Leonie koopt een kerstboom (S2-34)

Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Leonie is vroeg wakker

Wellicht kwam het omdat Frank Ismay er laatst aan had herinnerd, maar uiteraard miste Ismay de grote kerstmanknuffel. Leonie deed onschuldig. “Ik heb geen idee schat, ik weet ook niet waar die gebleven is”, en probeerde ergens anders over te beginnen. “Kunnen we anders niet even naar de winkel van die meneer, misschien hebben ze er nog één”, zeurde Ismay. Dat was natuurlijk een ideetje. Dan kon Leonie Frank ook weer even zien. Het whatsapp-gesprek was weer stil gevallen en Leonie wist niet goed hoe ze dat weer nieuw leven in kon blazen. De kringloop was deze maand op zondag open, dus het zou kunnen. “Oké, laten we dat maar even doen dan”, zei Leonie. “Wie gaat er mee?” Ismay was haar schoenen al aan het aantrekken, Julia had geen zin en Leonie zag dat Martijn twijfelde. “Ga even mee anders, gezellig joh”, spoorde Leonie hem aan. “Oké dan”, zei Martijn en vertrok ook naar de gang om schoenen en jas aan te trekken. Vlak voor ze vertrokken stuurde Leonie nog snel een appje naar Frank: ‘we komen even bij je shoppen, verstop die rendierkop!’ 

Ismay had duidelijk een missie. Die liep, nadat ze de winkel waren binnengekomen, meteen op Frank af. Ze vertelde over de kwijtgeraakte kerstman en vroeg of hij er nog eentje had. “Dit is een kringloopwinkel, dus we hebben van de meeste dingen maar eentje”, zei Frank tegen Ismay terwijl hij Leonie een knipoog gaf. “Maar,” vervolgde hij, “kom even met me mee, want volgens mij heb ik nog wel iets anders leuks”. Ismay volgde Frank verder de winkel in terwijl Martijn en Leonie wat rond keken bij de kerstspullen. Even later kwam Frank weer terug lopen met een huppelende Ismay naast zich. Hij had een enorme grijns op zijn gezicht. “Gelukkig hebben we iets kunnen vinden voor de jongedame”, zei hij lachend. Leonie keek naar Ismay, die een knuffelkerstboom in haar armen hield. “Als je hem nou even neerzet, dat laat ik je wat zien”, zei Frank. Weer knipoogde hij naar Leonie en richtte toen zijn aandacht op de kerstboomknuffel. Aan de voorkant zag Leonie nu ogen zitten en Frank prutste aan de achterkant. Ineens kwam er beweging in de kerstboom, hij begon te swingen, de ogen gingen open en dicht en de kerstboom begon een kerstliedje te zingen. Frank keek Leonie triomfantelijk aan. Hij hield duidelijk zijn lachen in. Leonie probeerde boos te kijken. “Nou, is dat niet ontzettend leuk?” zei Frank. “Nou, enig”, zei Leonie, die toch een beetje moest glimlachen. 

Ismay vond haar kerstboomknuffel geweldig. Leonie vreesde dat het melodietje van het ding haar na een uur al de keel uit zou hangen. In een opwelling wilde ze Frank een appje sturen, of ze de kerstboom nog kon ruilen voor de elandkop, maar voordat ze dat deed, kreeg ze ineens een veel beter idee.

Het vervolg lees je hier: Leonie werkt haar ideetje uit