Week 14 – Roze of blauw?

Wat gaat het eigenlijk snel, alweer op weg naar de 14 weken! Nog een half jaar te gaan!
Ze zijn lekker op vakantie geweest, wat in deze fase wel even goed is, denk ik. Rust enzo. 

De sokjes zijn af. Ik heb ook nog een roze en een blauw rompertje gekocht en kadotasjes, dus het worden twee leuke kadootjes voor de bekendmakingsavond. Over een week weten we het!

Een jongen of toch een meisje… Voor mijn gevoel is het nu even genderneutraal, al heb ik een ontzettende hekel aan die term. Het is even gewoon een baby, de baby van mijn dochter en schoonzoon, mijn baby-kleinkind. Even tussen roze en blauw, gewoon in huidskleur. Nog geen stoere jongen, nog geen zacht meisje. Of een grappige, lieve jongen of een pittig, vrolijk meisje. Komend weekend wordt dat duidelijk. Dan kan ik gaan kijken naar stoere kabeltruitjes, of roze ajourvestjes. Wat zal ik gaan breien als het truitje waar ik nu mee bezig ben, af is? Dit weekend slaat de wijzer door naar blauw of roze, roze of blauw. Korte haren of staartjes, broeken of jurkjes. Een jongetje dat naar ‘happers’, auto’s of treintjes wil kijken, of een meisje dat smelt voor roze knuffelbeesten en prinsessenjurkjen. Wordt het een blauwe of een roze wolk?

Ik merk dat bij de dochter de spanning wat betreft het geslacht wel een beetje oploopt. Zij weten het zaterdagochtend vroeg al, wij mogen nog tot zondagavond in spanning zitten. Ze gaan zaterdag lekker shoppen voor baby en gelijk hebben ze. Even een dagje spullen kijken, kleertjes kopen en het geheim nog even tussen hun tweeën houden. 

In de basis maakt het natuurlijk niet uit wat het wordt. Maar ik weet het nog goed van mezelf. In mijn eerste zwangerschap heb ik helemaal geen echo’s gehad en ik ben er steeds van uitgegaan dat het een dochter werd. Tot mijn buurvrouw een paar dagen voor de geboorte zei: “Ik weet zeker dat je een jongen krijgt”. Mijn eerste reactie was: ‘Hoe kom je daar nou bij?’ Maar het zette me wel aan het denken. Het kan natuurlijk een jongen zijn. Twee dagen later werd hij, twaalf dagen voor de uitgerekende datum, geboren. Een jongen. En ik dacht: ‘Een jongen, wat moet ik met een jongen? Ik weet niets van jongens!’ Maar direct daarna dacht ik: ‘Hij is morgen nog geen 16’. En daarna heb ik er eigenlijk nooit meer over nagedacht. Hij was een jongen en het was goed. Ja, kleertjes. Die zijn voor meisjes gewoon veel leuker. In mijn tweede zwangerschap zag ik alleen maar van die kattige meisjes en lag mijn voorkeur eigenlijk bij weer zo’n zacht, lief jongetje. En dat terwijl ik gedacht had dat de druk dat het nu een meisje moest zijn, groot zou zijn. Toen we bij 26 weken toch maar een pretecho lieten maken en het een meisje bleek, vond ik dat natuurlijk toch wel erg leuk. Kom maar op met de roze jurkjes, staartjes, ruches en poppen! 

Ik hou het toch nog maar even op een meisje. Dochter stuurde gisteren een filmpje door van de echo die ze gisteren hadden en daar zie je het kindje op drinken en slikken. Ik vind dat het zich heel elegant beweegt. Plus de visioenen die Marc al heel lang heeft over een kleindochter, de hints die mijn moeder gaf via liedjes: She – to all the girls I loved before – woman en het antwoord van mijn pendel. En ik heb even in mijn dochters horoscoop gekeken. Haar vijfde huis, het huis van haar kinderen, staat op Stier, bij Stier hoort Venus en Venus staat bij haar op 22.37 graden Steenbok. Het kindje komt in januari, het wordt een Steenbokje en de zon staat op de uitgerekende datum precies op dat punt in Steenbok. Ze krijgt dus sowieso een sterke Venusverbinding met de baby en een vrouwelijker planeet dan Venus is er niet! Bovendien zijn ze kennelijk al uit de naam voor een meisje en ben ik daar erg nieuwsgierig naar!