Nu ben ik die dochter

Dit blog is geschreven in de zomer van 2019

Nu mijn moeder is overleden, heb ik ook haar abonnement op de Libelle opgezegd. Jarenlang was ze lid en als ik bij mijn moeder was, kreeg ik altijd het stapeltje uitgelezen Libelles mee en las ik ze zelf. Jarenlang las ik als eerste het vervolgverhaal ‘Dagboek van Anne-Wil’,  over de perikelen van Anne-Wil, haar vriend, kinderen en kleinkinderen. Heel veel artikelen sloeg ik ook over, maar ik lees wel atijd de columns van Wieke, Roos, Hans en natuurlijk Sylvia Witteman! Hans ben ik pas de laatste tijd gaan lezen terwijl die er al jaren in staat, Wieke schrijft al jaren hilarische columns en Sylvia Witteman… heerlijk om te lezen over haar chaotische gezinsleven. De laatste tijd las ik ook weer de columns van Femke, die heb ik heel lang overgeslagen.

Het abonnement liep nog door tot eind juni en bij de laatste Libelle die bij mijn moeder in huis lag, zat een envelop om het abonnement te verlengen, tegen gereduceerd tarief. Ik heb er geen moment over nagedacht om dat te doen, daarvoor vind ik dat ik te weinig van het blad lees en de normale prijs die ook op de kaart vermeld stond, deed me ook een beetje schrikken: best duur nog, zo’n abonnement!

De laatste Libelle ligt dus nu naast me. De laatste van al die honderden die ik van mijn moeder kreeg. Een tijdje, lang geleden, had ik een abonnement op de Margriet en dan ruilden we ze, maar mijn abonnement heb ik al jaren geleden ook weer opgezegd, om dezelfde reden als waarom ik nu het abonnement van mijn moeder niet over zal nemen: ik lees te weinig uit het blad.

De Libelle… mijn moeder had een Libelle bij zich toen ze het ziekenhuis in ging, eind mei, maar ze was er niet aan toegekomen hem te lezen. Toen ik het er even met haar over had, in die laatste dagen, zei ze: “ik heb zelfs Anne-Wil niet gelezen”. Ik stelde voor de column voor te lezen, ook omdat ik Anne-Wil zelf altijd volg. Dat vond ze wel een goed idee, dus zo geschiede. Ik had er een paar nog niet gelezen, die lagen nog bij mijn moeder, Anne-Wil was net oma geworden van een kleinzoon, Kjeld, en daar ging het onder andere over. Anne-Wil, hoe zal het haar verder vergaan? Ik weet dat er uit naam van haar dochter ook een vervolgverhaal wordt geschreven dat via internet te volgen is, misschien moet ik me daar maar voor inschrijven.

Door de jaren heen stonden er ook regelmatig ingestuurde brieven voorin de Libelle, van vrouwen zoals ik nu, die het abonnement van hun overleden moeder hadden opgezegd. Nu is het mijn beurt om dit tijdperk vaarwel te zeggen. Dag Libelle, bedankt voor alles.