Ik las vanochtend een blog over dat ruzie maken gezond is voor je relatie. Ik was het daar helemaal niet mee eens. Tenminste, het blog, zie voor de link onderaan, gaf regels voor goed ruzie maken: respect hebben, sorry durven zeggen, bij het onderwerp blijven en geen anderen erbij halen. Voor mij is het dan geen ruzie maken, maar iets bespreken waar je kennelijk verschillende standpunten over inneemt.
Ruzie maken is voor mij juist: alleen maar je eigen standpunt zien, willen overtuigen, gelijk willen hebben en er al snel van alles bijhalen wat niet direct van toepassing is. De klassieke ‘ja, maar jij altijd’-verwijten. Ik haat ruzie. Ik kan het ook gewoon niet. Mensen zeggen dan wel dat het oplucht en dat ze het daarna helemaal kwijt zijn. Tja, zij misschien wel. Ik voel me onveilig in een ruzie en erna weet ik nog precies wat er allemaal in het heetst van de strijd aan minder taktische opmerkingen is gemaakt. En dat vergeet ik niet, dat blijft pijn doen.
Ik ga ruzie dus uit de weg, en dan word je al snel een pleaser. En dat is ook niet goed. Dan slik je dingen die je zou willen veranderen en maak je je eigen belangen ondergeschikt aan die van de ander, want: wat als hij boos wordt? Dat is natuurlijk ook niet goed.
Ik denk altijd dat je dingen bespreekbaar moet kunnen maken. Je bent in een relatie, wat betekent dat je van elkaar houdt en het elkaar naar de zin wil maken, maar dat je het zelf ook fijn wil hebben. Als er dus een obstakel is, moet dat bespreekbaar zijn, zonder dat er verwijten komen. Ik denk er zo over, wat vind jij? En hoe lossen we de verschillen op? Ruzie is in mijn ogen machteloosheid, geen bereidheid om naar de ander te luisteren. Of er is al zo ver over je grenzen gegaan, er is je al zoveel pijn gedaan, dat je uiteindelijk een keer van je afbijt.
Als het al zover gekomen is, betekent het dat je zelf dus veel te laat aan de bel trekt, maar ook dat de ander aannames heeft gedaan ten opzichte van jouw wensen en verlangens. Allebei niet goed. Blijf oog houden voor elkaar, ga er niet te snel van uit dat je wel weet wat de ander wil of vindt, bekijk het vanuit het standpunt van de ander, en probeer de ander te begrijpen. Blijf in gesprek en wacht niet tot de ander aan de bel trekt, bedenk tussendoor ook eens hoe de ander het zal ervaren, of vraag dat gewoon. Als iedereen dat doet, is er echt geen ruzie nodig.
Wees lief voor elkaar! Er is al ellende genoeg.