De komst van Milo was voorbestemd

(Dit blog heb ik geschreven in oktober 2017)

Op 30 september jl. overleed mijn allerliefste rode Maine Coon kater Midas. Dit blog gaat over zijn onverwacht snelle opvolger, Milo.

Drie van mijn katten zijn Maine Coons, ze komen allemaal van dezelfde cattery. Met de eigenaresse van de cattery ben ik inmiddels zeer goed bevriend.

Afgelopen zomer was ik een middagje bij haar op bezoek, ze woont niet echt dichtbij, 100 kilometer, een uur rijden naar het oosten. Even gezellig bijkletsen, de ouders van mijn katten zien en knuffelen. Ze had een rode kater van inmiddels 2,5 jaar oud, die ze gehouden had als tweede dekkater, maar de verhoudingen met de andere dekkater waren inmiddels zo verslechterd, dat ze beide katers bij elkaar uit de buurt hield. Geen optimale situatie. Ze zei me dan ook dat ze, als er niks veranderde, eraan ging denken om hem eventueel te herplaatsen. Met pijn in haar hart, want ze is ontzettend gek op haar rode mannetje.

Twee weken later begonnen de problemen met Midas, hij kwam, na twee dagen opgenomen te zijn geweest in Utrecht, weer thuis met medicijnen en een slechte levensverwachting. Al in die eerste dagen drong de gedachte zich aan mij op: mocht Midas het niet redden, wellicht konden we dit katertje dan een plekje bieden. Ik duwde deze gedachte heel hard weg, ik wilde dit helemaal niet denken! Ik wilde Midas niet kwijt! Weg met die gedachte!

Midas deed het best goed op zijn medicijnen en in de loop van de weken kreeg ik weer wat vertrouwen dat hij nog een tijd bij ons zou mogen blijven. De gedachte aan dit katertje bleef echter vlak onder de oppervlakte aanwezig.

Zeven weken na het begin van de problemen overleed Midas. Ik was diep verdrietig, Midas was mijn grote kattenliefde, zo’n lieve kat had ik nog nooit gehad… Toch was daar ook weer die gedachte: het katertje… Na een paar dagen besloot ik mijn gedachte te delen met mijn vriendin van de cattery, met in mijn achterhoofd: als ze straks alles geprobeerd heeft om hem zelf te kunnen houden en dat toch niet mocht lukken, wellicht pas over maanden, wie weet zou hij dan bij ons kunnen komen. Mijn vriendin was verbaasd, had hier zelf niet aan gedacht en dacht er even over na, maar eigenlijk niet lang. Ze belde me. Eigenlijk vielen voor haar ook alle puzzelstukjes op hun plek, haar rode mannetje was niet optimaal op zijn plek bij haar en hoe graag ze hem ook bij zich wilde houden, ze gunde hem een gelukkiger leven en ze voelde dat hij dat bij ons zou kunnen krijgen. Ze wilde niet te lang wachten met de verhuizing, ze moest zelf ook afscheid nemen en wilde dat niet te lang laten duren.

Zo kwam Milo in ons leven, een week en twee uur na het overlijden van Midas. We hebben er een paar dagen over gedaan om een naam voor hem te verzinnen, het is heel moeilijk om het eens te worden over een naam met vier mensen! En eigenlijk pas twee dagen nadat hij bij ons kwam, zag ik dat de eerste twee letters van zijn naam dezelfde zijn als die van Midas. De nieuwe naam is ook goed geweest om hem los te zien van de kater die hij was bij mijn vriendin en ook om zijn nieuwe leven bij ons te markeren, een nieuw begin.

Hij moest wennen natuurlijk, aan een nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe katten om hem heen, alhoewel hij met mijn jongste, Ivy, nog heeft gestoeid in de cattery. Zij is een half jaar jonger dan hij is. Ze moeten elkaar dus bekend voorkomen, in principe. Heel voorzichtig laat hij zichzelf zien en wat ons allevier wel heel duidelijk is: dit is een ontzettend lieve kater! Mijn vriendin zei al dat hij misschien nog wel liever is dan Midas en dat leek mij bijna onmogelijk, maar ik denk dat ze gelijk heeft. Hij heeft een ontzettend lief karakter en heeft allevier onze harten allang gestolen. Midas was zeker voor mij heel bijzonder, hij zal ook altijd een bijzonder plekje in mijn hart hebben. En ondanks dat Milo ook een rode kater is, lijkt hij verder in bijna niks op zijn halfbroer, hoe hij beweegt, hoe hij gezellig miauwend rondloopt, hoe zijn vacht voelt. Hij vervangt Midas ook niet. Midas was Midas en Milo is Milo. Ik hoop dat hij een lang en gelukkig leven bij ons zal hebben.