Het pronkstuk van ons huis

Het is het pronkstuk van ons huis geworden, onze kapstok. Hij kwam binnen bij de kringloopwinkel waar Marc werkt en toen ik daar ook een keer was, nog voordat we de sleutel van ons huisje kregen, liet hij hem me zien en vroeg of ik het wat vond. Een kapstok van bijna twee-en-een-halve meter lang. Ja, leuk, maar waar moet hij komen? Marc zag hem wel in de keuken hangen en dat beeld klopte bij mij ook, ja, hij hoort in de keuken. Hij werd dus van ons.

Leuk, zo’n oude kapstok, en dan aan de haakjes wat oude kopjes hangen en er bovenop zo’n ouderwetse dekschaal en wat theepotten. Verder had ik geen idee wat er op of aan zou moeten. De dag dat we de sleutel kregen kwam en toen we bijna klaar waren, kwamen de collega’s van de kringloopwinkel de kapstok brengen omdat ze toch in de buurt moesten zijn. Mooi, want die lengte kun je niet in elke auto kwijt! Hij stond zo lang in de bergkast. Ik zag nog niet helemaal voor me hoe het zou kunnen worden, maar mooi vond ik hem wel.

Ik was benieuwd naar de herkomst van onze kapstok. Waar had hij gehangen? Een kapstok van deze lengte? Hij is verdeeld in drie segmenten waar haakjes hangen, om jassen aan op te hangen. De hoeveelheid haakjes per segment verschilt en ook de onderlinge afstand en hoogte lijkt wat willekeurig genomen te zijn. Geen precies meetwerk dus. Zijn de haakjes er door een leerling of kind op gezet? Normaal ben ik in dit soort dingen heel precies, ik zou dat van tevoren uitmeten en overal dezelfde hoeveelheid haakjes ophangen met dezelfde tussenruimten, maar nu geeft het onze kapstok iets authentieks. Ik denk dat hij in een school heeft gehangen, of eventueel in een kerk. Hoe oud zou hij precies zijn en wat heeft hij gezien in zijn leven? We hebben geprobeerd het na te vragen bij degene die hem aangeleverd heeft, maar hierop lijkt geen antwoord te komen.

Verrassend is wel dat hij bij ons in de keuken hangt alsof hij daar altijd gehangen heeft, alsof hij ervoor gemaakt is. Vanaf het moment dat hij er hing, was ons huis af. Het vullen van de kapstok ging ook als vanzelf. Een paar lijstjes met foto’s van lang vervlogen tijden, wat oude boeken, kopjes, potjes, bakjes en blikken, melkkannetjes. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met kantklossen en heb ik kantjes gemaakt voor zakdoekjes. Die zakdoekjes liggen nu als kleedjes op de kapstok en passen er helemaal bij. De oude dekschaal vond ik ook in de kringloopwinkel en in een doos vond ik nog een borduurwerkje dat ik als kind op de lagere school heb gemaakt. Je ziet het in het midden van de foto. Ik heb nog ouderwets handwerkles gehad, de jongens gingen timmeren enzo en de meisjes leerden breien, haken en borduren. Ik was vaak sneller dan de anderen klaar en mocht af en toe een extra werkje doen om de tijd op te vullen, zo ook dit kleine borduurwerkje. Het is een meisje met een breiwerk in een klein, vierkant, bruin lijstje. Het heeft zeker dertig jaar in een doos gelegen en ik was het eigenlijk vergeten. Nu past hij wonderwel tussen de verzameling op de kapstok. Zo hebben we beiden voorwerpen uit ons verleden ingebracht die nu samen, zij aan zij, onze kapstok bevolken. Ik geniet er iedere dag van.

(Visited 67 times, 1 visits today)

2 reacties

    1. dit is nog een oud blog, inmiddels zijn onze beide moeders overleden en zijn er dingetjes uit hun huizen op de kapstok terecht gekomen, lepelvaasjes met zilveren theelepeltjes, fotolijstjes enzo… hij is alleen maar leuker geworden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *