Hoe loopt de date van Leonie en Frank af? (S2-22)

Wat vooraf ging lees je hier: Leonie heeft een afspraakje met Frank

“Nou, daar zitten we dan!” Frank keek haar glimlachend aan. Leonie lachte schaapachtig terug. Ze moedigde zichzelf aan iets leuk te zeggen, maar er kwam niets dan die schaapachtige lach en een warme gloed in haar nek en op haar wangen. “Weet je”, zei Frank, “ik vind het best spannend, dit. Ik vond het leuk dat ik je binnen die week tegen kwam en je aan de weddenschap kon houden, maar ik moet zeggen dat ik best een beetje nerveus ben.” Leonie keek hem verward aan. Verwoordde Frank nou wat zij voelde? Was dit een grapje en zou hij haar uitlachen als ze nu zou zeggen dat ze hetzelfde voelde? Ze besloot het risico te nemen. “Ik voelde me hetzelfde hoor, net zestien”, zei ze en ze onderzocht Frank’s gezicht naar zijn reactie. “Precies, ja, net of je weer zestien bent.” Op dat moment werd de koffie en de appeltaart gebracht en viel het gesprek weer even stil. Leonie keek Frank nog eens aan. Wat bijzonder dat een man zo open was over zijn onzekerheid. 

Ze waren het gesprek voorzichtig begonnen. Via pannenkoeken bakken en de kinderen naar hun relationele staat van gescheiden zijn. Frank had zich gestort op de opvoeding van zijn dochter en had zich nooit opengesteld voor een nieuwe liefde nadat de moeder van zijn dochter was afgehaakt. Toen de spanning een beetje van ze af gevallen was, voelde het al snel zo vertrouwd en zaten ze zo op één lijn dat de tijd voorbij vloog. “Ik krijg trek”, zei Frank en Leonie constateerde dat het al tegen zessen liep. “Ben je me al zat of mag ik je trakteren op een satéschotel, of wil je iets anders?” Leonie glimlachte. “Ik vind saté wel heel lekker, maar we kunnen ook gewoon samen betalen hoor, ik ben een strong independent woman”, lachte ze. Frank schudde zijn hoofd. “En ik ben een ouderwetse man en als ik een dame uitnodig, dan betaal ik ook.” Leonie gaf zich gewonnen. “Oké, graag dan.” En zo zaten ze even later beiden achter een heerlijk bord met saté en patat. 

Uiteindelijk komt aan alles een einde en zo kwam er ook het moment dat aan de ‘date’ van Leonie met Frank een einde kwam. Frank betaalde en hielp Leonie in haar jas en liep met haar mee naar haar autootje. Leonie begon zich toch wel wat nerveus te voelen. Wat ging er nu gebeuren? Zou hij haar zoenen? Zou hij haar mee naar huis vragen voor een kopje koffie? En dan? Het leek of Frank haar gedachten gelezen had. Toen ze bij de auto aangekomen waren, zei hij: “Ik ga je niet zoenen, zo’n man ben ik niet. Lieve Leonie, ik vond het heel erg gezellig zo met je en ik hoop dat we dit nog eens over kunnen doen, over niet al te lange tijd.” Leonie keek Frank in zijn prachtige blauwe ogen. Aan de ene kant voelde het als een opluchting, en tegelijkertijd was er ergens ook wat teleurstelling. “Ik vond het ook heel gezellig en ik zou het heel leuk vinden om nog eens met je ‘uit’ te gaan,” zei ze terwijl ze met haar wijsvingers haakjes in de lucht tekende bij het woord ‘uit’. “Mooi, daar ben ik blij om”, zei Frank. Toen boog hij zich voorover en gaf haar een kus op haar wang. “Nou, dag dan”, zei Leonie terwijl ze de deur van haar auto open deed. “Dag dan”, grijnsde Frank terwijl hij een stap achteruit zette. 

Hoe het verder gaat, lees je hier: Ilse komt Leonie uithoren