Abcoude, de rode draad

Abcoude… In mijn jeugd kwam deze plaatsnaam regelmatig langs. Toch ben ik er nooit geweest, terwijl het maar een kilometer of dertig verwijderd ligt van Baarn, de plaats waar ik opgroeide. Abcoude was het dorp waar mijn oma is opgegroeid, waar mijn vader nog wel geweest is in zijn jeugd en zo kwam het weleens ter sprake. Er woonde geen familie meer, bovendien waren de contacten met die kant van de familie nogal moeizaam, dus vandaar ook dat we er nooit kwamen.

Toen ik met mijn stamboomonderzoek begon, stuitte ik uiteraard weer op Abcoude. Generaties lang hebben de voorouders van mijn vader er gewoond. Mijn favoriete voorouder is de oma van mijn vader, de jong overleden Anna Maria Geertruida Kodde. Zij woonde een groot deel van haar 35-jarige leven in Abcoude en in 2018, eind januari, vond ik het tijd dat ik het dorp eens zou bezoeken. Ik wilde kijken of ik haar graf kon vinden.

Het is een leuk, oud dorpje onder de rook van Amsterdam, middenin de veengebieden. Het winnen van het veen heeft gezorgd voor uitgestrekte watergebieden. Abcoude is maar een klein dorpje, maar middenin het centrum staan, bijna naast elkaar, twee grote kerken, een gereformeerde en een katholieke. Mijn overgrootvader, de man van Anna Maria Geertruida Kodde dus, is heel oud geworden en heeft op een paar adressen middenin het centrum van Abcoude gewoond. Die huizen bestonden niet meer, op die plekken zijn inmiddels andere huizen gebouwd. Maar ik ben wel op die plekken geweest. Achter de katholieke kerk was een kleine begraafplaats waar mijn overgrootvader in 1976 als één van de laatsten begraven is. Het graf van zijn vrouw, die in 1921 overleed, was allang geruimd en aangezien de archieven van de kerk verdwenen zijn, kon ik er ook niet meer achter komen waar zij precies begraven geweest is, maar dat ze daar ook heeft gelegen, is wel zeker.

Vanuit mijn stamboomonderzoek kende ik natuurlijk meer achternamen die regelmatig voorkomen in het dorp, en het was heel bijzonder deze namen terug te zien op de winkels en ook op de andere grafstenen op de begraafplaats. Er waren in die tijd veel Duitsers die naar dit gebied verhuisden, of er seizoensarbeid verrichten in het veen, en die trouwden met lokale mensen, vandaar ook de vele Duitse achternamen op de grafstenen.

Dit bezoek was eind januari 2018. Ik schreef er wat blogs over met foto’s van de straatjes en de kerk erbij. Marc herkende de foto’s. Hij is namelijk in Abcoude geboren en opgegroeid! En nog wel vlakbij de kerk, enkele tientallen meters verwijderd van de plek waar mijn overgrootvader woonde. Kort daarna kregen wij een relatie. Ik bedacht meteen hoe leuk het zou zijn als wij ergens ver weg gezamenlijke voorouders zouden hebben. Nu is dat niet het geval. Waar mijn voorouders katholiek waren, zijn die van hem gereformeerd en waar die van mij generaties lang in Abcoude woonden, is dat bij hem pas van een veel recenter datum. Grappig dus te concluderen dat ik van origine veel meer ‘Abcoudenaar’ ben dan hij is, terwijl hij er dus een jaar of dertig heeft gewoond en ik er vorig jaar januari voor het eerst kwam!

Omdat een deel van Marc zijn familie in Abcoude woont, ben ik er na die eerste keer, inmiddels al heel veel vaker geweest. Wie had dat ooit kunnen denken? En zo is Abcoude dus een soort rode draad door mijn leven geworden. Of toeval bestaat? Ik denk het niet.