Wat hieraan vooraf ging, lees je hier: Leonie krijgt een filmpje van haar broer
Leonie had nog een tijdje met haar zus zitten appen over de tweeling van Alexander en Tamara. Ze waren er in ieder geval over uit dat ze hoopten dat het niet twee jongetjes zouden worden, al stond gezondheid uiteraard voorop. Haar broer had tenslotte al drie zoons en het leek Dagmar en Leonie wat zielig voor Liv als ze straks vijf broers zou hebben. Maargoed, in principe was het geslacht van de tweeling natuurlijk al bepaald, dus dat werd afwachten. Dagmar was ook min of meer in shock door het nieuws, zij had kleine Siem die net een jaar was en moest ook niet denken aan zes kinderen.
“We zitten zo te appen, ik dacht: ik bel je gewoon even”. Het was Dagmar, die hield meer van bellen. “Zullen we, als de kinderen straks met Erik weg zijn, weer eens ouderwets een dagje gaan winkelen? Met lunch enzo erbij? Ik heb dat al zo lang niet gedaan!” Wat een leuk voorstel van Dagmar! “Ja, dat gaan we doen! Hè, wat een heerlijk vooruitzicht! Als de kinderen zo’n lange periode weg zijn, voel ik me toch altijd wat ontheemd, gek is dat”. Toen de telefoon weer was opgehangen, zat Leonie helemaal na te genieten. Lekker, een dagje winkelen, wat slenteren, lekker lunchen op een terrasje, heerlijk!
Met Judith had ze het uiteraard ook uitgebreid gehad over de komst van Raymond uit Amerika en de vakantie van de kinderen. “Anders kom je gezellig nog een dagje werken op de moestuin, net als vorig jaar, toen ik je uit een diep dal moest trekken”, knipoogde Judith. Leonie schoot in de lach. “Goh ja, als ik daar nog aan denk…” “Was het zo vreselijk in de moestuin of bedoel je je ludduvudu?” “Vooral dat laatste”, grijnsde Leonie. “Ik vond het in jouw moestuin best heel leuk, voor een keertje dan”, haastte ze zich erachteraan te zeggen. Judith schoot in de lach. “Ik begrijp de hint, je komt niet helpen dus. Ook niet als ik je een aandeel in de oogst beloof?” Judith wachtte het antwoord niet af. “Je hebt nooit meer iets van Mandy gehoord, of wel?” vroeg ze. Leonie schudde haar hoofd. “Nee, nooit meer iets van gehoord. Dat is best gek eigenlijk hè?”
“Hey Frank”, zei Leonie vrolijk nadat haar telefoon over was gegaan. “Ha meisje”, groette Frank. “Zin om binnenkort een keertje met mij te eten en een bioscoopje te pakken? Waarom lach je?” Vroeg Frank toen hij Leonie hoorde lachen aan de andere kant van de lijn. “Omdat ik ineens allerlei aanbiedingen krijg om leuke dingen te gaan doen. Is dit een complot? Help Leonie door de weken dat haar kinderen op vakantie zijn?” Nu was het Frank’s beurt om te lachen. “Nee hoor, dat is het niet. Ik vind het gewoon gezellig om met je op pad te gaan, ik geniet van je gezelschap en misschien is het makkelijker om je te vragen als ik weet dat je kinderen even uit beeld zijn. Je bent toch altijd erg druk met die gasten”. “In dat geval lijkt het me heel erg leuk”. Leonie kreeg zin in de vakantie.
Het vervolg lees je hier: Leonie ontmoet Raymond
hihi het lijkt inderdaad haast een complot. Wat een leuk toeval!!