Ik ben deze week een paar keer in de pen geklommen naar aanleiding van columns die ik las in de krant. In de Gooi en Eemlander. Zelf heb ik er geen abonnement op, maar op mijn werk wel. Het begon op maandag. Columniste Maaike Oppenkamp schreef over de demonstratie van Extinction Rebellion en uitte haar verontwaardiging over de arrestaties, ook voorafgaand aan de demonstratie, van demonstranten. Ze vergeleek met met de acties van de boeren, waar veel minder arrestaties plaatsgevonden hadden. Ze vond dat de ene groep voorgetrokken werd op de andere. Alle demonstranten zouden gelijk behandeld moeten worden. Ik klom in de pen. Want was ze niet een groep demonstranten vergeten? Een groep die bepaald niet zachtzinnig werd aangepakt door politie en ME? Een groep die met waterkanonnen van het Museumplein werd geveegd, in de winterkou, een groep die op het hoofd werd geslagen met knuppels, er zijn er gebeten door politiehonden terwijl ze al op hun buik op de grond lagen. Je kent de beelden wel van het Malieveld in Den Haag, de hond wilde niet bijten, maar moest van de ME-er de volledig weerloze man toch in zijn been bijten. Hij zou een wapen bij zich gehad hebben. Later bleek de ME-er dit ‘wapen’ zelf in elkaar geknutseld te hebben van onderdelen die hij in beslag had genomen. We kennen ook het beeld nog wel van de jongedame in Eindhoven die tegen een betonnen wand aan geknald werd door het waterkanon. Tientallen demonstranten hebben de nacht in een politiecel doorgebracht en ook diverse corona critici kregen thuis bezoek van de politie voorafgaand aan demonstraties. En terwijl een demonstratie van deze groep in Den Haag verboden werd, onder het mom van pandemie dreiging, werd op hetzelfde moment een paar honderd meter verderop de BLM-demonstratie gefaciliteerd, er stonden zelfs toiletten.
Ik kreeg een dag later keurig een antwoord van mevrouw Oppenkamp. Ze had deze groep niet meegenomen omdat een aantal demonstranten gewelddadig was geweest en ook vervolgd is. Het ging dus niet om vreedzame demonstraties. En zo krijgt de politiek zijn zin. Anti-coronamaatregelen-demonstranten zijn gewelddadig. Het is niet te geloven. Als er geweld was bij deze demonstraties, dan kwam dat van de kant van de ME en de romeo’s. Bij de demonstraties waar het uit de hand liep, in Eindhoven en Rotterdam, waren andere groepen actief. Je kunt dat heel makkelijk zien. Corona demonstranten zijn over het algemeen veertig plussers, dragen vaak kleurige kleding, rugzakken en gele paraplu’s. De relschoppers in Eindhoven en Rotterdam waren vooral jonge mannen in trainingspakken, totaal ander volk. De demonstratie in Eindhoven heb ik destijds via een livestream gevolgd en je kon duidelijk zien hoe het escaleerde. De corona demonstranten verlieten het plein, eraf gespoten door de waterkanonnen. Pas daarna verschenen de hooligans die de hele boel kort en klein sloegen. En aangezien de media op de hand zijn van de overheid, worden deze rellen op ons conto geschreven. Ik heb een uitgebreid antwoord terug geschreven, met een uitnodiging dat ik er graag over wil praten, want al schrijvende merkte ik hoe boos ik er nog steeds over ben.
Twee dagen later was daar de column van Anton Diedrich. Over ON! Over dat hij eigenlijk geen belasting wilde betalen voor deze omroep. Over dat deze omroep uiteraard verboden moet worden, omdat ze zich niet aan journalistieke codes en afspraken houden. Allemaal puur nagewauweld van wat politiek en media erover zeggen, dezelfde zinnen, dezelfde woorden. Hij heeft geen moment zelf nagedacht of tijd en aandacht besteed aan het vormen van een eigen mening in dezen. Zijn laatste paar zinnen wil ik citeren, want deze zinnen moet hij er vlak voor zijn deadline uitgegooid hebben. Als je er iets langer over nadenkt, zou je het nooit zo opschrijven namelijk: ‘…De oplossing is zorgen dat kinderen van jongs af aan leren kritisch na te denken, en vooral leren herkennen welke bronnen betrouwbaar zijn en welke niet. De opkomst van domrechts, complotdenkers en allerlei andere wappievarianten is een falen van het Nederlandse onderwijssysteem.’
Zit je weer op je stoel? Kinderen kritisch leren denken bestaat dus uit het leren welke bronnen betrouwbaar zijn! En wat is betrouwbaar? Ik vul het maar even voor hem in: de media, de NOS, het kabinet, de gevestigde kartelpartijen. Vooral niet kijken naar of een onderzoek gefinancierd is door een partij die belang heeft bij de uitkomst.
Over het falen van het Nederlandse onderwijssysteem ben ik het wel met hem eens. Het onderwijs is ernstig in de ban van ‘woke’, van de basisschool waar kinderen geleerd wordt dat je gender random wordt uitgedeeld bij je geboorte en je dat altijd nog kan veranderen, alsof dat met een toverstokje zou gaan, tot aan de universiteiten waar geen debat meer mogelijk is over onderwerpen als gender. Dat heeft Laurens Buijs aan den lijve ondervonden. Hij is al jaren verbonden aan de universiteit maar wordt nu keihard gecanceld omdat hij wetenschappelijk kan onderbouwen dat non-binair niet kan bestaan. Non-binaire leerlingen voelen zich nu niet meer veilig op de universiteit. Dat Laurens zich er niet meer veilig voelt, dat is verder niet belangrijk. Dat hij zich als klokkenluider heeft aangemeld en dus volgens die regelgeving behandeld zou moeten worden, wat dus niet gebeurt, dat is ook niet belangrijk. Als je kritiek op woke hebt, is geen behandeling slecht genoeg, dan ben je erger dan het ergste uitschot.
Martin Bosma zei het afgelopen week ook mooi tijdens zijn speech over de slavernij, die hij overigens voor een lege Tweede Kamer uitsprak. Hij zei dat we kennelijk heropgevoed moeten worden. “Ons moet worden geleerd een betere mening te hebben.” En zo is het inderdaad. Je moet wel de juiste mening hebben om serieus genomen te worden. Als je een afwijkende mening hebt, ben je ‘domrechts, een complotdenker of een andere wappievariant’, zoals de heer Diedrich het nodig vond om ons te noemen en hoeft er niet naar je geluisterd te worden, hoef je niet serieus genomen te worden. Dan mag men schimpend zuchten, zijn schouders ophalen en hoeft men geen antwoord te geven. Een wappie, een domrechtse complotdenker. ‘Domrechts’, te dom om na te denken, te dom om een gefundeerde mening te hebben, te dom om mee te hoeven praten. Deze termen zijn heel veel schadelijker dan op het eerste oog lijkt. Die schade ondervinden we dagelijks in gesprekken met de volgers van het beleid. Hoe vaak hou jij je mening voor je, op je werk bijvoorbeeld? Gewoon omdat er anders een ongemakkelijke stilte valt en je merkt dat de ander eigenlijk niet de moeite wil doen om te reageren? Je ziet ze denken: ‘Ze is een complotdenker, gevangen in de fabeltjesfuik, mij is geleerd dat ik met deze types geen discussie aan hoef te gaan’. Voor je het weet, word je gecanceld. Deze manier van denken houdt de polarisatie in stand. Beide kanten zullen geen concessies doen om nader tot elkaar te komen.
Wat dat betreft zou het columnisten sieren als ze hun best deden om hun lezers te verbinden. Nu mogen ze alles maar opschrijven en verschuilt de krant zich, bij kritiek, achter ‘de vrijheid van de columnist’. En die vrijheid mogen ze hebben, ik ben zeer voor vrijheid, maar realiseer je dan ook waar je aan meewerkt. Woorden als ‘domrechts’ en ‘complotdenker’, waarvoor is het nodig die te gebruiken? Wat wil hij ermee bereiken? Heeft hij daarover nagedacht eigenlijk? Want wat denkt deze meneer? Dat zijn krant niet gelezen wordt door wat hij domrechtse complotdenkers noemt? Zouden die niet op de hoogte willen blijven van het regionale nieuws? Als hij dat níet denkt, zet hij een deel van zijn lezers weg als idioten. Is de krant, zeker een regionale krant, niet van iedereen? Ik probeer in ieder geval, vooral op Twitter, af en toe een gesprek aan te gaan met mensen die totaal anders denken dan ik. En zolang dat op een nette manier kan, kan dat heel verhelderend en leerzaam zijn. Ik ben benieuwd of meneer Diedrich dat gesprek met me aan wil gaan, met andere woorden of ik een serieus antwoord krijg op mijn uitgebreide e-mail aan hem.