Waar raakt Leonie in verzeild? S2-19)

Wat vooraf ging, lees je hier: Leonie helpt Ilse verhuizen

Een paar dagen later was het huis van Ilse compleet. De bedden voor de kinderen stonden zodat die konden blijven slapen. Maud, de dochter van Ilse, had Ismay opgehaald. Die twee konden altijd al goed met elkaar overweg. Maud was een jaar ouder. De meisjes vonden het heel spannend dat ze ineens buurmeisjes waren en Maud wilde Ismay graag haar nieuwe kamer laten zien. Even later belden ze weer bij Leonie aan en liet Ismay haar kamer, opnieuw, aan Maud zien. Er werd duidelijk gekeken naar de verschillen, merkte Leonie op. Ilse had twee kinderen, dus had Maud de kamer die Julia en Ismay deelden, voor zichzelf. 

“Mam, mam!” De twee meiden stormden de keuken in waar Leonie net aan het eten wilde beginnen. “Mam! Mag ik bij Maud eten? Ze eten pannenkoeken! Mag het? Mag het?” Leonie schoot in de lach. “Dat is goed hoor”, zei Leonie goedig en onder luid gejuich verdwenen de twee weer. “Eten wij ook pannenkoeken?” Martijn stond in de deuropening. “Dat is zo lang geleden en nu heb ik er zin in”, hij keek haar smekend aan. Leonie twijfelde en ze wist dat ze verloren was. Martijn had het ook niet makkelijk op het moment. “Ach ja, waarom niet. Ik heb het alleen niet in huis. Wil jij even naar de winkel rennen?” “Nee, dat kan niet, want ik heb morgen een hele moeilijke repetitie”, schermde Martijn die er duidelijk geen zin in had. “Nou ja, vooruit dan maar, dan ga ik wel snel”. Leonie droogde haar handen af. “Neem je dan ook bacon mee en appelmoes?” vroeg Martijn terwijl hij meteen daarna naar zijn kamer sprintte om te voorkomen dat hij alsnog naar de supermarkt zou moeten. Leonie schudde haar hoofd.

“Ja, bingo! De week is nog niet om!” Leonie kwam de supermarkt uit met een tas gevuld met pannenkoekenmix, melk, eieren, stroop, poedersuiker, bacon en appelmoes én natuurlijk een toetje, toen ze bijna tegen Frank aan botste die de winkel net in wilde gaan. Leonie barstte in lachen uit en kreeg het bloedheet. Jeetje, nu had ze zo haar best gedaan en was het haar bijna gelukt, vandaag was de laatste dag van de week die Frank als ultimatum had gesteld. “Je hebt helemaal gelijk, ik geef me gewonnen!” “Leuk!” zei Frank, die zich er duidelijk op verheugde. “Zaterdag eind van de middag, op het plein tegenover de kringloop? Zeg, een uur of vier?” stelde hij voor. Leonie knikte. “Ja, helemaal goed, ik zal er zijn.” “Dan houd ik je nu niet langer op, je hebt haast, zie ik.” “Ja, ik moet pannenkoeken bakken voor mijn hongerige wolven”, lachte ze. “Lekker, pannenkoeken! Dat is lang geleden zeg! Bak ze en ik verheug me op zaterdag”, zei Frank, galant als altijd. 

Leonie liep te grinniken in zichzelf toen ze naar huis liep. Ze had Frank ook wel kunnen uitnodigen voor het pannenkoekenfestijn. Dat zou even een stunt geweest zijn! Tegelijkertijd sloegen de zenuwen toe: ze ging met Frank iets drinken! Hellup! Wat nou als ze geen gespreksstof hadden? Wat als ze dat wel hadden en meer? ‘Leonie, waar ben je nu weer in verzeild geraakt’, mompelde ze in zichzelf.

Het vervolg lees je hier: Leonie wil mooie herinneringen maken