Leonie bemiddelt (S2-09)

Wat vooraf ging, vind je hier: Julia is weggelopen

Van Erik kwam er geen bericht terug. Leonie was blij dat ze gezien had dat hij online kwam nadat zij het berichtje had gestuurd, hij moest het dus wel gelezen hebben. Julia kalmeerde langzaam en fleurde weer op. Ze zat even in haar kamer en ging daarna op de bank liggen. Leonie zat lekker op het balkon, het was heerlijk weer om nog even buiten te genieten. Ze had een grote kop koffie ingeschonken en liet haar gedachten wat dwalen, tot haar telefoon ging. Het was Ilse. “Ik heb besloten het toch niet te doen, dat huisje”, deelde ze Leonie mee. “Ik heb met mijn ouders gepraat en die denken even na wat hun ideeën zijn.” Ilse kwam uit een welgesteld nest, haar vader had iets met financiën gedaan en had dat kennelijk goed kunnen regelen. De hele winter verbleven ze in Spanje waar ze een bungalow hadden. Ze kletsten nog wat en nadat Leonie had opgehangen, kwam Julia op het balkon. “Wat is er aan de hand? Gaat Ilse scheiden?” Leonie realiseerde zich dat ze dat nog niet aan haar kinderen had verteld. Ze knikte. “Ja, Ilse en Vincent gaan uit elkaar”. Julia staarde wat voor zich uit. “Het lijkt wel of iedereen zijn ouders gaan scheiden”, zei ze somber. Tja, dit waren de lastige dingen. Leonie wilde niet dat haar dochter het idee zou krijgen dat relaties niet voor altijd waren, dat het normaal was om te scheiden. Ook al gebeurde het veel dat mensen uit elkaar gingen, en vaak ook als de kinderen in de tienerleeftijd waren, ze hoopte vurig dat Julia het vertrouwen in de liefde niet zou verliezen.

De volgende ochtend was er nog steeds geen bericht van Erik. Leonie besloot nog een berichtje te sturen. ‘Ik stuur Julia zo weer naar jou toe.’ Binnen tien minuten was er een reactie. ‘Misschien is het beter als ze een poosje bij jou blijft.’ Leonie staarde een tijdje naar haar telefoon en dacht razendsnel na. Wat bedoelde Erik? Wilde hij niet dat ze bij hem kwam? Wilde hij de confrontatie niet aan? Was hij zo boos op zijn dochter? Ze besloot maar gewoon op die manier te reageren. ‘Wat bedoel je daarmee?’ Ze drukte op ‘send’ en wachtte af. Ze zag dat Erik een berichtje aan het typen was. ‘Zoals ik het zeg. Als ze zich zo opstelt, kan ze misschien beter bij jou blijven. Ik heb geen zin in die grote bek.’ Leonie keek verbaasd naar het scherm. Tjonge, deze reactie had ze niet verwacht. ‘Erik, Julia is je dochter, zo simpel is het. Ze komt begin van de middag naar je toe en dan ga je maar met haar praten over wat er gebeurd is. Misschien moeten jullie gewoon eens goed naar elkaar luisteren’. En weer werd het stil aan de andere kant. Leonie zag het als ‘zwijgen is toestemmen’. Ze liet Julia uitslapen en toen die haar bed uit kwam, stond er een ontbijtje op haar te wachten en vertelde ze haar dochter dat ze terug zou gaan naar haar vader en dat ze maar eens met elkaar moesten praten. Julia keek Leonie strijdlustig aan. Haar dochter was duidelijk niet van plan zich zomaar gewonnen te geven. “Laat hem het uitleggen, luister naar elkaar. Je bent geen klein kind meer, maar je bent ook nog geen volwassene, maar probeer je zo te gedragen”. Julia gromde. “Ik denk niet dat hij naar mij zal luisteren, hij wil gewoon dat ik doe wat hij zegt.” “Je kan het proberen en dat ga je straks ook doen.” Leonie wist dat ze met haar oudste dochter kordaat moest optreden, Julia was een echte puber aan het worden.

Het vervolg vind je hier: Leonie komt Frank tegen