IJsland: Reykjavik en de weg naar Hella

Zondagochtend. We gaan naar Reykjavik. We hebben al op internet gezien dat de winkels in principe niet open zijn, maar goed, het staat voor deze dag gepland, dus we gaan er maar gewoon heen. Even thee met iets lekkers. Terwijl we naar buiten kijken zien we veel mensen een bepaalde straat in lopen, we besluiten daar ook maar eens te gaan kijken. We vinden een souvenirwinkel waar we vast wat dingetjes inslaan. Daarna zien we nog een souvenirwinkel, en nog één, en nog één en… een kerstwinkel! Met een brievenbus voor brieven aan de kerstman aan de gevel. Mijn dochter is gek op kerst, dus die gaat naar binnen en moet uiteraard het één en ander afrekenen aan de kassa. Inmiddels is het beginnen te miezeren. We lunchen in een cafeetje en besluiten onze tocht te vervolgen. Er staan nog wat bezoekjes op het programma en er moeten nog wat kilometers afgelegd worden. De voorspellingen zijn niet best voor deze middag.

Het begint te regenen. We gaan naar Hveragerdi, daar is een geothermaal park dat helaas in het weekend gesloten blijkt te zijn. Opvallend aan dit dorpje is dat er veel bloemen zijn! Dat heb ik verder nergens in IJsland gezien. Er is zelfs een tuincentrum. Maar goed, alles is dicht, dus we rijden in de regen door naar Kerid, het kratermeer. Het waait en regent inmiddels flink, dus de poncho aan en maar even bij het kratermeer kijken. Een rondje eromheen slaan we maar even over, gezien het weer. We rijden verder naar Selfoss, waar een waterval is. Alhoewel… er is water, maar waar is die waterval nou? We parkeren de auto ergens en zoeken het op. De waterval Selfoss is ruim zeven uur rijden… Huh? Dat klopt vast niet. Waar ligt die waterval? Maps bekeken. De waterval Selfoss ligt in het noordoosten van IJsland. Wij zitten in het zuiden. Hoe kan dit? Een waterval en een dorpje met dezelfde naam, maar 7 uur van elkaar verwijderd. Dat schiet niet op. Oké, waterval geskipt. Dan maar op zoek naar een supermarkt en doorrijden naar Hella, waar ons guesthouse is. Het regent af en toe zo hard dat je geen vijftig meter zicht hebt, van het landschap zien we dus ook niet veel.

Einde van de middag komen we aan bij het guesthouse. Er moet een nummer gebeld worden en degene die opneemt geeft aan met twee minuten ter plaatse te zijn. Een kale man met een vrolijk vollemaansgezicht arriveert. We gaan de trap op, waar een centrale ruimte is met banken en vijf kamers. Er is verder nog niemand. Er is een eetzaal met twee eethoeken erin en een ruime keuken, voorzien van alles wat je nodig hebt. We gaan zitten met thee, maken soep met stokbrood en het mooie is: er komen geen andere gasten! De twee gedeelde badkamers hebben we dus voor onszelf. We hebben vandaag niet veel gezien en het was prutweer. De voorspellingen voor morgen zijn gelukkig een heel stuk beter en met goede kansen op het noorderlicht!