Leonie krijgt een berichtje terug (S2-31)

Wat aan deze aflevering vooraf ging, lees je hier: Leonie stuurt Frank een berichtje

Halverwege de volgende ochtend kreeg Leonie weer een app-berichtje. Van Frank! Ze voelde haar wangen alweer helemaal warm worden en ze hoorde Judith al grinniken achter haar bureau. Frank had haar een foto gestuurd van een pluchen rendierkop met een rode neus, Rudolph het rendier dus. De tekst luidde: ‘deze kwam vandaag binnen, ik moest meteen aan jou denken. Zal ik hem voor je reserveren?’ Hij had er een knipoog-smiley achter gezet. Leonie grijnsde. “Goed nieuws begrijp ik?” vroeg Judith van de andere kant van de kamer. “Ja, een berichtje van Frank”. Ze liep met haar telefoon naar Judith om het te laten zien. “Kind, je bent volgens mij echt verliefd aan het worden.” Leonie gaf daar geen antwoord op. Ze zat te zinnen op een antwoord.

Eerst maar eens even een tijdje wachten. Het moest niet lijken alsof ze wanhopig was. Een beetje ‘hard to get’ spelen, Leonie lachte zichzelf in gedachten uit. Zij zeker! Uiteindelijk antwoordde ze in haar pauze, dat leek haar een geschikt moment. ‘Doe geen moeite, als je hem voor een flinke prijs iemand anders in zijn maag kunt splitsen, zou ik dat zeker niet laten!’ Met een smiley erbij waarbij de tranen van het lachen over de wangen liepen en een kerstmanplaatje. Vrijwel direct kreeg ze een glimlachende smiley terug. Leonie bleef nog een tijd glimlachend naar haar mobieltje staren. 

Leonie besloot dat ze niet zou antwoorden op het berichtje van Frank. Ze wilde zichzelf beschermen tegen een verliefdheid. Ze wilde bovendien geen relatie, toch? In ieder geval wilde ze het haar kinderen besparen. 

En toen werd het zaterdag. Haar kinderen druppelden in de loop van de ochtend binnen, na uitgeslapen te zijn of na te hebben gesport. De meiden waren al in rep en roer over de komst van Siem, maar Leonie merkte dat ook Martijn zich verheugde op de komst van zijn neefje. Ze besloot hem er extra bij te betrekken en ervoor te zorgen dat zijn zusjes hem niet aan de kant drukten. Om vijf uur ging de bel en renden Julia en Ismay joelend naar de deur. Dagmar had Siem op haar arm en een tas met spullen aan haar schouder hangen. Michiel volgde met een tas waar het campingbedje in zat en de maxi cosi bungelde aan zijn andere arm. Dagmar zette Siem op de grond en deed zuchtend haar jas los. “Zo, wat een volksverhuizing is dat toch! En dat mannetje wordt er ook niet lichter op”. Leonie’s kinderen zaten inmiddels ook alledrie op de grond bij Siem, die nieuwsgierig om zich heen keek en genoot van zoveel aandacht.

Het vervolg lees je hier: https://marjoleinschrijftover.nl/leonie-past-op-haar-neefje-s2-32/