Leonie helpt Dagmar haar appartement leeghalen (S2-11)

Dit ging hieraan vooraf: Leonie komt Frank tegen

De volgende ochtend ging Leonie’s wekker al vroeg. Leonie werd verwacht in het flatje van Dagmar, dat leeg moest. Toen ze aankwam was het er al een drukte van belang. Demi en Stijn waren er natuurlijk, en ook Dagmar en Michiel liepen er al rond. Siem was ondergebracht bij opa en oma. “Zo, nicht, heb je er zin in?” vroeg Leonie aan Demi. Demi knikte. “Ja, tuurlijk! Al ga ik er eigenlijk wel op achteruit natuurlijk. Zo’n heel appartement voor jezelf is wel heel luxe hoor! Maar nu ga ik lekker helemaal op mezelf en daar heb ik veel zin in.” Ze knipoogde naar Stijn. Leonie wendde zich tot Stijn. “Ja, want jij woont ook in dat studentenhuis?” vroeg ze. Stijn knikte. “Ja, Demi heeft een kamer schuin tegenover de mijne, we gaan Demi’s kamer inrichten als slaapkamer en de mijne als woonkamer.” “Dat is een hele slimme!” lachte Leonie. Met die twee zou het wel goed komen.

Demi pakte haar persoonlijke spullen en kleding in terwijl Stijn en Michiel bezig waren haar tweepersoonsbed te demonteren. Die ging in ieder geval mee. Ook de bank zou meegaan naar het studentenhuis. “Alleen die eethoek”, zei Dagmar, “daar hebben we niemand voor. Wij hebben een nieuwe en bij Demi is er geen ruimte voor.” Leonie keek naar de eethoek, die er nog prima uitzag. “Zal ik even aan Ilse vragen of zij wellicht interesse heeft?” stelde ze voor. “Die heeft binnenkort ook een heel nieuwe inrichting nodig.” Dagmar knikte. “Ja, vraag haar maar, weggooien is ook zonde.” Leonie appte eerst een foto van de eethoek naar Ilse, belde haar daarna meteen op en legde de situatie uit. “Nou, die ziet er nog goed uit, dat vind ik wel een goed idee! Dank je wel dat je aan me denkt!” “Maar Dagmar’s huis moet vandaag leeg, dus waar kunnen we hem heen brengen?” vroeg Leonie. Even was het stil aan de andere kant van de lijn. “Ik zal mijn ouders bellen of hij daar even in de garage mag staan, ik app je zo!” zei Ilse en weg was ze. Een paar minuten later kwam het bericht dat de eethoek inderdaad bij haar ouders mocht worden opgeslagen en dus werd de tafel door de sterke mannen naar beneden gedragen. De dames volgden met de stoelen.

Aan het einde van de middag was de klus geklaard. Het huis was leeg. “Toch gek hè?” zei Dagmar. “Ik ben hier al een tijd niet geweest en ik woon hier niet meer natuurlijk, maar dit was mijn eerste eigen huisje, hier is Demi opgegroeid tot nu toe en nu het leeg is, had het net zo goed het eerste het beste appartement in Lutjebroek kunnen zijn. Het is niet meer mijn huisje”. Leonie knikte. Zij had dat net zo ervaren. De inrichting en aankleding van een huis maakten er een thuis van. Op dat moment kwamen Stijn en Michiel binnen, die samen de gehuurde aanhangwagen hadden teruggebracht en met drie gevulde witte plastic zakken van de Chinees weer binnen kwamen. Dagmar grijnsde en haalde uit een boodschappentas die in de hoek van de kamer stond een stapel wegwerpbordjes, zakjes wegwerpbestek en wat blikjes frisdrank. “Zo”, zei ze, “nu gaan we lekker picknicken met Chinees eten!” De zakken eten werden op het aanrecht gezet en het lopende buffet werd geopend. Demi en Stijn gingen op de grond zitten. Leonie en Michiel leunden staand tegen de vensterbank terwijl ze aten en Dagmar had haar bord op het aanrecht gezet.

Hoe het verder gaat, lees je hier: Leonie maakt brunch voor zichzelf