Simon van Stam is de broer van IJda van Stam, één van mijn voormoeders. De feiten in zijn leven vielen mij op en die wilde ik graag met u delen. Simon werd geboren als tweede kind, de eerste zoon in het gezin van Dirk van Stam en Grietje de Haas, op 21 januari 1792. Dit vond plaats in Breukelen of Zegveld, dat kom ik beiden tegen. Hij werd vernoemd naar zijn opa van moeder’s kant, Sijmen.
Na hem worden nog zes broers en zusjes geboren, waaronder dus IJda. In 1814 trouwt Simon in Rotterdam met Geertruida van Baarle. Rotterdam, dat kom ik eigenlijk nooit tegen in mijn stamboom. Mijn familie houdt zich eigenlijk altijd op in het veen ten zuiden van Amsterdam en in de kleine dorpjes in dat gebied, tot aan Utrecht. Rotterdam was ik nog niet eerder tegen gekomen. Het is waarschijnlijk dat hij daarheen is vertrokken voor werk, wellicht in de havens.
Zijn kersverse vrouw was een Rotterdamse en net zo oud als hij was. In 1816 komt er een meisje levenloos ter wereld en twee jaar later herhaalt de geschiedenis zich en komt er weer een meisje levenloos ter wereld. Wat een verdriet moet dat gegeven hebben. In 1821 wordt er een zoon geboren, hij leeft en krijgt een naam, Dirk, naar vader’s vader. Vier maanden later echter, overlijdt kleine Dirk alweer. In 1822 wordt er weer een zoon geboren, Johannes Dirk. Eind 1825 wordt er een levenloos jongetje geboren en diezelfde dag overlijdt Geertruida, het is waarschijnlijk een heel zware bevalling geweest. Wellicht had zij eerder ook al problemen met bevallen. De hulpmiddelen die er tegenwoordig zijn, waren er destijds natuurlijk nog niet. Tangverlossingen en zeker keizersnedes bestonden niet. En als je bijvoorbeeld een te smal of afwijkend bekken hebt, kan dat problemen opleveren. De opmerking die je tegenwoordig wel hoort: ‘er is er nog nooit eentje blijven zitten’ is dus ook de grootste onzin. Dat gebeurde vroeger heus en dan overleden moeder én kind. Simon bleef dus achter met Johannes Dirk, die toen drie jaar was.
Ruim een jaar later, op 14 maart 1827 overlijdt zijn zoon op 4-jarige leeftijd. Simon is 35 jaar weer alleen. Een vrouw en vijf kinderen heeft hij al naar het graf gedragen. Een half jaar later, in september, trouwt hij met Sophia Willemina Kattenkamp, die op dat moment 33 jaar oud is. Zij was in 1820 getrouwd met de van oorsprong Duitse Johan Hendrik Schilf(f). In juni 1823 kregen zij een doodgeboren zoontje en in augustus 1824 een dochtertje, Catharina Frederika. Dit meisje overleed anderhalf jaar later, in april 1826. Een jaar daarvoor, in maart 1825 was Sophia haar man verloren. Beiden hadden dus in een paar jaar tijd grote persoonlijke verliezen geleden. Ook op het huwelijk tussen Sophia en Simon rustte geen zegen, Sophia overleed in mei 1829, anderhalf jaar na hun trouwdag. Simon is weer alleen, 37 jaar oud nu.
Kennelijk had hij nog contacten met de familie van zijn eerste vrouw, want op 23 december 1829, een half jaar na het overlijden van Sophia, stapt hij in het huwelijksbootje met Maria van Baarle, de jongere zus van zijn eerste vrouw. In 1831 wordt hun dochter, Maria Geertruida Sophia van Stam geboren, vernoemd naar haar moeder Maria, haar tante, de zus van haar moeder en overleden vrouw van Simon, Geertruida en de tweede vrouw van Simon, Sophia. Zelden heb ik zo’n liefdevol gebaar gezien! Ondanks de snelheid waarmee de huwelijken elkaar opvolgden, blijkt hier toch ontzettend veel liefde uit. Er is alleen één ding: Simon heeft de geboorte van zijn dochter niet meegemaakt, hij overleed in februari van dat jaar, toen zijn vrouw halverwege de zwangerschap was. Heeft hij altijd heel liefdevol gesproken, vooral ook over zijn tweede vrouw, dat de dochter ook naar haar is vernoemd? Dat ze werd vernoemd naar de eerste vrouw is in dit geval logisch, dat was de zus van Maria.
Al met al een zeer droevige levensgeschiedenis. Soms springt zo iemand in je stamboom er zomaar even tussenuit en alhoewel hij niet in mijn directe afstammingslijn zit, heeft mijn directe voormoeder IJda dit wel meegemaakt in haar leven, Simon was tenslotte haar broer. Ze zullen elkaar niet veel gezien hebben omdat Simon in het verre Rotterdam woonde. Ik hoop dat ze elkaar schreven en zo toch een beetje van elkaars levens op de hoogte waren. Deze mensen waren arm, konden wellicht niet lezen of schrijven en de post was wellicht duur, dus het kan ook maar zo dat ze elkaar helemaal niet meer spraken. Maria van Baarle overleed in 1854 op 60-jarige leeftijd. Zij is nooit hertrouwd.
De dochter trouwde op 9 mei 1866, ze was toen 34 jaar, met Johannes Storm. Ze kregen een dochter, Johanna Maria Storm. Deze kleindochter kreeg op haar beurt vier dochters en een zoon met Willem Hendrik Houtman. De oudste heette Willemina Maria (1893) en de tweede Maria Geertruida Sophia (1895). Zo was de cirkel weer rond. Twee vrouwen die wel kinderen kregen, maar die nooit de kinderleeftijd ontgroeiden, werden op deze manier geëerd en meegenomen in de stamboom. Opdat zij niet vergeten werden.
Mooi en ontroerend!