Leonie hoort een nieuwtje van Julia (S2-38)

Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Leonie is van slag

Leonie stond in de keuken koffie voor zichzelf te maken toen ze de voordeur open hoorde gaan. Haar kinderen waren er weer. “Nou, het is zo ver hoor, Suzanne heeft het uitgemaakt.” Julia had een sensatiebeluste uitdrukking op haar gezicht en Leonie moest even nadenken. Suzanne. Natuurlijk, de vriendin van Erik. Ex-vriendin dus, begreep ze. “O jeetje, hoe is het met papa?” vroeg Leonie. “Ow, die is boos”, zei Julia terwijl ze haar schouders ophaalde. “En verdrietig?” vulde Leonie aan. “Geen idee, boeit me ook niet. Suzanne deed echt haar best, papa verdient haar niet, dus het is zijn eigen schuld”. Julia draaide zich om en verdween naar haar kamer. Kennelijk wilde ze even de primeur bij Leonie droppen en vond ze het nu wel weer genoeg. Leonie’s hersenen draaiden meteen op volle toeren. Erik zijn relatie was uit, wat had dit voor gevolgen voor de kinderen en voor haar verstandhouding met haar ex-man? 

Martijn en Ismay lieten niet veel los over de veranderingen bij Erik thuis. Leonie besloot er ook niet over door te vragen, wellicht hadden ze last van een loyaliteitsconflict. Als ze er iets over wilden zeggen, konden ze bij haar terecht en ze zou alert zijn op signalen die op problemen wezen. Bij Julia probeerde ze nog los te krijgen wat er gebeurd was, maar kennelijk was het een opeenstapeling van allerlei ergernissen geweest. “Ze hadden gisteren nog ruzie en toen zei Suzanne iets over dat ze zelf ook kinderen wilde en toen schreeuwde papa dat ze dat wel kon vergeten, dat hij nooit meer aan een kind zou beginnen. Suzanne keek hem boos aan, pakte haar autosleutels en ging weg. Ze gooide de deur zo hard dicht dat ik dacht dat het glas kapot zou gaan”, Julia zat te grijnzen. “‘s Avonds kwam ze terug om haar spullen op te halen, het halve badkamerkastje is nu leeg.” “Vind je het niet jammer? Je kon toch best goed met Suzanne opschieten?” vroeg Leonie. Julia haalde haar schouders op. “Op zich wel, maar ze is geen moeder en ze is geen vriendin en er was altijd zoveel gedoe tussen hun”, zei Julia. 

‘Hoe zijn de eerste dagen van het jaar voor je verlopen?’ Een appje van Frank. Leonie glimlachte. De zin klonk alsof Frank lang had moeten nadenken over wat hij haar zou sturen. ‘Och, er is alweer van alles aan de hand, kennelijk is mijn ex weer vrijgezel’, appte ze terug. ‘Aha, trouble in paradise dus. De kids zijn dus weer bij je? Veel plezier met ze. Leeft de pratende kerstboom nog?’ De kerstboom, ja, die zat nog bij Ismay op haar bureau. Er was geen sprake van dat die, samen met de andere kerstspullen, in een doos in de berging zou belanden. Ismay was het vertrouwen verloren dat hij er dan volgend jaar nog zou zijn. Leonie maakte een foto van het ding op Ismay’s kamer en appte die naar Frank.

Hoe het verder gaat, lees je hier: Leonie houdt haar kinderen in de gaten