Ilse komt Leonie uithoren (S2-23)

Wat vooraf ging, lees je hier: Hoe loopt de date van Leonie en Frank af?

Leonie had die avond nog lang in een soort zwijmelstemming op de bank gezeten. In gedachten zag ze de mooie blauwe ogen van Frank voor zich en in haar fantasie boog Frank zich bij het afscheid niet naar haar toe om haar een kus op haar wang te geven, maar eindigde het in een passionele zoen. Wat zat een mens toch raar in elkaar! Aan de ene kant verlangde ze ernaar, aan de andere kant wilde ze het koste wat kost vermijden. Voor haar kinderen, maar ook voor zichzelf. Ze wilde geen relatie, het beviel haar net zo goed in haar eentje. Maar ook dit onderwerp was langs gekomen in het gesprek met Frank. Hij was daar zelfs erg duidelijk over geweest. Hij had jaren in zijn eentje voor zijn dochter gezorgd. Denise was ook alweer een flink aantal jaren geleden uitgevlogen, maar Frank vond zijn leven in zijn eentje nu eenmaal prettig, had hij haar uitgelegd. Hij hield van mensen, hij was een echt mensenmens. Hij hield van de interactie met mensen in zijn kringloopwinkel, maar daarbuiten was hij erg op zichzelf en dat vond hij ook heel fijn. Hij had genoeg hobby’s en verveelde zich nooit. 

Leonie werd uit haar droomstemming gehaald doordat er iemand op haar deur klopte. Ze dacht meteen aan Frank, maar het bleek Ilse te zijn. “Goh, nog in je badjas?” vroeg Ilse toen ze achter Leonie aan naar binnen liep. “Ja, ik heb een hangdag”, verklaarde Leonie. “Koffie?” vroeg ze er meteen achteraan. “Ja, lekker”, zei Ilse. “Hoe was het bij je ouders?” Leonie keek haar vriendin verdwaasd aan. Toen ging haar een lichtje branden. “Oow, eeh…” Ze zocht naarstig naar iets dat ze kon zeggen. Ilse barstte in lachen uit. “Zie je, dat dacht ik al. Mijn intuïtie laat me niet in de steek. Waar was jij naartoe gisteren, Leonie, zeg het maar!” Ilse stond breed grijnzend met haar armen in haar zij voor Leonie, die probeerde te besluiten wat ze zou doen, maar gewoon de waarheid zeggen of iets verzinnen en in dat laatste was ze niet goed, bovendien prikte Ilse zo door haar heen. “Ik beken”, zei Leonie terwijl ze Ilse haar koffie aangaf en ze samen naar de woonkamer liepen. “Ik heb een date gehad met Frank, van de kringloopwinkel”, zei ze. Ilse’s ogen fonkelden. “Vertel! En ik wil alle sappige details horen!” Ilse ging er eens goed voor zitten. Leonie vertelde over de weddenschap, over hoe nerveus ze was geweest en hoe leuk Frank was en natuurlijk over hoe de avond geëindigd was. Daarover was Ilse teleurgesteld. “Niet eens gezoend!? Maar komt er een volgende keer? En is het nu ‘aan’? Je hebt zijn telefoonnummer toch wel?” Ilse keek Leonie met doordringende ogen aan. “‘Aan’ is het zeker niet en er komt wel een volgende keer, denk ik en nee, ik heb zijn telefoonnummer niet”, zei Leonie diplomatiek. Ilse schudde haar hoofd. “Maar zou je een relatie met hem willen?” vroeg Ilse. “Ik wil geen relatie, met niemand niet. En hij ook niet trouwens. Maar hij is ook gewoon twaalf jaar ouder dan ik hè? Twaalf en een half, een achtste eeuw!” Leonie grijnsde naar Ilse. “Jeetje, zo klinkt het wel heel dramatisch. Dat is wel een stukje ouder, maar, wat maakt dat nou uit eigenlijk? Ik bedoel, als je zestien was, dan is het anders, maar je bent veertig!”

Hoe het verder gaat, lees je hier: Leonie heeft een hangdag