Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Leonie komt tot rust
En toen stond ze alweer in haar eigen badkamer de was in de wasmachine te doen. Haar vakantie was weer voorbij. Ze had Judith geappt dat ze het heerlijk had gehad en dat ze de boel weer netjes achtergelaten had. Leonie was uitgerust en uitgelezen. De lange eenzame avonden in de stacaravan had ze niet altijd even leuk gevonden en had ze vooral lezend doorgebracht. Heel goed voor haar rust, dat wel. Ze had nog een paar dagen voor haar kinderen weer terug zouden komen. Die zouden overmorgen beginnen aan de lange weg naar huis met de auto. Ilse had een afspraak gemaakt voor morgenmiddag om het huisje te bezichtigen dat ze op het oog had. Het was niet in de leukste buurt van het dorp, maar ze had ook niet heel veel te kiezen op dit moment. Toen de wasmachine draaide, maakte ze een kop koffie voor zichzelf en nam haar boek mee naar haar balkon. Toen ze zag hoe de aardbeienplanten van Judith eruit zagen, ging ze direct weer naar binnen om een gieter water te halen. Ismay zou het niet leuk vinden als ‘haar’ aardbeienplanten dood gegaan waren tijdens de vakantie.
De volgende dag stond Ilse ruim op tijd voor de deur om Leonie op te halen voor de bezichtiging van het huisje. “Het voelt zo raar”, vertrouwde ze Leonie toe. “Ik ben helemaal opgewonden, ik vind het zo spannend, maar doodeng tegelijkertijd. Ik heb het gevoel alsof ik iets doe wat niet mag.” Leonie schoot in de lach. “Ik weet het”, zei ze, “maar het komt goed hoor. Maar het is inderdaad spannend en doodeng tegelijkertijd.”
Toen ze een kwartier later achter de eigenaar aan het huisje binnen liepen, werd de stemming al wat bedrukter. Het huis was niet bepaald in een geweldige staat van onderhoud, de slaapkamers waren klein en de tuin stond vol onkruid. Ilse sprak af dat ze er even over na zou denken en zou laten weten wat ze wilde.
“Jeetje, dat valt toch tegen”, zei Ilse toen ze weer in de auto zaten. Leonie keek voor zich uit en knikte. “Dat kan ik me voorstellen”, zei ze. “Natuurlijk is er met een paar potten verf en een dag in de tuin wel een leuk huis van te maken.” “Ja, maar jeetje Leonie, zelfs dan! Maar ik heb niet veel keuze hè? Wie weet hoe lang het duurt voor ik weer een kans krijg om iets te huren! Moet ik dit dan maar gewoon doen?” Leonie zag dat de tranen over Ilse’s wangen stroomden. “Als het zo slecht voelt, moet je het niet doen. Er komt heus wel iets anders. Maar laat het even bezinken, praat er met je ouders over ofzo, wie weet hoe die er tegenaan kijken.” Ilse knikte.
Het vervolg lees je hier: Leonie’s kinderen zijn onderweg
dat was mijn reactie eigenlijk ook. Alst niet goed voelt niet doen!!