het over? Niet over de DKTP-Hib-HepB vaccinatie. Overigens schrok ik daar ook van. Mijn kinderen zijn jong volwassenen, de tijd van vaccineren ligt dus al even achter me. Toevallig keek ik door deze kwestie naar het vaccinatieschema en zag tot mijn verbazing dat kinderen tegenwoordig 43 vaccins krijgen ingespoten, al dan niet in cocktails, tegenover de 29 die mijn kinderen hebben gehad. Dat zijn dus in 15 jaar tijd 50% meer vaccins! Tegen pneumokokken, meningokokken, Hib (griep in de hoge luchtwegen) en dus Hepatitus B. En dan heb ik het nog niet over de HPV, die vind ik eigenlijk los staan van het vaccinatieschema.
Maargoed, waar gaat het over? Het gaat vooral over de mazelen. Waar de DKTP-Hib-hepB inentingen beginnen op de leeftijd van 6-9 weken, krijgen kinderen hun eerste BMR (Bof, Mazelen en Rode Hond) vaccinatie bij 14 maanden. De eerste maanden zijn kinderen in principe tegen deze ziekten beschermd door het immuunsysteem van de moeder, bij borstvoeding is dat iets langer dan bij flesvoeding, maar daarna ontstaat er een gat van een paar maanden voordat de eerste vaccinatie gegeven wordt. Dan is er een risico dat een niet ingeënt kind met Mazelen een jong kind infecteert. Volgens het RIVM gaat het om 10 kinderen per jaar die de Mazelen krijgen. De Mazelen is op zich een niet te onderschatten kinderziekte, je bent er goed ziek van en er zijn risico’s op complicaties. Pas sinds 1976 worden kinderen ertegen ingeënt, dus iedereen ouder dan +- 43 jaar heeft deze ziekte nog gewoon zelf doorgemaakt. De kans om eraan te overlijden is kleiner dan 1 op 1000. Dus… met ongeveer 10 ziektegevallen per jaar en 1x per 5-7 jaar een epidemie van vaak niet meer dan 200 gevallen, is er in twintig jaar ongeveer één dode te betreuren en zijn er een aantal gevallen van mensen met wellicht blijvende gevolgen van het doormaken van deze ziekte.
Aan de andere kant is er een grote groep mensen die niet gerust is op de bijwerkingen van vaccinaties in het algemeen. En in plaats van deze groep serieus te nemen en gedegen onderzoek te doen, wordt dit zelfs door de overheid afgedaan als ‘Indianenverhalen’. Deze mensen worden dus openlijk niet serieus genomen. Het vertrouwen in de farmaceutische industrie is sowieso al gedaald, omdat steeds duidelijker wordt dat het vaak om macht en geld gaat en de patiënt helemaal niet zo centraal staat als zou moeten. Dit bij elkaar opgeteld maakt de groep kritische ouders steeds groter en dus daalt de vaccinatiegraad.
We leven in een vrij en democratisch land. De overheid wil de vaccinatiegraad omhoog hebben. En in plaats van te kijken of dat echt zo belangrijk is, onderzoek te doen en mensen hun standpunt uit te leggen, wordt er geroepen om vaccineren verplicht te maken. Gewoon mond dicht en luisteren dus, alsof je een klein kind bent dat geen uitleg behoeft. Is dit echt hoe de overheid met zijn burgers om wil gaan? Leven we stiekem toch in een totalitaire staat? Hebben we geen zelfbeschikkingsrecht over ons eigen lichaam en de lichamen van onze jonge kinderen waar we verantwoordelijk voor zijn? De overheid is, in samenwerking met de media bezig met een campagne om angst te zaaien. De meeste mensen weten niet precies waar het over gaat behalve dat de Mazelen gevaarlijk zijn en dodelijk en dat we daar koste wat kost allemaal tegen moeten worden gevaccineerd. Maar wat als die vaccinatie zorgt voor twee doden per twintig jaar en 100 kinderen die andere blijvende schade overhouden van deze vaccinatie? Deze getallen zijn hypothetisch, maar als het zo is, is het middel dan niet erger dan de kwaal? En mogen ouders dit risico niet willen lopen voor hun kind? Misschien moeten we eens wat beter gaan nadenken en ons niet in twee kampen laten drukken die elkaar bestrijden. Misschien moeten we naar elkaar luisteren, elkaar serieus nemen en van elkaar accepteren dat we tot verschillende keuzes kunnen komen. Zoals ook de regering/overheid beter naar zijn burgers zou moeten luisteren en ze serieus zou moeten nemen.
Zie voor meer informatie ook onderstaande link.