Marie-Antoinette

Een paar jaar geleden raakte ik geïnteresseerd in het leven van Marie-Antoinette, de koningin van Frankrijk, echtgenote van Lodewijk/Louis XVI en ja, die van de guillotine.

Ik wist bijvoorbeeld niet dat zij de dochter was van de Oostenrijkse keizerin Maria Theresia. Deze keizerin heeft al haar kinderen op zoveel mogelijk strategische plekken in Europa gezet, door huwelijken voor haar kinderen te arrangeren. Marie-Antoinette werd uitgehuwelijkt aan de Franse ‘dauphin’, kroonprins Lodewijk. Het arme kind, geboren op 2 november 1755, trouwde bij volmacht met hem in april 1770 en werd op 7 mei 1770 (ze was toen dus 14,5 jaar oud!) overgedragen aan Frankrijk. Haar echtgenoot was een jaar ouder, een echtpaar van 14 en 15 jaar oud dus.

Nu moet je je voorstellen dat het hofleven indertijd nogal openbaar was, het was gewoonte dat er toeschouwers waren bij het naar bed brengen van de koning. Beiden hadden wel hun privé vertrekken waar ze zich aan de menigte konden onttrekken, gelukkig. Vier jaar na hun huwelijk overleed de vader van Louis en werd hij koning, en Marie-Antoinette koningin, op 18 jarige leeftijd dus. Onvoorstelbaar. Ik ben van mening dat zij, zeker ook door hun leeftijd, veel te jong en naief (en wellicht te lief) waren om een land als Frankrijk te besturen. Dat soort dingen werd bekokstoofd door allerlei mensen om de koning heen, waardoor hij volgens mij ook geen reëel beeld kon krijgen van wat het land nodig had. Maargoed, dat deel van het verhaal heeft ook niet echt mijn interesse, die ligt veel meer bij Marie-Antoinette zelf en haar leven voor de Franse revolutie.

In de pers werd lacherig gedaan over het echtpaar, dat er nog geen kind kwam, grapjes werden gemaakt over dat de koning niet wist hoe het moest. Naar het schijnt viel het uiterlijk van Louis Marie-Antoinette ook erg tegen, hij zag er wat grof en lomp uit. Maargoed, uiteindelijk, in december 1778 (ruim 8 jaar na de huwelijksvoltrekking), werd dan het eerste kind geboren en ook hierbij was het gewoonte dat dit voor ‘het volk’ openbaar toegankelijk was, een bevalling met publiek dus. Marie-Antoinette schonk op haar 23ste het leven aan haar eerste kind, helaas voor haar, een dochter. Ze heeft hierna wel bepaald dat ze niet meer in het openbaar ging bevallen, waar ik me alles bij kan voorstellen, maar ze heeft het er ook nog doorheen gekregen! Bijna drie jaar later, in oktober 1781, werd een zoon geboren en in maart 1785 volgde nog een zoon, ruim een jaar later gevolgd door de jongste dochter, die op de leeftijd van 11 maanden overleed aan tbc. Haar oudste zoon had een broze gezondheid en overleed twee jaar na zijn jongste zusje op 7-jarige leeftijd. Er is een schilderij van Marie-Antoinette met haar vier kinderen waarop het jongste kind in de wieg ligt. Omdat dit kind zo jong overleed, is zij weggeschilderd op het schilderij, waarschijnlijk was het nog niet voltooid toen zij overleed, en wijst de oudste zoon in de lege wieg. Wat jammer dat ze er niet in is gelaten.

Ik vind Marie-Antoinette een enorm tragische vrouw. Ze was zo rijk, maar wat een beperkt leven, zo heen en weer getrokken door etiquette, zo ten onrechte veroordeeld. Er is haar zoveel in de schoenen geschoven dat volgens mij gewoon niet waar is. Om over wat er allemaal is gebeurd tijdens en na de Franse revolutie, die ieder jaar nog zo groots wordt gevierd in Frankrijk, nog maar te zwijgen. Ik vind het niet een periode die gevierd zou moeten worden, zeker niet iets om trots op te zijn. Ik ben bijzonder geraakt door haar leven en dat uitte zich de allereerste keer dat ik in de kathedraal van Saint Denis in Parijs was al, het benam me bijna letterlijk de adem! Daar liggen ze begraven. Ik heb Versailles bezocht, waar vooral één schilderij me keihard trof, tussen die hele mensenmenigte stond ik als aan de grond genageld bij het hiernaast afgebeelde schilderij. Maar het meest bijzondere was nog wel toen ik een bezoek bracht aan de Chapelle Expiatoire in Parijs, die speciaal voor Marie-Antoinette en Louis XVI is gebouwd en toevallig even niemand anders was, zonder andere toeristen en waar ik oprecht ontroerd raakte en ze bijna voelbaar was.

 

Hoe en waarom weet ik niet en over wat er tijdens en na de Franse revolutie met haar is gebeurd, wil ik het niet hebben, maar op de één of andere manier fascineert zij mij. Het bijzondere leven van Marie-Antoinette, geboren Maria Antonia Josepha Johanna van Oostenrijk, koningin van Frankrijk. Ik hoop het keizerlijk paleis in Wenen nog eens te bezoeken, te zien waar zij een, naar het schijnt, gelukkige jeugd heeft doorgebracht.

 

Ook dit blog schreef ik over Marie Antoinette: Marie-Antoinette, een leven met vooroordelen

En deze over haar dochter: Marie Thérèse, dochter van Marie Antoinette

(Visited 472 times, 2 visits today)

4 reacties

  1. Best een een mooi maar romantisch verhaal. U realiseert zich ongetwijfeld dat de revolutie in Frankrijk niet voor niets Europa op zijn kop heeft gezet en dat in de opvolgende 19e eeuw er steeds meer sprake was van democratisering. En die heeft er toch toe geleid dat, in ieder geval in Nederland, de meeste mensen nu een volwaardig leven kunnen leiden. Marie Ant. had natuurlijk niet moeten worden vermoord. Ze leefde zo afgeschermd dat ze niets heeft kunnen weten van de hel waarin het niet-elitaire gedeelte van de Franse bevolking moest leven. Gelukkig zijn de Fransen zo verstandig dat ze beelden en schilderijen van haar niet vernietigen. Vive la France!

    1. Bedankt voor de reactie. Uiteraard realiseer ik me dat. En inderdaad, zij heeft zich nooit echt kunnen realiseren hoe de burgerbevolking leefde. Zij was ook maar geboren in het lichaam van wie ze was. De revolutie moest komen, de moordpartijen die erbij horen en die ze in Frankrijk vieren, dat vind ik minder.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *