Terugblik op 2022: een onrustig jaar

Mijn 2022, mijn jaar, wat voor jaar was het voor mij? Ik kijk terug op een rommelig jaar waarin voor mijn gevoel heel weinig gebeurde. Aan de hand van mijn agenda kijk ik erop terug en blijkt er toch wel het één en ander gebeurd te zijn.

2022 begon in een zware lockdown die duurde tot 25 februari, toen alles weer open ging zonder QR codes en mondkapjes, behalve dan in het OV. Testen voor toegang verviel voor evenementen met vaste zitplaatsen, dus het concert van Hans Zimmer dat al enige malen was uitgesteld, werd ineens toch bereikbaar voor ons. Iets waar we geen rekening meer mee hadden gehouden. Dus zo zaten we op zondagavond 27 maart in een vol Ziggo Dome, waar Hans Zimmer die nacht ook nog een Oscar won.  Ook eindigde het drie dagen per week thuiswerken per 1 maart, toch wel jammer. De ochtendwandelingetjes bevielen me goed en ondanks mijn goede voornemens is het me niet gelukt regelmatig te gaan wandelen.

Astrologie is een rode draad in mijn leven. Ik weet nog dat ik in februari terug kwam van astrologie, waar mijn jaarhoroscoop was behandeld en ik zei: ”Dit wordt het jaar van mijn emoties”. Die stonden op vele manieren centraal in mijn horoscoop. In mijn horoscoop is het element water, wat voor emoties staat, ondervertegenwoordigd, om het maar zacht uit te drukken. Dit jaar stond het water dus meer in de spotlight. Verder was Saturnus belangrijk. Saturnus die staat voor de verantwoording nemen, maar die je ook begrenst en beperkt. En het vijfde huis, dat staat voor wat je hart doet zingen. Ga er maar aan staan. Ik heb me volgens mij nooit eerder emotioneel zo wiebelig gevoeld als dit jaar. Voor mij mag het in mijn volgende jaarhoroscoop dus wel weer wat minder met dat water.

Begin maart gingen we naar een Paraviewbeurs waar ik een handlezing liet doen. Daar kwam onder andere uit dat ik helende energie in mijn handen heb. Dat wist ik ook al wel en het is me vaker gezegd. Deze mevrouw zei erachteraan dat ze ook Reiki cursussen gaf. Thuis liet ik het bezinken en bedacht dat ik dat wilde doen: Reiki! En zo geschiedde. In juni mocht ik mij al reiki master noemen. Via marktplaats kocht ik een behandeltafel, we maakten een website en lieten kaarten drukken, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren. Niet dat ik mezelf fulltime in een reikipraktijk zag, maar je weet niet. Ondertussen behandelde ik een aantal geliefden, deed er nog een bloesemtherapiecursus bij, maar echt van de grond kwam het nog niet.

Mijn getrouwde dochter en schoonzoon gingen in het voorjaar op zoek naar een koophuis en al snel hadden ze beet: het werd een jaren 70 woning in Nijkerk. Overdracht begin juli. Twee weken later gingen ze voor twee weken op vakantie. Tja, dat was al geboekt. Daar gingen we dus, in ons kluskloffie naar Nijkerk, om te witten, muren te sauzen, kozijnen te schilderen en stopcontacten te monteren. Het optimistische stel had het zo gepland dat ze de meubels verhuisden op de dag voor ze op vakantie gingen en de sleutel van hun flatje in zouden leveren de dag na terugkomst, er moest dus, direct na de landing op Schiphol, in het huis gewoond worden. Best grappig. In de eerste week was het hele huis gestucadoord, stof alom dus, gelukkig droogde het stucwerk snel door het goede weer. Het lukte dus net om de benedenverdieping en de slaapkamer in orde te hebben toen ze terugkwamen. De badkamerverbouwing duurde nog voort. Nu, zo’n half jaar later, zijn de laatste kozijnen geschilderd. Het is een leuk huis, en belangrijker, een echt thuis geworden. We hebben er met de hele familie sinterklaas gevierd en ook met kerst zaten we aan de lange tafel te genieten van de kookkunsten van mijn dochter.

2022 was ook het jaar van ‘the battle of the tomatoes’. We hebben een klein tuintje en in overleg met de woonconsulent van ons appartementengebouw mochten we potten buiten de tuin zetten, ruimte genoeg tenslotte. Dat deed ik dus ook, een moestuin in potten verrees, samen met een bankje, stoelen en tafeltje waar we met buren konden zitten. Veel oudere buren hebben vroeger zelf een moestuin gehad en vinden het altijd leuk, het is altijd een aanleiding tot een praatje. Kortom, nooit één klacht gehad. Tot we een nieuwe woonconsulent kregen die de regels aanscherpte en wilde dat we de potten verwijderden. Onze mondelinge afspraak met de vorige woonconsulent werd van tafel geveegd, regels zijn regels. Ultimatum 1 verstreek, er werd gedreigd dat alles zou worden afgevoerd en opgeslagen, op onze kosten. Er werd heen en weer gemaild, we leken niet te kunnen winnen. Maar mijn Marc gaf het niet op en toen was er ineens succes toen een hoger geplaatst persoon de situatie kwam inspecteren en zich afvroeg of ‘het hier nou om ging’. Ja, hier gaat het om. Dat kon wel worden toegestaan, mits we het niet te gek maken. De battle of the tomatoes is dus gewonnen, volgend jaar is er weer een moestuin in potten! Gelukkig maar, want de moestuinwachtlijst vordert veel te langzaam. Ook de herinventarisatie heeft nog geen succes opgeleverd. Ik werd erdoor van wachtende 63 wachtende 26, maar aangezien op dit moment nummer 6 aan de beurt is en er gemiddeld 10-15 tuinen beschikbaar komen per jaar, zit het er ook komend jaar nog niet in.
Dankzij de mooie zomer hebben we een prima oogst gehad. Tomaten, paprika’s, courgettes, appels en palmkool hebben we in overvloed gegeten, zoveel zelfs dat Marc voorlopig geen courgette kan zien. In de vriezer zit nog courgetti en courgettesoep. Maar zien wanneer hij zo ver is dat hij het weer wil eten. In de tuin staat nu nog boerenkool en ook de aardperen moet ik nog oogsten. De kiwi bloeide dit jaar, maar het leidde niet tot kiwi’s, dus heeft alleen de mannetjes- of de vrouwtjesplant gebloeid. Volgend jaar beter.

Het was de zomer van de omgekeerde vlag. Ook aan ons huis hing er één, met een boerenzakdoek als wimpel. Aan de antenne van mijn auto wappert er ook eentje waarvoor ik op 4 juli, de dag van de grote boerenprotesten, staande werd gehouden. Ze dachten zeker dat ik op weg was om Schiphol klem te zetten ofzo. Door alle gekke dingen die er gebeuren worden vriendschappen met gelijkgestemden steeds belangrijker. Zo verzamelen we bijna iedere vrijdagavond op een dorpsplein met alle ‘wappies’ en worden die vriendschappen steeds hechter.

Mijn jongste dochter kreeg het aanbod om bij haar stagebedrijf te gaan werken, vier dagen in de week en één dag per week naar school te gaan. Haar BOL opleiding werd omgezet naar een BBL opleiding. Wat een opsteker! Van MBO2 naar MBO4 gaan en dan dit! Het is heerlijk te zien hoe goed ze het doet en hoeveel plezier ze erin heeft. Ze heeft haar eigen verwachtingen overtroffen, ze geniet van haar eigen succes en ik als moeder geniet uiteraard volop mee.

Met het najaar kwamen ook de hoge gasprijzen. Ik kwam op het idee een hooicooker te maken, om zo gas te besparen. Gemaakt van winterdekbedden. Je zet de pan met bijvoorbeeld rijst en kokend water erin en zo gaart het verder. Omdat ik nog een stuk dekbed over had, maakte ik er nog een paar en zette ze op marktplaats. Binnen een paar dagen waren ze verkocht. Dat smaakte naar meer. Dus gingen we op jacht naar dekbedden en stoffen en ik maakte nog vele hooicookers die gretig aftrek vonden. De aangeschafte behandeltafel deed dienst als kniptafel. Ik moest er wel om grinniken. Ik met mijn spirituele plannen voor een reikipraktijkje werd keihard de praktische kant op geduwd, achter de naaimachine, hooicookers maken, hoe aards wil je het hebben?

Ook een ander, veel aardser, onderwerp borrelt weer op. Een plan dat ik al jaren heb wil ik in 2023 concreter maken. Het boek dat ik wil schrijven over mijn voorouders moet er gaan komen. Ik heb al veel blogs geschreven over, vooral vrouwelijke, voorouders. Ik wil nog een aantal portretten maken, onder andere over mijn opa aan moeders kant. Ik wil me nog wat verder verdiepen in het leven eind 19de, begin 20ste eeuw en dan wil ik het bundelen en als een boek laten drukken. Voor mezelf, voor mijn kinderen, wellicht neven en nichten en misschien zijn er nog andere geïnteresseerden. Mijn wortels in kaart gebracht en vastgelegd, voor het nageslacht.

En zo eindigt dit jaar, een onrustig jaar, vond ik. Op naar 2023. Het jaar van mijn boek hopelijk, en de voornemens om na drie zomers thuis, maar weer eens op vakantie te gaan.

(Visited 114 times, 1 visits today)

Eén reactie

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *