Tijdperknamen

Het begint op te vallen, ik word een dagje ouder… Jarenlang werkte ik met Arjans, Eriks, Karins en Erwins. Zo langzamerhand begin ik e-mails te krijgen van klanten met bestellingen waarvan de afzenders Nova en Jeffrey heten. Een nieuwe generatie namen heeft zijn intrede gedaan op de arbeidsmarkt.

Ik vind voornamen al jaren reuze interessant. Je kunt aan iemand’s voornaam vaak goed inschatten hoe oud die persoon ongeveer is. In de loop van de jaren 60 begon steeds duidelijker te worden dat er steeds minder vernoemd werd. Er deden dus steeds meer originele namen hun intrede, waarmee ook trends duidelijk werden. Voor jongens werden de namen Michel, Ronald, Rob en Erik bijvoorbeeld heel populair. Voor meisjes waren dat Yvonne, Monique, Ingrid en Karin. Dit zijn inmiddels de 50 plussers.

In de jaren 70 ging dat nog even door. Als ik naar mijn eigen klasgenoten kijk uit die tijd, waren dat veel namen die met ‘Mar’ beginnen: Mark, Martin, Marcel, Marco, Marjolein, Mariska en Mariëlle. Verder nog steeds Monique en Karin, maar ook veel Mirjams, Saskia’s, Linda’s en Esthers.

Van de jaren 80 heb ik niet zo’n goed beeld, de mensen die toen geboren werden, zijn te jong om broers en zussen van mij en mijn vrienden te kunnen zijn, en te oud om kinderen of neefjes en nichtjes te zijn. Toch is het niet zo moeilijk om wat voorbeeldnamen uit die periode te vinden, waarvan je denkt: ja, dit zijn jaren 80 namen. Zoals daar zijn: Stefanie, Nicole, Jessica, Michael, Jeroen en Danny. Zij vormen een beetje de overgangsgroep naar de populaire namen van de jaren 90.

In de jaren 90 zijn duidelijke trends te zien. Je hebt de lange, veelal Engelstalige namen van begin jaren 90, terwijl aan het einde van de jaren 90 de trend ineens omsloeg naar korte Nederlandse namen. Begin jaren 90 waren dit de populaire namen: Laura, Michelle, Melanie, Chantal, Kelly, Jeffrey, Dennis, Kevin. Later werden de kortere namen populair en bleven dat heel lang, zoals daar zijn het kwartet Tim, Tom, Max en Daan en voor de meisjes Iris, Sanne, Lisa en Fleur.

Het is eigenlijk heel apart dat ouders in dezelfde tijd veel kiezen voor dezelfde namen. Het is dus eerder populair dan dat ouders voor een tijdloze naam kiezen. Op dit moment vind ik het opvallend dat heel veel namen de klank  ‘jay’ in zich hebben (Jaylinn, Jaylano, Jayson). Kennelijk vinden kersverse ouders die klank op dit moment mooi klinken. De modegrill om namen fonetisch te schrijven, is geloof ik weer wat afgezwakt. Was het in de jaren 90 hip om een Engelse naam te hebben, zo was het een kleine tien jaar geleden ineens hip om die Engelse naam op zijn Nederlands te schrijven, zo kreeg je ineens Djeden of Djaivey en Djamilla. Ik vond dat verschrikkelijk, maargoed, smaken verschillen.